26 พฤศจิกายน 2549 13:51 น.
<-:-SaYoNaRa-:->
เป็นเรื่องจริงของกระผมเอง อยากจะระบายออกไปจากอก โดยหวังเอาไว้ว่าหลังจากระบายออกไปแล้ว ... กระผมจะตัดใจจากผู้หญิงคนนี้ได้เสียที ...
"บางทีผมอาจกำลังถูกหลอกอยู่ก็เป็นได้ ..." นี่คือสิ่งที่ผมคิดในใจ ตอนที่ผมอยู่เคียงข้างเธอ ผมช่วยเธอทุกเรื่องที่ผมสามารถทำได้ .... เธอขอร้องให้ผมช่วยทุกเรื่อง ... ผมยินดีทำ .... แต่นั่นก็ยิ่งทำให้ความคิดของผมเป็นจริงขึ้นมา
ผมแอบรักเธอข้างเดียวมาเสมอ ๆ โดยหวังว่าสักวันเธอคงจะมีใจให้ผมบ้าง .... จนกระทั่งวันหนึ่ง ... เธอบอกว่ามีเพื่อนย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับเธอ เป็นเพื่อนผู้ชาย ... เพียงเท่านั้นแหละ ผมรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างมาก ... ผมไม่เคยเห็นเธอทำเพื่อนใครได้ถึงเพียงนี้ ผมคิดอยู่ในใจ 2 วัน นอนไม่หลับเลย จนกระทั่งผมได้พูดกับเธอ ... ว่าผมจะตัดใจจากคนที่ผมแอบชอบเสียที
เธอยอมอยู่ด้วยกันกับเพื่อนคนนั้น เพื่อนร่วมห้องผมหลาย ๆ คนรู้ดีว่าผมแอบชอบเค้าอยู่ ... ก็บอกกับผมว่า "ทำใจซะเถอะนะ บางทีอาจเป็นแฟนเขาก็ได้" ผมเองก็รู้ ถึงแม้จะไม่ใช่แฟน แต่เธอถึงกับยอมให้เขาอยู่ด้วย กับผมเธอไม่เคยทำถึงขนาดนั้นเลย ... พอผมคิดเท่านี้เอง ... ผมก็รู้ว่าเธอไม่เคยมีใจให้กับผมเลย
ผมควรตัดใจดีไหม .... คำตอบในใจผมคือ "ใช่แล้ว" แต่ผมมีคำตอบที่ดีมากกว่านั้น
ผมปรึกษาเพื่อนคนหนึ่ง และได้บอกว่า "ถ้าหากเขาเป็นคนของเรา ถึงแม้เราจะไม่ได้รักเขา แต่อนาคตไป เรากับเขาก็ต้องรักกันอยู่ดี" เป็นเหมือนคำปลอบใจนะ แต่ผมรักคนนี้มาก ยากจะตัดใจ จนผมรู้สึกว่า หากเธอยังอยู่กับเพื่อนแบบนี้ ผมได้ตัดใจจากเธอจริง ๆ แน่ ผมจึงชวนเธอมาอยู่บ้าน แต่คำตอบก็คือ "ไม่" ที่บ้านผมมีพ่อแม่ มีผู้ใหญ่คอยดูแล ... แต่ดูท่าว่าเขาอยากอยู่กับเพื่อนคนนั้น 2 ต่อ 2 มากกว่านะ ผมนอนไม่หลับอีก 1 คืน และผมคิดว่าจะตัดใจจริง ๆ เสียที ถ้าหากเธอยังอยู่กับเพื่อนผู้ชายอีก ....
จาก ... สายน้ำแห่งความเศร้า
สักวันหนึ่งผมคงเจอคนที่พร้อมจะช่วยเหลือผม และรักผมจากใจจริงเสียทีนะ
เราคงจะช่วยเหลือกัยตลอดไป ...
24 มิถุนายน 2549 09:17 น.
