1 กันยายน 2547 18:20 น.
sandsun
>
แม้เสี้ยวใจ
>>>>ผู้หญิงไร้เงา
เธอบอกลาน้ำตาครองเต็มสองแก้ม
หัวใจแต้มความผิดหวังไม่กังขา
เหมือนมีดบาดจนเลือดสาดขาดอุรา
ยามเธอมาห่างตาเหว่ว้าใจ
เหมือนทุกอย่างช่างลางเลือนคล้ายเหมือนฝัน
ที่เธอฉันจากกันให้หวั่นไหว
แต่แล้วฝันก็เป็นจริงทุกสิ่งไป
เมื่อเธอนั้นไปมีใครให้ผูกพัน
คงเหลือฉันวันนี้ที่ต้องเจ็บ
แสนหนาวเหน็บในใจใช่เพียงฝัน
เพราะวันนี้ฝันเป็นจริงเธอทิ้งกัน
ให้เหลือฉันอยู่ลำพังนั่งเดียวดาย
เหมือนทุกอย่างช่างมืดมนจนความคิด
ไม่อาจปิดความร้าวหวั่นฉันใจหาย
กับย่างก้าวที่เปล่าเปลี่ยวเศร้าเดียวดาย
แถมข้างกายไม่เหลือใครให้ผูกพัน
อยู่กับโลกที่แสนโศกและเงียบเหงา
ทั้งที่ใจของตัวเราเฝ้าเหหัน
อยากมีคนใกล้ชิดจิตผูกพัน
แต่ทุกวันยังมีฉันฝันคนเดียว
แถมกอบเกี่ยวเดียวดายไว้เต็มที่
ไม่อาจหนีใจเหงาเฝ้าห่อเหี่ยว
อยู่ลำพังนั่งเหงาเศร้าคนเดียว
ใจเปล่าเปลี่ยวไร้คนเหลียวแม้เสี้ยวใจ
ทดแทน
>>>>Sandsun
ไม่อยากให้เธอเหว่หว้า
ขอฉันซับน้ำตาหัวใจที่เคยเผลอ
ฉันรู้ว่าเจ็บช้ำเป็นใครไม่อยากเจอ
ขอรักษาแผลใจเธอ เพื่อทดแทน
วันนี้ฝันของเธอ อาจจะหม่น
เพียงเพราะคนบางคนไม่เคยคิดห่วงแหน
เขาอาจมองความรักแค่แก่นแกน
ไม่เหมือนแม้นรักเธอที่ให้ไป
แต่ทุกอย่างใช่มืดมน อย่างเธอคิด
ขอเพียงอย่าปิดใจ ที่อ่อนไหว
ทุกก้าวย่างของเธอ ยังมีใคร
พร้อมจะเดินเคียงใกล้ ไม่ห่างกัน
โลกของเธอจะไม่เงียบเหงา
จะมีฉันคอยเฝ้าฟื้นความฝัน
จะก่อร่างสร้างใหม่ให้เร็วพลัน
ให้ทุกวันเธอมีฉันอยู่ข้างกาย
จะให้เธอกอบเกี่ยวรักให้เต็มที่
ตื่นขึ้นมามีฝันอยู่ ไม่จางหาย
ฉันจะมอบให้กับเธอทั้งใจกาย
ไม่มีสาย เพียงเริ่มใหม่ ใจฉันเธอ
9 สิงหาคม 2547 13:59 น.
sandsun
เหนี่อยตน สักเพียงไหน
เพื่อว่ายเข้าฝั่งทะเลใจ แห่งรัก
ช่างแสนยาก มากล้น อุปสรรค
แต่ เพราะรัก หนักแน่น จึงมา
ฉลามร้าย ว่าย วน ฉวัดเฉวียน
คลื่นสูงโหม ถล่มเตียน สูงหล้า
ฝนกระหน่ำ ฟ้าร้อง ก้องนภา
ทำชีวา แทบดับดิ้น ให้สิ้นลม
ว่าย ไป ใย ฝัน ไม่ถึงฝั่ง
อุปสรรค ทะเลครั่ง ขื่นขม
มองเห็นฝั่ง ยิ่งห่าง อกตรม
ได้ เพียงหวัง ชื่นชม เพราะฝั่งไกล
หวังให้ เจ้า ยื่นมือ มาบ้าง
ทะเล กว้าง แสนห่าง พี่ไม่ไหว
หวัง มือเจ้า ยื้อยุดฉุดขึ้นไป
ขึ้นฝั่งใจ ใกล้ชิด กับน้องนาง
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
เวลา
๑๑.๕๖ นาฬิกา
3 สิงหาคม 2547 19:11 น.
