29 พฤษภาคม 2553 14:00 น.
Saran
เมื่อแรกเจอยิ้มหวานเธอส่งให้
ก็ยิ้มตอบกลับไปเธอไม่เห็น
สบตาเธอหันหนีจึงรู้เป็น
คนที่เห็นไม่ใช่ฉันในสายตา
หากแต่ว่าเป็นใครคนคนนั้น
คนที่อยู่ข้างฉันเฝ้าคอยเพ้อ
คอยมาเฝ้าเฝ้าคอยมาอยู่ใกล้เธอ
คอยละเมอบอกว่ารักหมดหัวใจ
มีดอกไม้ช่อใหญ่สีสวยหวาน
อยากส่งผ่านความในในใจฉัน
อยากให้เธอได้ซึ้งทุกทุกวัน
ให้เธอหันมองฉันที่เคยเมิน
แต่ทุกวันดอกไม้ต้องแห้งเฉา
ต้องโรยเศร้าเซื่องซึมและหม่นหมอง
ฝันคือได้ใจเธอมาครอบครอง
แต่เป็นรองจากเขาเฝ้าเอาใจ
ส่งยิ้มหวานทักทายเธอเสมอ
แต่ว่าเธอยิ้มตอบให้กับเขา
เดินข้างฉันคงมีเพียงแค่แสงเงา
ของเธอเขาจับมือหยอกล้อกัน
เป็นได้เพียงน้ำเน่าที่เศร้าหมอง
เฝ้าแต่มองแสงจันทร์ที่ฉันฝัน
สาดส่องแสงในใจอยู่ทุกวัน
ได้แค่นั้นก็เกินฝันที่มีเธอ
6 พฤษภาคม 2553 08:34 น.
Saran
ความรักความหวังความฝัน
ต่างกันที่ตรงเจ้าของ
แล้วแต่ตรงที่มุมมอง
มัวหมองสดชื่นเงียบงัน
ความฝันเธออาจสดใส
ไม่ต่างอะไรจากฉัน
แอบเพ้อถึงเธอทุกวัน
เธอนั้นแอบเพ้อถึงใคร
รอยยิ้มที่ลอยผ่านมา
คล้ายว่าให้ฉันได้หวัง
ว่าคงจะมีสักวัน
ที่ฉันได้ยิ้มของเธอ
ความรักของเธอกับฉัน
แม้มันจะอยู่ที่ไหน
แค่เพียงหากเธอเผยใจ
รักฉันก็คงเบิกบาน
มุมมองหัวใจของฉัน
ฝันเพ้อแอบอยู่เสมอ
มุมนั้นในใจของเธอ
ละเมอคอยอยู่ร่ำไป
ยังหวังที่ได้มีเธอ
ยังเพ้อคอยเจอในฝัน
ยังรักอยู่ทุกทุกวัน
ที่ฉันตื่นมาแล้วหายใจ
3 พฤษภาคม 2553 11:06 น.
Saran
แค่เพียงเธอยิ้มมาพาหวั่นไหว
พาหัวใจของฉันลอยไปหา
หลงละเมอไม่สนใจไม่กลับมา
ขอแค่ว่าเธอนั้นรับมันไป
เธอตอบรับด้วยคำหวานฝานใจฉัน
สบตากันพลันคว้าใจหนีหาย
ควักความรักในหัวใจฉันง่ายดาย
เหมือนว่าคล้ายจะเก็บไปช่วยดูแล
จากวันนั้นไม่เหลือใจให้คนไหน
ฝากมันไว้ให้เธอเก็บรักษา
ในใจฉันมีเธออยู่เรื่อยมา
ไม่เคยคิดแม้ว่าเธอมีใคร
จนวันนี้ใจฉันต้องสั่นไหว
เธอกับใครจับมือเอ่ยคำหวาน
พลางโอบกอดเดินเคียงเพียงไม่นาน
จูงมือกันเดินผ่านหน้าฉันไป
เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจฉัน
ใจที่มันให้เธอเก็บรักษา
ค่าของมันมีเพียงแค่หางตา
เธอมองมาแล้วผ่านไปไม่ใยดี
ยิ่งรักมากเพียงใดยิ่งเจ็บช้ำ
ยิ่งทุ่มทำเพียงใดยิ่งสูญหาย
ยิ่งฝากไว้นานเท่าใดยิ่งกลับกลาย
แหลกสลายหมดทั้งใจไม่เหลือเลย
คืนมันมาทั้งใจให้กับฉัน
ไม่ต้องห่วงว่ามันจะตายไหม
เก็บน้ำตาของเธอไว้ให้ใคร
ฉันผิดเองที่ฝากใจไว้ที่เธอ