<-:-SaYoNaRa-:->
ถ้าหากเรารู้สึกอกหักเนี่ย มันเหมือนกับว่าทั้งที่เราคบกันเป็นแฟนกันอยู่แล้ว
เขาก็ยังกล้าที่จะบอกว่าคนนั้นคนนี้เป็นแฟนของเธอ (แม้ว่ามันจะไม่จริง)
เชื่อไหม แฟนของผมเป็นแบบนี้นะ ทั้งที่เธอบอกว่าจริงใจกับผมมาก ๆ
แต่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าคบกัน มันก็ทำให้ผมหนักใจแค่ไหนแล้ว "ทำไมถึงไม่อยากให้คนอื่นรู้?"
"กลัวอะไรอย่างนั้นเหรอ?" หรือว่า "มีอะไรกำลังปิดบังใครบางคนอยู่ มีแฟนที่เป็นคนอื่นที่ไม่อยากให้เขารู้เหรอ?"
ฯลฯ ทั้งที่ผมก็บอกให้เขารู้ว่าผมเป็นคนที่คิดมาก ชอบเก็บเรื่องนู้นเรื่องนี้มาคิด
แต่เธอก็ไม่เคยแคร์ความรู้สึกของผมเลย ... จนกระทั่งมีการเดินทางทัศนศึกษานอกโรงเรียน
เมื่อวานมานี้ เธอกลัวผิวเธอจะดำ (ทั้งที่ขาวจนหลอดนีออนเรียกพี่) เลยยืมร่ม
เชื่อไหมเธอไม่ได้กางคนเดียว เธอให้เพื่อนในห้องกางให้แล้วสนิทแนบชิดซะ
ผมไม่ได้โกรธเธอหรอกครับที่เธอทำอย่างนั้น ผมเข้าใจว่าร่มมันเล็ก
แล้วทำไมไม่กางคนเดียว ?? ทำไมต้องกางกัน 2 คน ?? นี่คือสิ่งที่ผมคิด
ผมมองเธอด้วยหางตาพลางเดินต่อไป ผมเกลียดเธอ ... ไม่ใช่เพราะเธอไม่สวย
ผมเกลียดเธอ ... ไม่ใช่เพราะเธอเรียนไม่เก่ง แต่ผมเกลียดเธอ ...
เพราะเธอเป็นคนอย่างนั้น ... เธอมันหลายใจ ... ผมไม่พอสำหรับเธอขนาดนั้นเลยเหรอ
นี่คือความรู้สึกของผม ที่ผมรู้สึกว่าอกหัก ... แฟนผมมันไม่สนใจใยดีแล้ว
เชื่อไหมตั้งแต่คบกันมา ผมไม่เคยรู้สึกว่าเป็นแฟนเธอสักนิดเลย
แต่เธอพยายามทำให้ชายทุกคนในห้องเป็นแฟนเธอตั้งแต่ผมคบกับเธอ
ผมเสียใจมาก และคิดว่าจะจบความสัมพันธ์ในวันจันทร์นี้เลย
เสียใจนะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกและครั้งเดียว เป็นครั้งที่หมื่นได้แล้วมั้ง
พระเยซูเจ้าเคยบอกว่าควรให้อภัยเพื่อนมนุษย์ 7 ครั้ง 70 หน รวม ๆ แล้วก็ 490 ครั้ง
นี่มันกี่ครั้งแล้ว ทุก ๆ วัน ทุก ๆ นาที เธอทำให้ผมเสียใจตลอดเวลา
ก่อนคบกันเธอก็เป็นทอมตามปกติ แต่เริ่มคบกันมาเธอเหลวไหลขึ้น
เริ่มมองหาผู้ชายในห้องมากอด มา ... เกินจะบรรยาย
เหมือนไม่เห็นผมในสายตา ขอโทษนะครับ พิมพ์ไปนำตาจะไหล ...