sandsun
หญ้ายังคงเอนไหว หัวใจคงไหวเอน
เบนตามทิศทาง ยามเมื่อลมพัดมา
ผืนดินมีปี ฟ้ามีเดือนดารา
ลมหวนมา ฉันพบเธอ ไหวเอน
หญ้ายังคงหลับใหล ลู่เฉยใบเรียงระเนน
ความหนาวเย็น น้ำค้างพรมน้ำตา
เหมือนเจ้าไร้ใจ ไร้ลมไร้มารยา
ยามนิทรา เหนือเวลา เหนือกาล
ลมพัดซู่เจ้าลู่ลมมิทวนทาน
ลมพัดผ่าน เจ้าเล่นลม สำราญอารมณ์
อยู่ด้วยแรงอ่อนไหว ด้วยหัวใจชื่นชม
ลมและหญ้า หญ้าและลมเสรี
คืนวันผันเปลี่ยน มาชั่วนาตาปี
ลมหวิวหวี่ พัดลีลา ไหวเอน
ลมหวิวหวี่ พัดลีลา ไหวเอน....
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
เพลงกวี
ใครเคยฟังเพลงนี้ไหม
กลัวว่าจะลบเลือนหายไป
เลยตั้งใจ มาให้ฟัง
๑๘.๕๐ น.
3 สิงหาคม 2547 14:03 น.
sandsun
เพียง เราห่างกายไม่กี่ก้าว
หัวใจ ฉันร้อนผ่าวหวั่นไหว
เธอ ส่งยิ้มมาคราใด
ฉัน แทบละลายให้เธอ
ที่ นั่งตรงข้ามอยู่กับฉัน
มั่น ใจว่าใช่ที่ฉันเพ้อ
คง คือคำตอบที่ค้นเจอ
เสมอ เหมือนรักเราที่เฝ้าคอย
เธอ จะรู้บ้างไหมว่า
คือ ฉันตลอดมาที่เหงาหงอย
ความ เป็นจริงเป็นสิ่งที่ล่องลอย
ฝัน ถยอยหายไป ไล่ไม่ทัน
ที่ ตรงนั้นเคยเป็นแค่ที่ว่าง
ฉัน นั่งอยู่ไม่ห่าง จากตรงนั้น
รอ เธอมานั่ง ตรงข้าม ยิ้มให้กัน
คอย ทุกวันจนฝันฉันเป็น จริง
ฉัน จะใกล้ให้ไปมากกว่านี้
รัก ให้เธอ มีค่า กว่าทุกสิ่ง
เธอ ที่หมาย จะมอบกายไว้แอบอิง
คนดี ขอพักพิง ทิ้งหัวใจ ให้กับเธอ
All words by Sansun
1.35 PM.
17 กรกฎาคม 2547 23:00 น.
sandsun
>
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
สบายดีไหม
เป็นห่วงเป็นใย จึงถามหา
ปวดหัวเป็นไข้หรือเปล่า แก้วตา
ช่วยส่งข่าวมา....บอกฉันที
หรือกำลังเรียนนัก
หักโหมเพื่อเกรดดี
ก็ขอบอกข่าวเพื่อนที่ทางนี้
จะเอาใจช่วยให้มี กำลังใจ
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
คุณผู้หญิงไร้เงา
สุขภาพดีเน้อ
ไม่เห็นหลายวัน
จึงได้เพ้อมาเป็นห่วง
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1668
