1 กันยายน 2547 18:20 น.

ถึงไร้คนเหลียวแม้เสียวใจ ขอฉันแทนที่จะได้ไหม

>

แม้เสี้ยวใจ    
                                                                            >>>>ผู้หญิงไร้เงา  

เธอบอกลาน้ำตาครองเต็มสองแก้ม
หัวใจแต้มความผิดหวังไม่กังขา
เหมือนมีดบาดจนเลือดสาดขาดอุรา
ยามเธอมาห่างตาเหว่ว้าใจ

เหมือนทุกอย่างช่างลางเลือนคล้ายเหมือนฝัน
ที่เธอฉันจากกันให้หวั่นไหว
แต่แล้วฝันก็เป็นจริงทุกสิ่งไป
เมื่อเธอนั้นไปมีใครให้ผูกพัน

คงเหลือฉันวันนี้ที่ต้องเจ็บ
แสนหนาวเหน็บในใจใช่เพียงฝัน
เพราะวันนี้ฝันเป็นจริงเธอทิ้งกัน
ให้เหลือฉันอยู่ลำพังนั่งเดียวดาย

เหมือนทุกอย่างช่างมืดมนจนความคิด
ไม่อาจปิดความร้าวหวั่นฉันใจหาย
กับย่างก้าวที่เปล่าเปลี่ยวเศร้าเดียวดาย
แถมข้างกายไม่เหลือใครให้ผูกพัน

อยู่กับโลกที่แสนโศกและเงียบเหงา
ทั้งที่ใจของตัวเราเฝ้าเหหัน
อยากมีคนใกล้ชิดจิตผูกพัน
แต่ทุกวันยังมีฉันฝันคนเดียว

แถมกอบเกี่ยวเดียวดายไว้เต็มที่
ไม่อาจหนีใจเหงาเฝ้าห่อเหี่ยว
อยู่ลำพังนั่งเหงาเศร้าคนเดียว
ใจเปล่าเปลี่ยวไร้คนเหลียวแม้เสี้ยวใจ



ทดแทน
                                                
                                                                        >>>>Sandsun
ไม่อยากให้เธอเหว่หว้า
ขอฉันซับน้ำตาหัวใจที่เคยเผลอ
ฉันรู้ว่าเจ็บช้ำเป็นใครไม่อยากเจอ
ขอรักษาแผลใจเธอ เพื่อทดแทน

วันนี้ฝันของเธอ อาจจะหม่น
เพียงเพราะคนบางคนไม่เคยคิดห่วงแหน
เขาอาจมองความรักแค่แก่นแกน
ไม่เหมือนแม้นรักเธอที่ให้ไป

แต่ทุกอย่างใช่มืดมน อย่างเธอคิด
ขอเพียงอย่าปิดใจ ที่อ่อนไหว
ทุกก้าวย่างของเธอ ยังมีใคร
พร้อมจะเดินเคียงใกล้ ไม่ห่างกัน

โลกของเธอจะไม่เงียบเหงา
จะมีฉันคอยเฝ้าฟื้นความฝัน
จะก่อร่างสร้างใหม่ให้เร็วพลัน
ให้ทุกวันเธอมีฉันอยู่ข้างกาย

จะให้เธอกอบเกี่ยวรักให้เต็มที่
ตื่นขึ้นมามีฝันอยู่ ไม่จางหาย
ฉันจะมอบให้กับเธอทั้งใจกาย
ไม่มีสาย เพียงเริ่มใหม่ ใจฉันเธอ