14 มกราคม 2552 10:16 น.
Saran
ในวันหนึ่งของเดือนที่หนึ่ง
เทศกาลแห่งความสุขได้พ้นผ่านไปแล้ว
ผ่านไปพร้อมกับใจของฉัน
เป็นสิ่งล้ำค่าแทนของขวัญ
ที่ปีใหม่มอบให้ฉัน
ใช่แล้ว ฉันอกหัก
เมื่อคนที่เป็นที่รักของฉัน
แปรเป็นคนที่เป็นที่รักของคนอื่น
วันวานเธอส่งยิ้มอันแสนหวานให้ฉัน
วันนี้วาจาอันอ่อนโยนของเธออยู่กับเขา
ลูกค้าคนสำคัญของร้านขายดอกไม้
เปลี่ยนหน้าจากฉันกลายเป็นเขา
ใช่ มันเป็นสิทธิ์ของเธอ
เทศกาลแห่งความสุข
ขอบคุณด้วยใจจริง
สำหรับของขวัญที่มอบให้
ฉันจะเก็บมันไว้
เพื่อรอใครสักคน
ที่เขาปราถนา
และฉันเต็มใจมอบให้แก่เธอคนนั้น...
7 มกราคม 2552 10:12 น.
Saran
ณ วันหนึ่งของปลายสัปดาห์
ณ มุมหนึ่งอันสงบของสวนสาธารณะ
แห่งหนึ่งกลางเมืองอันวุ่นวาย
เหล่าผีเสื้อหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
กับหมู่มวลดอกไม้ และสายลมโบกโบย
คล้ายคำเชิญแห่งความสุข
ที่รอให้แขกแปลกหน้า
เข้ามาสัมผัส
ฉันชวนเธอให้มา ณ ที่แห่งนี้
เพื่อมาร่วมงานเลี้ยงอันแสนอบอุ่น
ที่ไม่มีที่ใดเสมอเหมือน
ฉันมีของขวัญชิ้นพิเศษ เตรียมเอาไว้
เพื่อมอบให้เธอ
เป็นสิ่งแทนทั้งหมดใจ
ที่ฉันมีอยู่
เมื่องานเลี้ยงจบลง
ฉันบอกเธอให้ลองแกะเปิดดู
กล่องสีแดงแทนความรักของฉัน
สายใยแห่งความอบอุ่นถูกทักทอ
แทนริบบิ้น
เธอประหลาดใจหลังจากแกะห่อของขวัญออก
แล้วพบเพียงความว่างเปล่า
เธอถามฉันว่าของขวัญคือสิ่งใดกัน
ฉันตอบเธอว่าคือหัวใจดวงเดียวของฉัน
เธอยิ้ม แล้วหยอกว่าไม่เห็นมีเลย
เธอซ่อนไว้หรือเปล่า
ฉันอมยิ้ม ฉันไม่ได้ซ่อนมัน
เธอนั่นแหละเอาของขวัญฉันไป
แล้วตอนนี้มันอยู่ที่ไหนล่ะ...
ก็อยู่ในใจของเธอนั่นไง ฉันไม่รับคืนนะ
เธอแก้มแดง
แม้แต่ผีเสื้อที่ดูสวยที่สุด
ก็ยังต้องยอมแพ้ให้เธอ
26 ธันวาคม 2551 09:42 น.
