28 มกราคม 2551 11:00 น.
Saran
อบอุ่นเพราะมีเธอใกล้
อุ่นใจเพราะเธอช่วยสอน
ยามยิ้มโอ้แม่งามงอน
งดงามข้อติไม่มี
ยามเจ็บก็มีเธอใกล้
ห่วงใยไม่ห่างเสมอ
เมื่อท้อก็มีเพียงเธอ
คอยปลอบประโลมหัวใจ
แต่ว่าครานี้อยู่ที่ใด
หัวใจยังคงพร่ำเพ้อ
คิดถึงคนเดียวคือเธอ
ไม่เจอพบหน้าสบตา
ด้วยใจที่เฝ้าห่วงหา
ด้วยใจที่เฝ้าคิดถึง
กลั่นกรองร้อยเรียงคำนึง
ออกเป็นบทกลอนถึงเธอ
24 มกราคม 2551 10:02 น.
Saran
กาลครั้งหนึ่งเนิ่นนานแล้ว
มีลูกแมวกับลูกหมาอยู่คู่หนึ่ง
ด้วยรักกันพวกมันจึง
คอยคิดถึงซึ่งกันทุกเวลา
แต่แล้วก็มาถึงซึ่งวันหนึ่ง
วันที่ซึ่งการพลัดพรากเวียนมาหา
และแล้วแมวกับหมาต้องจากลา
แล้วน้ำตาก็ไหลพร้อมๆกัน
แมวร้องไห้น้ำตาแทบกลายเป็นเลือด
หน้าซีดเผือดเหมือนโดนจับลงต้ม
หมาก็ช้ำชอกทรวงทุกข์ระทม
ทั้งคู่กอดกันกลมแล้วจากลา
หมากับแมวให้คำมั่นสัญญา
ว่าจะมารักกันเหมือนคราก่อน
จากครั้งนี้จากไปใช่ลาจร
รอถึงตอนที่เราได้พบกัน
17 มกราคม 2551 10:03 น.
Saran
สบตาเธอครั้งใดใจหวั่นไหว
หวั่นว่าใจจะหลุดลอยหล่นหาย
สายลมพัดหอบพาออกจากกาย
ปลิวไปไกลลิบลิ่วไม่กลับมา
ตาคู่นั้นเหมือนมีนัยความหมาย
ริมฝีปากพรื้มพรายพาหวั่นไหว
ให้บางคนหลงรักหมดหัวใจ
จะมีใครบ้างช่วยฉันที
มีความนัยที่ฉันอยากเอื้อนเอ่ย
บอกรักเลยเมื่อครั้งที่แรกเห็น
แต่ว่าใจเจ้าเอยบอกไม่เป็น
อยากให้เธอเห็นใจคนขี้อาย
3 มกราคม 2551 10:03 น.
Saran
มองหน้าเธอคราใดใจหวั่นไหว
สั่นหัวใจสะท้านเหมือนได้ฝัน
ได้พบเจอยิ้มให้เกือบทุกวัน
แต่ว่าฉันไม่กล้าจะหารือ
มีความนัยที่ใจอยากจะเอ่ย
อยากเฉลยให้รู้ให้เธอเห็น
แต่ทว่ามันช่างแสนยากเย็น
ที่จะบอกให้เห็นเป็นเช่นไร
แม้เปิดเผยหัวใจให้เธอรู้
จริงอยู่ว่าใจเธอพร้อมเสมอ
จะรับฟังคำพูดที่พบเจอ
แต่คำตอบของใจเธอเป็นเช่นไร
2 มกราคม 2551 09:39 น.
Saran
ไม่มีนิยามความรัก
ไม่มีนิยามความหมาย
ไม่มีถ้อยคำใดใด
ไม่มีซึ่งคำจำกัดความ
ไม่มีแม้ช่อดอกไม้
ไม่มีคำรักวาบหวาม
ไม่มีบทเพลงบอกความ
ไม่มีกลอนรักปักใจ
ไม่มีสิ่งใดมอบให้
ไม่มีเสียงหวานสดใส
ไม่มีสิ่งใดเหมือนใคร
เว้นใจดวงนี้..ให้เธอ