30 ตุลาคม 2553 17:33 น.
Saran
ลมหนาวปีนี้เงียบเหงา
เหมือนคราวปีก่อนอีกครั้ง
ที่ใจดวงนี้มันยัง
ไม่เคยคลายหนาวสักที
หาใจอีกดวงเคียงใกล้
ให้ใจอีกดวงหายเหงา
ให้คำว่ารักบรรเทา
คลายหนาวอุ่นใจจากเดิม
แต่ใจก็ยังทนท้อ
เฝ้ารอไม่เคยสมหวัง
ใจล้าเหมือนหมดกำลัง
หมดหวังสิ้นไร้เรี่ยวแรง
ม่านหมอกโชยพัดโอบผ่าน
ใจสั่นสะท้านเหน็บหนาว
แม้เพียงหวีดหวิวเบาเบา
ความเศร้าทิ่มแทงหัวใจ
คนหนึ่งซึ่งยังคงหวัง
ในรักคืนวันสดใส
ดูคล้ายเหมือนกับสิ้นใจ
ไม่มีใครเหลียวใยดี
ก่อนตายขอเพียงได้พบ
ก่อนจบขอเพียงได้เห็น
ใครสักคนที่มาเป็น
คนรับฝากใจฉันก่อนลา
17 ตุลาคม 2553 18:00 น.
Saran
มองดวงจันทร์ชวนให้นึกถึงวันเก่า
วันที่เรามีเราอยู่ใต้แสง
ของดวงดาวสุกสกาวในคืนแรม
ยิ้มเธอแง้มใจฉันลอยหายไป
ร้อยพันดาวดวงสวยที่เรานับ
สายลมขับพัดกล่อมไม่ไปไหน
หมื่นล้านคำว่ารักที่บอกไป
ลอยล่องไปสว่างใสบนฟ้างาม
ฟ้าคืนนั้นงดงามสักเพียงไหน
เธอทำให้ฉันเห็นยิ่งกว่านั้น
สิ่งที่สวยกว่าฟ้าดาวและดวงจันทร์
คือตอนที่เธอหันมาสบตา
ในวันนี้ท้องฟ้าแปรเปลี่ยนสี
ดาวที่มีนับล้านเริ่มจางหาย
จันทร์ที่เราเคยมองเริ่มกลับกลาย
ไม่สดใสเหมือนครั้งที่มีกัน
ดวงตะวันตกน้ำแล้วจมลับ
ดวงจันทร์กลับกระจ่างคืนฟ้าใส
เหลือแค่เพียงตัวฉันไม่มีมีใคร
ที่หัวใจฉันฝากให้ดูแล
ฝากสายลมโชยเอื่อยว่าคิดถึง
ฝากดวงดาวให้เธอซึ้งเมื่อได้เห็น
ฝากจันทร์นวลแทนรักที่ชื่นเย็น
ให้เธอรู้และเห็นว่าห่วงใย
แม้ไม่รู้วันนี้เธออยู่ไหน
รู้แค่เพียงใจเธออยู่ที่ฉัน
กระต่ายตัวน้อยยังคอยหาดวงจันทร์
กระต่ายตัวนั้นคือฉันที่คอยเธอ
10 ตุลาคม 2553 07:28 น.
Saran
มองเดือนดูดาวหลับไหล
หัวใจสะท้านลมหนาว
ความเหงาโชยพัดแผ่วเบา
ความเศร้าเคลื่อนคล้อยลอยมา
อีกนานแค่ไหนความรัก
รู้จักเพียงแค่ผิวเผิน
เมื่อใดมีใครร่วมเดิน
เผชิญทางออกหัวใจ
คนไหนคือเธอคนนั้น
ที่ฉันเฝ้าคอยเพ้อหา
นึกถึงเมื่อยามหลับตา
ตื่นมาก็ยังคือเธอ
คนที่จะมาเปลี่ยนฝัน
เปลี่ยนวันเวลาเงียบเหงา
เปลี่ยนทุกนาทีสองเรา
คลายหนาวด้วยรักของเธอ
ฝากฟ้าถามดาวบนนั้น
คนรักของฉันอยู่ไหน
ฝากความคิดถึงฉันไป
ส่งผ่านสายลมถึงใจเธอ...
2 ตุลาคม 2553 11:24 น.
Saran
ในราตรีที่มืดมิดไร้ซึ่งแสง
สายลมแรงหอบพัดพาความหนาว
สั่นสะท้านสุดทานเมื่อมองดาว
นึกถึงคราวมีเราใต้เงาจันทร์
แสงหิ่งห้อยนับล้านส่องสว่าง
ฟ้ากระจ่างเผยดาวเคียงจันทร์สวย
สายลมรักพัดพาใจระทวย
ฉวยมือเธอออกเดินเก็บหัวใจ
คล้ายว่าเราหลงในภวังค์ฝัน
ในห้วงนั้นมีเพียงแค่เราสอง
เหมือนทุกสิ่งบนโลกนั้นเฝ้ามอง
ร่ำวอนร้องให้ฉันบอกรักเธอ
นาทีนั้นหัวใจเหมือนหยุดเต้น
เพียงเพราะเห็นใจอีกดวงที่เคยฝัน
คำว่ารักที่เฝ้าเก็บไว้ทุกวัน
แล้วใจฉันก็เอ่ยเผยออกไป
เมฆน้อยลอยส่งยิ้มมาให้ฉัน
แสงจันทร์ผันทอละอองนวลเพ็ญขาว
ทั้งสายลมต้นไม้และแสงดาว
ส่องสกาวพัดใจให้ลอยไป..
ค่ำคืนนี้ช่างดูเนิ่นยาวนาน
เพียงว่าฉันไร้เธอเคียงชิดใกล้
คนที่คอยโอบกอดคลุมหัวใจ
เธออยู่ไหนรู้ไหมคิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
1253
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSaran
