14 มีนาคม 2552 13:12 น.
Salukphin
คอยคนไกลในปลายฟ้า
จำสัญญาว่าจะกลับมารับขวัญ
อย่าเปลี่ยนใจไกลห่างร้างสัมพันธ์
อย่าไหวหวั่นหวาดเวลาม่านนาที
ใจยังคอยแหนหวงและห่วงหา
คอยเวลาพาเธอกลับรับบายศรี
จากหนึ่งเดือนเลื่อนเลยมากว่าสามปี
คอยคนดีของใจใต้ลานจำปา
เหมือนต้นข้าวคอยฝนจนเฉาเหี่ยว
กอซังเขียวแห้งหักพับยับด้อยค่า
คอย คอย คอย คอยฟางแห้งแล้งค้างนา
ไร้ทีท่าอีกาบอกรักหลอกลวง
เป็นดอกบัวอยู่กลางบึงไร้ผึ้งภู่
เพราะขาดคู่เคียงใจใส่แหนหวง
ด้วยยึดมั่นคำสัญญาปักคาทรวง
น้ำตาร่วงทุกครั้งนั่งรอคอย.
14 มีนาคม 2552 13:06 น.
Salukphin
หยุดไม่ต้องกังวล
หยุดสับสนสร้างปัญหาภาระฉัน
หยุดใส่ไคล้สาดโคลนโยนให้กัน
หยุดบีบคั้นเค้นอารมณ์ที่ถมทราม
หยุดทุกอย่างได้ไหมในวันนี้
หยุดเพราะมีเหตุผลไร้คนหยาม
หยุดไตร่ตรองมองถี่ถ้วนกระบวนความ
หยุดนิยามยื่นร้ายเมื่อคลายรัก
หยุดเพื่อดำรงคงไว้ให้คิดถึง
ความหวานซึ้งซึ่งสายใจได้ประจักษ์
ความทรงจำของใจในความรัก
ซึ่งสลักเป็นอดีตไว้ให้จดจำ.
14 มีนาคม 2552 13:01 น.
Salukphin
พอปลายฝนต้นดินหนาว
ร้อยเรื่องร้าวระทมตรมหวั่นไหว
ฝนสั่งลาฟากฟ้าร้างห่างสายใย
ดินโหยไห้อกก่นแล้งแห้งคร่ำครวญ
สายลมพลิ้วพัดผ่านม่านฝุ่นฝ้า
แดดแผดกล้ากร้านกร้าวร้าวกำสรวล
แพรน้ำค้างจางหายคล้ายเรรวน
ดินร่วงร่วนไร้ชุ่มชื่นทั่วผืนดิน
ร่มไม้ใหญ่ไพรพฤกษาป่าสีเขียว
กลับซีดเซียวซึมสงัดผลัดใบสิ้น
ธรรมชาติวาดทัณฑ์บนคนมิชิน
เกือบด่าวดิ้นเดือดร้อนทั่วทุกตัวตน
ต่างกล่าวอ้างเหตุผลตนมิผิด
วิปริตเหมาะเจาะเพราะฟ้าฝน
วอนบนบานขานเทพไท้ในเบื้องบน
สร้างกุศลดลน้ำคืนกลับผืนดิน
เป็นอะไรไม่พอดีในชีวิต
ความถูกผิดกลับเมินข้ามหยามจนสิ้น
ความพอใจใคร่นิยมชอบชมชิน
ช่างร้อยลิ้นหนอมนุษย์มิหยุดพอ.
14 มีนาคม 2552 12:55 น.
Salukphin
ขอเสียงคนอกหัก..
อยากทายทักใช่เยาะเย้ยเอ่ยเหยียดหยาม
ใช่แคะค่อนคำเหน็บช้ำซ้ำกล่าวทราม
ใช่ประณามทับถมใครให้อับอาย
อยากเป็นเพื่อนปลอบใจในวันเหงา
ลบรอยเศร้าเสียใจให้ห่างหาย
เขียนรอยยิ้มพิมพ์ใจไปทักทาย
ข้างข้างกายเป็นเพื่อนใหม่ปลอบใจกัน
มิหวังวาดปรารถนามาเสแสร้ง
หรือแต้มแต่งความเห็นใจไปปลอบขวัญ
หยุดระแวงแคลงใจในสัมพันธ์
คิดว่าฉันคือมิตรใหม่ไว้ทักทาย.
14 มีนาคม 2552 12:48 น.
Salukphin
เป็นไรไหมที่ใจเธอเผลอลืมบ่อย
ทิ้งคนคอยข้างหลังคลั่งห่วงหา
เป็นไรไหมที่ใจเจ็บเหน็บชินชา
ต้องก้มหน้าก่นช้ำซ้ำเดียวดาย
เป็นไรไหมที่ใจฉันนั้นมิแกร่ง
เริ่มโรยแรงระอาล้าแพ้พ่าย
เป็นไรไหมที่ใจเธอเผลอกลับกลาย
และสุดท้ายต้องระทมซมซานมา
เป็นไรไหมไม่รักเธอกลัวเก้อเขิน
จึงหมางเมินเดินจากไปไร้ห่วงหา
เป็นไรไหมใคร่ออกปากฝากคำลา
ก่อนร้างราจากไกลไม่พบพาน.
หน้าส่วนตัว
878
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
