14 พฤศจิกายน 2552 10:45 น.
Saran
แฟนของใครมอเตอร์ไซด์ทำหล่นไว้
สุดห้ามใจเพราะน่ารักเป็นหนักหนา
เพียงแรกพบได้ชิดใกล้ได้สบตา
แทบจะคว้าหัวใจไว้ไม่ทัน
แฟนของใครมอเตอร์ไซด์ทำร่วงหล่น
โอ้หน้ามนเจ็บตรงไหนบ้างไหมหนา
รังเกียจไหมถ้าจะช่วยฝนยาทา
ช่วยรักษาคนสวยให้บรรเทา
แฟนของใครถ้ายังไม่มีคนหวง
คนคอยห่วงคอยรอเฝ้าคอยตามหา
ถ้ายังนั้นขอให้ช่วยพิจารณา
แวะเวียนมาหล่นใกล้ๆหัวใจกัน
แฟนของใครอยากให้เป็นแฟนของฉัน
มาแบ่งปันความรักความสดใส
เหมือนนางฟ้าตกมาจากแดนไกล
ฟ้าเป็นใจให้คนดินช่วยดูแล
แม้ว่าแผลเธอหายฉันยังห่วง
ยังคอยหวงห่วงเธออยู่เสมอ
ใจของฉันคอยเฝ้าเฝ้ารอเจอ
รอให้เธอนั้นมาช่วยดูแล
สัญญาว่าจะรักเธอเสมอ
ขอเพียงเธอไม่จากกันไปไหน
จะเฝ้ารักรักเธอเสมอไป
จนกว่าใจของฉันจะหยุดเดิน
12 พฤศจิกายน 2552 11:55 น.
Saran
ดึกมากแล้วก็ยังนอนไม่หลับ
ข่มใจนับดวงดาวบนฟ้าใส
อยู่ลำพังคนเดียวเปลี่ยวหัวใจ
ไม่มีเธอเคียงใกล้เช่นวันวาน
ฉันมองดูดาวน้อยบนฟ้าไกล
อย่างหวั่นไหวสุดห้ามอารมณ์เศร้า
ดาวแห่งรักดวงนั้นเป็นของเรา
เธอคงเอ่ยกับเขาที่แอบอิง
ถึงดาวสวยเพียงไหนก็หม่นหมอง
ก็มาลองเป็นฉันดูบ้างไหม
เธอมองเห็นแสงดาวอันชื่นใจ
ฉันแหงนมองเห็นผ่านม่านน้ำตา
ดาวดวงสวยเคยส่องแสงให้ฉัน
บัดนี้ผันไปส่องใจให้กับเขา
เหลือความมืดให้ฉันอยู่กับเงา
ความเป็นเราถูกทิ้งไม่ใยดี
ไม่กล้าหรอกจะคว้าดาวบนฟ้า
รู้ไม่มีปัญญาจะรับไหว
คนอย่างฉันเป็นเพียงแค่ใครใคร
มีให้เธอแค่ใจที่รักจริง
ขอแค่เพียงมองดาวที่เคยฝัน
ได้แค่นั้นก็ดีกว่าต้องเหงา
นั่งนับดาวเคียงอยู่คู่กับเงา
ของคนเศร้าปล่าวเปลี่ยวทุกค่ำคืน...
11 พฤศจิกายน 2552 11:41 น.
Saran
เมื่อยามตะวันลับจาก
ความมืดลอยผ่านมาหา
ความหนาวเริ่มมองสบตา
ความเหงาเริ่มยิ้มสบใจ
ฉันมองไปยังฟ้ากว้าง
อ้างว้างมืดมิดไร้แสง
เปล่าเปลี่ยวเดี่ยวดายสิ้นแรง
ทุกแห่งคือความเหงาใจ
เหม่อมองตามเสียงข้างหน้า
อ่อนล้าทันทีที่พบ
ความหวังในใจต้องจบ
ไม่อาจจะลบภาพเงา
หัวใจดวงน้อยของฉัน
แทบแหลกสลายเมื่อเห็น
เหมือนตายไปแล้วทั้งเป็น
เมื่อถูกความเหงารังแก
ความหนาวพัดโบกใจฉัน
ความมืดคลุมไว้ไม่เห็น
ความเหงาโหดร้ายเลือดเย็น
ความเศร้าเกาะกุมหัวใจ...
