ถามดาว

Saran

   ดึกมากแล้ว...
ท้องฟ้าคงหลับไหลภายใต้ไออุ่นของผ้าห่มผืนดำแห่งราตรี
ลมหนาวพร่างพรูพัดผ่าน แม้แต่ผ้าห่มที่หนาที่สุด
ก็มิอาจต้านทานลมหายใจของเหมันต์ที่ครอบคลุมหัวใจของฉัน
จนสั่นสะท้าน เย็นเยือกถึงภายใน ลึกลงไป ลึกลงไป
   ฉันแหงนมองดวงดาวนับร้อยที่พร่างพราว บนผืนผ้าใบใหญ่สีดำ
ดาวทุกดวงที่ถูกนับ ล้วนแล้วแต่ไม่มีสิ่งที่ฉันปรารถนา
ซ่อนเร้นอยู่เลย รักแท้ที่ฉันค้นหามาเนิ่นนาน
อยู่หนใดกันเล่า
ฉันแหงนมองฟ้าอีกครั้ง พลางเกิดคำถามในจิตใจว่า 
   "ชีวิตจะมีคุณค่าอันใด หากจะยืนยาวอยู่เพียงเพื่อมีลมหายใจไปวันๆ
และความรักจะมีความหมายที่สมบูรณ์ได้อย่างไร
ถ้าหากฟ้าไม่ส่งเธอมา เพื่อตอบคำถามที่ค้างคาในใจฉันเรื่อยมาว่า..
รักแท้ที่แท้จริง เป็นเช่นไร"
   ดึกมากแล้ว...
ฉันแหงนมองฟ้าอีกครั้ง พลางเกิดคำถามในจิตใจอีกครั้งว่า.. 
   "ชีวิตจะมีคุณค่าอันใด..."