ผมรู้ว่าเธอเป็นคนเกลียดน้ำตา ผมพยายามไม่ร้องไห้ต่อหน้าเธอ
เพราะกลัวว่าเธอจะเกลียดผม ผมไม่ได้อกหักใช่ไหม ?? ที่เธอทำแบบนี้
ผมไม่เคยสนใจว่าจะมีผู้ชายมาชอบเธอสักกี่คน ... แต่ที่ผมสนใจก็คือ
เธอชอบผู้ชายทั้งหมดกี่คน ... ผมบอกไม่ได้ ผมเป็นแฟนเธอ เธอไม่เคยเห็นผมในสายตา
นั่งอยู่ข้างกัน ไม่เคยหันมามองเลย มีแต่หันไปมองผู้ชายอีกทาง ...
มีอะไรสงสัยไม่เคยถามผมเลย วิ่งไปข้างหลังเพื่อถามคนข้างหลัง ....
ถามอะไรไม่เคยตอบ ... ผมควรเลิกกับเธอดีไหม ??
ใจผมตอนนี้เจ็บปวดมาก แฟนกันเขาทำกันอย่างนี้เหรอ
นอกจากนั้น เมื่อเห็นผู้ชายในห้อง เธอจะบอกว่า
"(ชื่อผู้ชาย) ที่รัก ..." ทั้ง ๆ ที่ผมนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ
กระโจนเข้ากอดผู้ชาย ทั้ง ๆ ที่ผมยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ
แต่สิ่งเหล่านี้ เธอไม่เคยทำกับผมเลย
มีงานอะไรขอให้ผมช่วย ผมไม่ว่า ... แต่รู้ไหม ทำไมเธอถึงไม่ว่างทำงาน
เธอไปเล่นกับชายคนอื่น ... แล้วบอกว่าไม่ว่างทำแทนที
ผมแทบจะทำไปน้ำตาไหลไป แต่ผมก็พยายามเข้าใจ
ผมมีความสุขที่เห็นเธอมีความสุข ผมมีความทุกข์ เมื่อเห็นเธอมีความทุกข์
เธอมีความสุข เมื่อผมหัวเราะ เล่าเรื่องตลก ๆ ให้ฟัง ทั้ง ๆ ที่ใจผมมันบอบช้ำ
เธอไม่เคยรู้เลยว่าผมบอบช้ำใจขนาดไหน ทั้ง ๆ ที่เธอบอกว่าดูคนออก
(ตอนที่เธอมาบอกรักผม อ่ะนะ) ... ผมไม่เชื่อว่าเธอดูคนออก
ผมอยู่คนเดียวในที่นั่งตัวเอง ... มองไปรอบ ๆ เห็นเธอไปนั่งหัวเราะกับชายคนอื่น
อย่าหาว่าผมบ่นเหมือนผู้หญิงเลย มันสุดจะกลั้นแล้ว เกินกว่าที่ผมจะอดทนได้อีกแล้ว
ผมคบกับเธอมาเกือบจะ 2 เดือนแล้ว แต่อย่างว่า ผมไม่รู้สึกว่าคบกันเลย
มีแต่จะทำให้เสียใจ บอบช้ำใจ ทั้ง ๆ มองเธอเป็นคนใหม่ คนที่เข้าใจทุก ๆ อย่าง
แต่ความเป็นจริงแล้ว เธอไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ผมไม่เคยเล่นกับผู้หญิงคนไหนนอกจากเธอ
ตั้งแต่คบกันมา ผมเลิกเข้าใกล้ผู้หญิงอื่น เพื่อให้ความสำคัญกับเธอมากที่สุด
ดูเธอสิ นี่คือสิ่งตอบแทนงั้นเหรอ ?? ผมควรเลิกกับเธอเลยดีกว่าไหม ??
ผมเริ่มสองจิตสองใจ ข่มใจตนเองไม่ได้ ไม่เหมือนเมื่อก่อน ที่เมื่อผมคิดอย่างนี้
จะมีคำว่าลองคบต่อไป เผื่อจะดีขึ้น เธอเปลี่ยนไปตั้งแต่ 2 วันแรกที่คบกันเลย ...
มันไม่เคยดีขึ้น มีแต่จะแย่ลง และในที่สุดมันจะกลืนกินผมไปทั้งหมดเลย
ความรู้สึกนี้ มันเป็นของจริงใช่ไหม ?? ผมมีเธอเป็นแฟนคนแรก ...
แต่เธอคงเห็นผมเป็นแฟนอันดับที่ล้านของเธอกระมัง ...
เธอยังคงบอกว่าเธอไม่มีแฟนเป็นผู้ชาย (แน่หล่ะเป็นทอมนี่)
แต่เธอทำตัวเหมือนชายทั้งโลกเป็นแฟนเธออย่างนั้นแหละ
แน่นอนผู้ชายอยากให้ผู้หญิงเข้ามาใกล้เขาโดยที่เขาไม่ต้องทำอะไร
เธอก็ตอบสนองผู้ชายเสียทุกคน ผมควรจะทำอย่างไรดี ??
ผมเริ่มสาบานกับตัวเอง
"ถ้าหากผมเลิกกับคน ๆ นี้ ผมจะไม่ยุ่งกับหญิงคนไหนอีกเป็นอันขาด
จนกว่าผมจะพบกับคนที่รักผมจริง ๆ ทั้งความรู้สึก และการแสดงออก
คนที่ผมสามารถฝากฝังความไว้ใจได้ และคนที่ผมรู้ว่าเธอจะมาเติมเต็มใจของผม"
....
...
..
.
ปล. จะหาว่าโง่ หรือ บ้าก็ได้ แต่มันเป็นเรื่องจริง ไม่ได้แต่งขึ้นแต่อย่างใด
From ... สายน้ำแห่งความเศร้า
ปล2. จะบอกผมทีได้ไหมว่าทำไมชื่อนามปากกาผมไม่ขึ้น - -"
25 กันยายน 2548 14:47 น.
<-:-SaYoNaRa-:->
นี่เป็นเรื่องของเราโดยเฉพาะ เป็นเรื่องของเรากับเพื่อน ๆ อีกมากมายหลายคน แต่ว่าเป็นเรื่องที่เป็นความลับนะ ห้ามไปบอกใคร
ฉันเองที่เริ่มมีความรักกับชาวบ้านเขา ก็เกิดความรู้สึกกล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะบอกรักเขาคนนั้น แต่ในที่สุดก็บอกจนได้ *-* โล่งใจชะมัดเลย แต่ว่าหลังจากนั้นสิ ทั้ง ๆ ที่เราเป็นเพื่อนร่วมห้องที่ไม่ค่อยสนิทกันอยู่แล้ว ก็กลับกลายเป็นว่าไม่ได้พูดกันเลย เขาไม่ยอมแม้แต่จะมองมาหา ฉันเองก็ได้แต่เพียงเศร้าสร้อย
1 ปีที่เรารู้จักเป็นเพื่อนกัน มันยาวนานนัก แล้วก็ว่าไปว่าเขารักเรา เรารักเขา ยังไงก็เป็นเพียงรักแรกหล่ะน่า ฉันเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่เศร้าไปนิด ๆ เท่านั้นเอง และแล้วเขาก็ไปเรียนที่อื่น ที่ ๆ ฉันตามไปหาเขาไม่ได้
หลังจากนั้นฉันก็ได้แต่จมอยู่กับความเศร้านั้น "เหมือนคนบ้าชะมัด" ในใจก็พูดอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ คนมันรักไปแล้วนี่ ฉันรู้จักเพื่อนเพิ่มขึ้น เพื่อนที่ย้ายเข้ามา เพื่อนคนนั้นดันชื่อเล่นเหมือนคนที่ฉันรักเข้าซะงั้น -*- มันเลยทำให้ความรู้สึกเก่า ๆ มันโผล่ขึ้นมา แต่รู้ไหม ... ทั้ง ๆ ที่ไม่อยากรู้จัก ฉันก็ได้เป็นเพื่อนกับเขาจนได้ และฉันเองคิดว่าเขาสำคัญกับฉันมาก ๆ ถึงแม้เขาจะไม่เคยคิดเช่นนั้นก็ตาม เพราะเขาเป็นคนร่าเริง ไม่กลัวสิ่งใด จะว่าไปแล้ว คนที่นิสัยแตกต่างกันสุดขั้วอย่างฉันกับเขา ถึงกลายเป็นเพื่อนกันได้หล่ะ ....