ตะวันสาดส่องทอแสง
ลืมตาตื่นมาอ่อนแรง
ยังเห็นภาพฝันน่ากลัว
ต้องเป็นเช่นนี้ทุกครั้ง
ที่ยามราตรีเวียนหา
ทุกครั้งที่ได้หลับตา
ฝันร้ายก็ยังติดตรึง
มีคนเคยบอกไว้ว่า
ความรักคือยารักษา
ห่วงใยคือสิ่งนำพา
ให้ความเศร้าจางหายไป
แล้วใครคนนั้นอยู่ไหน
ที่ใครคนนั้นเอ่ยถึง
ทุกครั้งที่คิดคนึง
ลมหนาวคอยโบกหัวใจ
คนที่จะมารักฉัน
มอบวันแห่งความสดใส
คนที่จะคอยห่วงใย
ให้ใจฉันฟื้นคืนแรง
ฉันถามตัวเองเสมอ
ถึงเธอคนที่ฉันฝัน
คงหวังไว้ว่าสักวัน
ความฝันกลายเป็นความจริง...
9 พฤศจิกายน 2552 09:14 น.
Saran
ดึกมากแล้วท้องฟ้ายังหลับไหล
คงเหลือเพียงใบไม้สายลมหนาว
หยอกล้อเล่นใต้แสงสุกสกาว
ของดวงดาวดวงนั้นที่ฉันมอง
อยากเอ่ยถามดาวน้อยดวงนั้นว่า
บนฟ้าสูงไกลนั้นเหงาบ้างไหม
ต้องเหว่ว้าโดดเดี่ยวเปลี่ยวหัวใจ
เหมือนกับฉันที่ต้องรอใครสักคน
หรือบางทีบนนั้นอาจดีกว่า
ที่มีดาวนับร้อยคอยเป็นเพื่อน
หรือเป็นเพียงเมฆหมอกที่ลางเลือน
ลมพัดเคลื่อนผ่านผิวแล้วจากไป
หรือที่ฉันอยู่นี้อาจดีกว่า
ได้พบปะเจอหน้าคนหลากหลาย
ได้พูดคุยได้ใกล้ชิดให้เหงาคลาย
แต่เมื่อจากร้างไปกลับเศร้าตรม
ค่ำคืนนี้อยากให้เป็นเพียงฝัน
แม้ความเศร้าเคลื่อนผ่านนานเพียงไหน
อยากลืมตาตื่นมาแล้วพบใคร
คอยห่วงใยส่งยิ้มให้สบตา...
ดึกมากแล้วแต่ท้องฟ้ายังสดใส
ฉันนับดาวพร้อมกับใครที่ฉันฝัน
ดาวดวงน้อยลอยมาพร้อมแสงจันทร์
สายลมพัดความเหงาจางจากไป...
1 พฤศจิกายน 2552 09:50 น.
Saran
กุหลาบงามแฝงไว้ด้วยรอยหนาม
แม้ทิ่มตำหมู่แมลงต่างแฝงใกล้
เพียงเพื่อชมดื่มความหวานชื่นฤทัย
ถึงเจ็บปวดปานใดไม่ครนา
ขอแค่เพียงชิดใกล้ให้ซึ้งความหอม
ขอแค่ได้บินตอมรสแห่งปรารถนา
แม้ต้องแลกด้วยทุกข์ทรมาน์
ถึงกายาดับสูญไม่หวั่นเกรง
เหตุผลเพราะความงามน่าหลงใหล
เย้ายวนใจด้วยกลิ่นเสน่หา
ชวนให้เพ้อฝันถึงทุกเวลา
โบกโบยมาชิดแนบกลีบดอกบาง
แม้ความทุกข์ระทมตรมเศร้าโศก
จะเหนี่ยวรั้งทั้งโลกมิอาจขวาง
ถึงสุดท้ายจะต้องตายที่ปลายทาง
ขอนอนตายให้กลีบบางห่มหัวใจ...
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSaran
988
