3 พฤศจิกายน 2551 23:54 น.
Salukphin
ฝาก.สายลมพรมพลิ้วลิ่วละล่อง
ฝาก.ห่มห้องหัวใจในคืนเหงา
ฝาก.กระซิบพริบคำย้ำแผ่วเบา
ฝาก.บอกเขาคนนั้นฉันยังรอ
ถึงปีเดือนเคลื่อนวันพ้นผันผ่าน
ถึงหมอกม่านเมฆขวางใช่คว้างระย่อ
ถึงอุปสรรคหนักใหญ่ไม่ทดท้อ
ถึงจดจ่อใจจริงจังทั้งจริงใจ
คนของใจในคำนึงคิดถึงเสมอ
คนเสนอแนบใจมั่นมิหวั่นไหว
คนผูกพันเพาะหน่อรักฟักห่วงใย
คนที่ใช่ชื่นชมบ่มมิคลาย
ไกล..หนทางขวางกั้นฉันมิถอย
ไกล..ก็ร้อยรวมใจไม่แหนงหน่าย
ไกล..สลักภักดีมั่นจวบวันตาย
ไกล..มุ่งหมายมาดมั่นฉันรักเดียว
ฝากถึงคนไกลในคำนึงคิดถึงเสมอ
ใช่พลั้งเผลอเพราะใจไร้แน่นเหนียว
ร้อยสลักภักดิ์ดำรงคงกลมเกลียว
พร้อมเด็ดเดี่ยวแหนหวงดั่งดวงใจ.
3 พฤศจิกายน 2551 23:48 น.
Salukphin
เจ้าดอกโศกโยกไกวไหวลมล้อ
เจ้าปลูกหน่อเนื้อช้ำซ้ำรู้ไหม
เจ้าพร่างพราวกราวกรูสู่ลานไพร
ดั่งโหยไห้อาดูรคูณทวี
กลิ่นเจ้าหอมเย้ายวนอวลหลงใหล
เจ้าดอกไม้แดงเหลืองส้มห่มสามสี
ล้อตะวันเจิดจ้าสู่ราตรี
นามเจ้านี้ดอกโศกโชคร้าวราน
กลีบเจ้าแดงแฝงเศร้าเคล้าเหน็บหนาว
ส้มปวดร้าวร้อยตรอมตรมขมซาบซ่าน
เหลืองหงอยเหงาเงาบาดเจ็บเหน็บเนิ่นนาน
สามผสานสีสดใสไยแย้งกัน
ฤๅคนพบสบเจ้าเขาก่นโศก
ใจวิโยคยามขวัญร้างคว้างไหวหวั่น
จึงขานไขให้นามตามจำนรรจ์
ชื่อโศกนั้นนิยามตามเหตุการณ์
ฉันอยากเปลี่ยนนิยามนามของเจ้า
ปรับเปลี่ยนเศร้าโศกศัลย์ผันพ้นผ่าน
ขีดเขียนสุขเสริมใจไว้ตลอดกาล
ขอเรียกขานดอกสุขสิ้นทุกข์เอย.
3 พฤศจิกายน 2551 23:34 น.
Salukphin
คืออาหารเลี้ยงกายเราเยาว์จนใหญ่
คือความใคร่ของอารมณ์ห่มตัณหา
คืออำนาจบาตรใหญ่ใช้เงินตรา
คือเข่นฆ่าพร่าผลาญสังหารกัน
คือแสวงแต่งเติมเพิ่มบทบาท
คือประกาศเกียรติยศบทกระสันต์
คือเร่งรัดจัดเทียบเอาเปรียบกัน
คือบีบคั้นเค้นขยำมุ่งทำลาย
คือโกรธเกลียดเหยียดหยันเย้ยเยาะหยาม
คือประณามความแตกแยกสลาย
คือหน้าด้านกร้านทนกร้าวหนาวละอาย
คือแพ้พ่ายร้างหลบกลบโพยภัย
คือเกรงกลัวกลั้วขยาดหวาดผวา
คืออ่อนล้าล้อขวัญที่หวั่นไหว
คือแค้นเคียดเบียดทรามหนามจัญไร
คือผลักไสไม่ห่วงหาเอื้ออาทร
คือสมัครสามัคคีมีเหตุผล
คือคิดค้นคำปราศรัยใช้โอนอ่อน
คือเมตตามารับดับนิวรณ์
คือสะท้อนผลของกรรมนำชั่วดี.
3 พฤศจิกายน 2551 23:21 น.
Salukphin
เศร้าเอ๋ยเศร้าโศก
ร้อยวิโยคโชคร้ายพ่ายสมหวัง
ใจบาดเจ็บเหน็บร้าวหนาวอินัง
น้ำตาหลั่งรินนองท่วมห้องใจ
พิษซานซมตรมตรอมย้อมขมขื่น
สานสะอื้นโอบขวัญเห่หวั่นไหว
รำวงเพลงบรรเลงช้ำซ้ำเรื่อยไป
ทำนองไห้โหยหวนครวญโศกเอย.
3 พฤศจิกายน 2551 17:20 น.
Salukphin
แว่ววังเวงเพลงลาฟ้าใกล้ค่ำ
ดุจจะย้ำคำเอ่ยลาฟ้าเปลี่ยนสี
ความมืดดำกำลังเยือนเพื่อนราตรี
ขอบฟ้านี้น่าอัศจรรย์ผันเปลี่ยนแปลง
จากปุยเมฆพร่างพราวขาวเกลื่อนฟ้า
กลับกลายมาคล้ำเคลือบเทาเฉาสีแสง
มีหมู่ดาววาววะวับลับเลือนแรง
ด้วยมิแข่งเพราะพ่ายอายนวลจันทร์
หมู่นกกาถลาบินคืนถิ่นฐาน
เซ็งแซ่ขานสานเสียซ้องก้องสนั่น
ทะเลครืนคลื่นลมห่มรำพัน
เสียงฟ้าลั่นเป็นทำนองก้องกังวาน
สายลมบนหวีดหวิวพลิ้วเสียงซู่
ใบไม้ลู่กรูเกรียวไล่ลูบไล้ผ่าน
เมฆฝนลอยคล้อยเคลื่อนเลื่อนวิมาน
เย็นสะท้านทั่วกายสายฝนพรำ
เดินก้มหน้าเดียวดายกลางสายฝน
ปลอบใจตนทนฝืนเก็บกลืนกล้ำ
กอปรทุกอย่างสร้างสิ่งใหม่ไม่ก่อกรรม
ใจน้อมนำธรรมวิถีสู่ชีวิต.
หน้าส่วนตัว
1245
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
