20 กุมภาพันธ์ 2553 10:49 น.
Saran
คนๆหนึ่งนั่งจมในวันหนึ่ง
วันที่ซึ่งหงอยเหงาและเงียบหนาว
มีสายลมอ้างว้างอยู่ทุกคราว
คอยปัดเป่าให้รู้ยังหายใจ
มีชีวิตอยู่ไปแค่พ้นผ่าน
รักหอมหวานเป็นเช่นไรแม้ไม่เห็น
ก็ยังหวังถึงหนึ่งคนช่วยมาเป็น
กำลังใจให้คนที่อ่อนแรง
มองเลยผ่านคู่รักที่หวานแหวว
มองดูแล้วก็เศร้าให้ใจหาย
ที่มือฉันมีเพียงความเดียวดาย
ส่งยิ้มให้เมื่ออยู่กับตัวเอง
ชีวิตฉันคงถูกสาปให้เศร้าโศก
ถึงคู่รักจะล้นโลกก็ยังเหงา
ปาดน้ำตาฝืนยิ้มให้กับเงา
ของคนเศร้าอ้างว้างและเดียวดาย
1 กุมภาพันธ์ 2553 16:55 น.
Saran
ดอกกุหลาบที่มีอยู่ช่อหนึ่ง
ชมพูซึ้งสวยหวานชวนหลงไหล
มองดูแล้วยิ่งซึ้งในหัวใจ
แล้วใครใครก็ยื่นส่งถึงกัน
มองเห็นใครหลายคนมอบยิ้มหวาน
เดินคู่กันแนบชิดสายตาใกล้
ฉันเพียงแต่แค่เดินหลบข้างไป
กลัวว่าใจจะร้องเศร้าอาดูร
ผ่านร้านขายขนมวางเกลื่อนกลาด
ช็อคโกแลตลูกกวาดห่อสีใส
เลยลองซื้อเลือกเป็นรูปหัวใจ
ฝากให้ใครสักคนแต่ไม่มี
ผ่านโรงหนังเสียงเพลงรักขับขาน
ชวนคู่รักซมซานเลือกจองตั๋ว
อยากจะดูแต่ใจมันก็กลัว
กลัวดูไปแล้วร้องไห้ซึ้งคนเดียว
กินไอติมบนโต๊ะแจกันกุหลาบ
ใจหายวาบเมื่อเห็นโต๊ะใกล้ๆ
ยิ่งใจหายเมื่อทุกโต๊ะที่อยู่ไกลๆ
คือคู่รักนับร้อยจ้องมองมา
โหนรถเมล์กลับบ้านด้วยใจอ่อนโหย
กุหลาบโรยขนมละลายพร้อมใจฉัน
เป็นอย่างนี้ทุกๆปีเมื่อครบวัน
แห่งความรักของฉันที่เดียวดาย...