22 กุมภาพันธ์ 2547 10:57 น.
Sand
ความจริงใช่ไหม
ที่บางครั้งเราใช้ความรักอย่างไร้เหตุผล
ยอมแลกใจและทุกข์ทน
รักอยู่บนความไม่แน่ใจ
เธอเคยรักใครหรือเปล่า
เข้าใจคนที่เขา..รักเธอบ้างมั้ย
ยอมอยู่บนความโลเลเรื่อยไป
เหตุผลแค่อยากมีใครสักคน
22 กุมภาพันธ์ 2547 08:06 น.
Sand
นี่แหละ..ที่ฉันต้องการ
เบื่อที่ต้องอยู่อย่างทรมาน..ไม่รู้วันไหน
กับประโยคที่บอกตัวเองซ้ำมาซ้ำไป
ตอนนี้เธอยังมีใครอีกคน
ขอบใจเขาที่ไปจากเธอ
ทำให้ฉันได้เจอ..ภาพที่เธอสับสน
ขอบใจตัวเองที่ถามอย่างหาญกล้า..
และบอกว่าเข้าใจอย่างอดทน
ขอบใจเธอที่ตอบอย่างไร้คำโกหกปะปน..
ให้ความสงสัยของฉันหลุดพ้น..เสียที
ขอบใจที่พูดความจริงแม้จะเป็นตอนที่ไม่มีอะไรต้องโกหกแล้ว เข้าใจ...ว่าเธอรักเขา..แต่..ขณะที่เราจับมือกันเธอกลับคิดถึงเขาและกำลังรู้สึกผิด ถ้าเป็นฉันเธอจะรู้สึกอย่างไร
18 กุมภาพันธ์ 2547 18:45 น.
Sand
ยังคงนึกถึงวันเก่าๆ
ที่มีคำว่าเรากับฟ้าสดใส
มีดอกไม้อบอุ่นใจ
มีหาดทรายสวยจับตา
แต่มาวันนี้
ท้องฟ้าที่มีกลับไม่สดใส
ดอกไม้ร่วงโรยหายไป
เหลือเพียงความเหงาสุดใจ..ที่ฉันมี
เรา