Saran
ใครกันหนอ
ที่เข้ามาในชีวิตฉัน
บรรจงแต่งแต้มสีสันแห่งความสุขให้เกิดขึ้นในตัวฉัน
ใครกันหนอที่ดีกับฉันเช่นนี้
เติมความหมายแก่ฉัน ดังน้ำตาลก้อนผู้อ่อนหวาน
ซึ่งยอมสละร่างพลีกาย
เพียงเพื่อเห็นชายผิวคล้ำที่หล่อนรัก
มากขึ้นด้วยคุณค่า ในถ้วยกาแฟ
ฉันดีใจ ฉันดีใจ
วันทุกวันจากนี้ไป ทุกโมงยามของฉันจะมีแต่เสียงเพลง
บทเพลงแห่งรัก ผู้ขับร้องบรรเลงและผู้ประพันธ์
คือศิลปินคนเดียวกัน นั่นคือเธอ
แน่นอน อาจมีผู้ท้วงว่า ฉันไม่เบื่อบ้างเลยหรือ
กับสิ่งที่ฉันเป็น
ฉันจึงถามกลับไปว่า
ณ ที่หนึ่ง มีชาวประมงผู้หนึ่ง
เขามีมารดาและญาติมิตรเป็นท้องทะเล
ผืนน้ำและขอบฟ้าล้วนเป็นสหายที่เขารู้จักเป็นอย่างดี
วันทุกวันของเขา วนเวียนอยู่กับห้วงน้ำ ผืนทราย ฟ้าสีคราม
นับตั้งแต่วัยเยาว์จนเข้าสู่วัยหนุ่ม
ถ้าหากเขาถูกถามว่า
เธอไม่เบื่อบ้างหรือกับสิ่งที่เธอเป็น
ปราถนาหรือไม่ที่จะโบกบินสู่นครแห่งความศิวิไลซ์
แล้วโลดแล่นโดยอิสระไร้ซึ่งพันธะดังเช่นเรา
มีใครรู้บ้างใหมว่าหัวใจเขาซ่อนอะไรไว้ข้างใน
ฉันเองก็ไม่รู้
รู้แต่เพียงว่า คำตอบของเขาและฉัน
ไม่แตกต่างกันเลย
25 ธันวาคม 2551 09:37 น.
Saran
แสงแดดยามเช้าทอประกายเหลืองอ่อน
หยอกล้ออย่างเริงร่าอยู่กับฝูงผีเสื้อ ในสวนดอกไม้
ก้มโอบกอดหลังคาบ้านอันเปลี่ยวเหงา
พลางกระซิบเบาๆที่ข้างหูฉัน
"ตื่นได้แล้ว ตื่นได้แล้ว
ลืมตาจากความเศร้าอันหมองหม่น
ราตรีชวนความทุกข์ออกไปนอกบ้านของเจ้าแล้ว
จับมือฉันไว้ให้มั่น ฉันจะพาเจ้า
ไปพบกับรักแท้ที่แท้จริง
อีกสักครั้ง
ได้โปรดออกไปกับฉันเถิด
ก่อนที่ทั้งคู่จะกลับมา..."
24 ธันวาคม 2551 10:02 น.
Saran
ขนมหวานสีสวยมีรูเจาะอยู่ตรงกลาง
เธอบอกฉันว่า ไม่ชอบ กลัวอ้วน
กาแฟที่ฉันโปรดปราน อยากให้เธอได้ลอง
อาจเป็นเพราะมันขมไป เธอจึงปฏิเสธ
กระต่ายสีขาวหูยาวน่ารัก
เธอบอกฉันว่า เธอเลี้ยงไม่เป็น..
สงสารมัน
หนังสือเล่มเก่งของฉัน
เป็นเรื่องราวของนักรบในดินแดนแห่งป่า
ดูโหดร้าย ป่าเถื่อนซึ่งตรงข้ามกับ สิ่งที่เป็นเธอ
จึงวางอยู่บนหัวเตียง..ที่บ้าน(ของฉัน)
แล้วอะไรล่ะที่เธอปราถนา?
ฉันเอ่ยถามเธอ
เธอตอบว่า
ก็แล้วใครกันล่ะ คงเป็นแมวมั้ง!
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา
ร่างกายของฉันปกคลุมไปด้วยปุยเส้นสีขาวงอกขึ้นมา
มือของฉันได้แปรเปลี่ยนเป็นอุ้งอันอ่อนนุ่ม
เล็บของฉันคมกว่าเดิม ทำไมฟันของฉันยาวขึ้นล่ะ
แววตาฉันเปลี่ยนสีและอ่อนโยนลงเมื่อสัมผัสใบหน้าเธอ
ฉันประหลาดใจ
เกิดอะไรขึ้นกับฉัน!
เกิดอะไรขึ้นกับฉัน!
เกิดอะไรขึ้นกับความรักของฉันที่มีให้เธอ
ได้เปลี่ยนแปรผัน
ต่อจากนี้ไป
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSaran
หน้าส่วนตัว
897