บางครั้งนิสัยไม่ได้ตัดสินทุกอย่าง เขาเป็นทอมที่ห้าวมาก ๆ แต่ยังไงเสีย ฉันยังเห็นเขาเป็นผู้หญิงคนนึงในสายตาของฉันหล่ะ เพราะเขาแตกต่างจากพวกทอมที่ฉันเคยรู้จักมาก ๆ เขามีความรักกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง ฉันเองก็อิจฉาเขา แต่ฉันมีคนรักอยู่แล้ว ...
จนกระทั่งฉันรู้ว่าคนที่ฉันรักมีคนอื่น ฉันจึงเลิกรักเขา พร้อม ๆ กับที่เพื่อนชายกับเพื่อนทอมของฉันเลิกจากแฟน แต่เป็นการเลิกที่แปลกมาก ๆ คือ ฉันไม่ได้เป็นแฟนกับเขาคนนั้น แต่เพื่อนชายกับเพื่อนทอมของฉันเป็นแฟนเขาแล้ว ทั้งสองคนนั้นฉันคิดว่าเขาเข้ากันได้นะ มันไม่แปลกเลยที่ฉันจะรู้สึกเช่นนั้น เพราะความจริงเรา 3 คนมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน
เพื่อนทอมของฉันเป็นเพื่อนที่ดี คอยปลอบใจที่แสนจะบอบบางไว้เสมอ บางครั้งหลายคนอาจเห็นว่าฉันเป็นคนเข้มแข็ง ที่หาได้ที่ไหนหล่ะ ฉันเองรู้ตัวเองดี ถึงเขาจะว่าอย่างนั้นฉันไม่ว่าหรอกนะ แต่เพื่อนทอมของฉัน ช่วงนี้เขาเป็นอะไรไม่รู้ ทำตัวเหมือนกับงอนอะไรบางอย่าง
ฉันอยากจะบอกเขา แต่ฉันไม่อยากให้เป็นเหมือนปีก่อนนะที่เขานั้นโกรธ จนไม่อยากคุยกับฉันเลย ครั้งนี้แย่เข้าไปใหญ่ เขาไม่มาให้ฉันเห็นหน้าเลย "เราทำอะไรผิดใจเขาเหรอ" ฉันคิดในใจ ถ้าหากเขาได้อ่านก็อยากบอกเขาว่า
"ถ้าหากเราได้ทำสิ่งไหนให้เธอโกรธ เราขอโทษเธอนะ อย่าไปจากเราเลย เธอเป็นคนสำคัญที่เรามีในตอนนี้ ในขณะที่เรารอคนที่เราจะสามารถรักได้ และคนที่รักเราได้ เธอจะอยู่เป็นเพื่อนกับเราได้ไหม?" ...
"ฉันเองที่สูญเสียความรักไป และรอรักครั้งใหม่ ฉันรอคอยคนที่จะนำความรักมาให้ แม้จะพูดเหมือนเอาแต่ใจ แต่รู้ไหม ฉันเจ็บปวดมากนะ" ...
หน้าส่วนตัว
627
