18 ธันวาคม 2551 09:56 น.
Saran
ค่ำนี้ราตรีมืดมิด
เมฆปิดหมอกบังฟ้าใส
ดาวดวงส่องแสงห่างไกล
หัวใจหม่นหมองโรยรา
แสงจันทร์เคยทอเย็นอ่อน
ใยซ่อนหนีหน้าหลบหาย
ป่านนี้จะเป็นเช่นไร
ไม่ได้พบเจอคนดี
นานแล้วไม่ได้สบหน้า
พบตาดวงน้อยสดใส
เฉกจันทร์ที่บนฟ้าไกล
หลบลี้หลีกหายไร้แวว
หากฉันเอ่ยขอใดได้
จะขอกลายเป็นหิ่งห้อย
ดวงน้อยโบกโบยไปไกล
ไปไกลจนถึงใจเธอ
จะขอเปล่งแสงแรงกล้า
ยิ่งกว่าตะวันไหนไหน
คอยอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
ส่องแสงสดใสให้เธอ
ค่ำนี้ท้องฟ้ามัวหมอง
จันทร์ส่องนวลแสงหลบหาย
อย่าเศร้าไปเลยกลอยใจ
ดาวดวงน้อยจะอยู่กับเธอ
18 ธันวาคม 2551 09:26 น.
Saran
นั่งมองดูหน้าจอลองปุ่มกด
หน้าก้มจรดตัวเลขสีสดใส
ระยะทางที่ผ่านช่างแสนไกล
กว่าจะได้มาเจอพบกับมัน
ไอโมบาย200เครื่องสีดำ
ดูสวยล้ำแม้ไม่หรูเหมือนเครื่องไหน
ไม่เลอเลิศมีบลูทูธอย่างใครๆ
แค่มีไว้คุยกับเธอก็เกินพอ
ก้มมองดูตัวเลขเธอให้ไว้
ใจสั่นไหวเมื่อนึกถึงเจ้าของ
10ตัวนี้เธอให้ใครไว้ครอบครอง
อีก4ห้องใจเธออยู่กับใคร
นึกถึงวันได้พบได้รู้จัก
ได้แอบรักแอบหลงคนหน้าใส
แค่ขอเบอร์ยังไม่กล้าเอ่ยออกไป
เท่านี้ใจแทบจะหล่นออกมากอง
ตัดสินใจยื่นมือไปกดปุ่ม
ใจร้อนรุ่มกลัวเค้าไม่รับสาย
ถ้าโทรไปแล้วเค้าไม่ทักทาย
ฉันคงอายใจขาดวิ่นหมดชิ้นดี
กดตัวเลข10ตัวจนมือสั่น
ลิ้นพันกันไม่รู้เอ่ยตรงไหน
กลั้นใจรอจนได้คำทักทาย
คุณไม่ได้เติมตังค์หมดสิทธิ์โทร
15 ธันวาคม 2551 10:04 น.
Saran
หน้าม.รามยามเย็นช่างสวยใส
ยิ่งชื่นใจเมื่อมีเธออยู่เคียงฉัน
เดินเคียงคู่ชิดข้างยิ้มให้กัน
หรือภาพฝันในวันนั้นคือความจริง
ผ่านผู้คนเดินสวนล้วนเป็นคู่
ก็จริงอยู่ที่เธอคู่ข้างเคียงฉัน
แต่คำเรียกเวลานี้ไม่คล้ายกัน
คู่อื่นนั้นเขาเอ่ยกันดั่งเช่นแฟน
ใจหนึ่งดวงมีไว้คงเก็บอยู่
ใครขอดูก็ไม่เคยเปิดเฉลย
จะเก็บรักเฝ้าถนอมให้ทรามเชย
คนที่เผยยิ้มอยู่คนนี้เอง
ยิ่งก๋วยเตี๋ยวน้ำใสมากแค่ไหน
ใบหน้าเธอสวยใสมากกว่านั้น
แม้จะหาถ้อยคำเอ่ยกี่ร้อยพัน
คงไม่เกินเลยกว่าคำว่างาม
จันทร์คืนนี้สวยสดแสนสดใส
ช่างสุขใจยามนี้มีเธอข้าง
อยากเอื้อนเอ่ยคำที่เก็บไว้เนิ่นนาน
เวลานี้ที่มีจันทร์ฉันและเธอ
15 ธันวาคม 2551 09:52 น.
Saran
ตื่นตะลึงพรึงเพริดน้ำตาไหล
ถุงสวยใสร่วงหล่นหมดแรงถือ
บอกได้ไหมว่าใครคนนั้นคือ
คนที่เธอทุ่มเทให้หมดใจ
เธอตกใจถามฉันเป็นอะไรไหม
เพราะเหตุใดจึงร้องไห้ทำหน้าเสีย
ตอบเธอไปว่าฉันคงอ่อนเพลีย
ไม่ได้เสียใจหรอกฝืนบอกไป
เธอขอโทษเมื่อครู่ที่เอื้อนปด
กำลังงดขนมและของหวาน
จึงแกล้งล้อออกไปว่าไม่ทาน
เธอหน้าบานฉันเก้อคิดไปเอง
เธอเอ่ยถามว่าข้อสอบทำได้ไหม
บอกเธอคือกำลังใจที่ให้ฉัน
เธอสวนบอกตอบออกมาทันควัน
อะไรกันเธอเลี่ยนใยแก้มแดง
พลันพิษไข้ในกายทุเลาหาย
เมื่อได้สบตาเธอโลกสวยใส
ภาวนาขอให้เธอกับใคร
ในฝันนั้นเป็นฉันคู่กับเธอ
12 ธันวาคม 2551 10:03 น.
Saran
เช้านี้รีบตื่นมีสอบไล่
เพิ่งห่างหายสร่างไข้ยังปวดหัว
รอ92ไปรามใจเต้นรัว
รถไม่มาไม่กลัวกลัวไม่ทัน
อาจารย์แจกข้อสอบแผ่นสุดท้าย
ปากถามว่าทำไมใยมาสาย
ไม่ได้ตอบมองข้อสอบช่างง่ายดาย
เหมือนเมื่อวานอ่านไว้ได้นิดนึง
นั่งสอบไปคิดไปยิ่งปวดหัว
ยิ่งกลัวว่าเธอจะเป็นดังภาพฝัน
ฉันสะดุ้งอาจารย์จ้องจนตัวสั่น
พลางบอกฉันให้เขียนชื่อให้ชัดเจน
เมื่อเลิกสอบใจฉันยิ่งว้าวุ่น
ยิ่งคิดครุ่นเรื่องเมื่อคืนจึงโทรหา
เสียงปลายสายหวานๆตอบกลับมา
สอบเสร็จแล้วตอนนี้อยู่หน้าอาคาร
ฉันดิ่งไปหาเธอพร้อมถุงขนม
ขนมปังกลมเจาะรูสีสวยใส
เธอบ่นฉันว่าซื้อมาทำไม
ไม่เห็นอยากจะได้ของจากเธอ
หน้าซีดเผือดเหมือนโดนจับลงต้ม
ใจระทมเมื่อได้ยินเสียงเอื้อนเอ่ย
เต็มสองหูจังๆจากทรามเชย
ที่ฝันเคยมิใช่เพียงภาพลวงตา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSaran
หน้าส่วนตัว
789
