8 กรกฎาคม 2550 15:53 น.
Salukphin
ส่งกำลังใจข้ามฟ้าป่าขุนเขา
สู่ลำเนาร้อยลำนำใจให้คนกล้า
ผู้พิทักษ์รักชาติศาสน์กษัตรา
วานลมพาพัดจากฝากถึงใจ
ให้เดือนดาวพราวพร่างกลางผืนฟ้า
ห่มกายาโอบขวัญลบหวั่นไหว
ให้น้ำค้างพร่างพรมห่มพฤกษ์ไพร
แทนเสียงใสบรรเลงเพลงกล่อมนอน
ให้หริ่งหรีดกรีดสำเนียงต่างเสียงน้อง
กังวานก้องติดใจใช่ยั่วย้อน
เป็นเพื่อนคุยยามเหว่ว้าเอื้ออาทร
อย่าไหวอ่อนอ้อนสับสนนะคนดี
ในค่ำคืนเหน็บหนาวยิ่งผิงกองไฟ
เหมือนอุ่นไอใยรักถักเสริมศรี
คนแนวหลังยังสัญญาค่าภักดี
รอวันที่เธอคืนกลับรับเรือนใจ.
8 กรกฎาคม 2550 15:07 น.
Salukphin
รักฉันนานแค่ไหนใจเธอรู้
แต้มคำหรูหลอกหยามทรามดูหมิ่น
แท้ใจสรรค์เสแสร้งแต่งยลยิน
หว่านลมลิ้นเคลือบหวานน้ำตาลพิษ
รักจึงกร่อนกร่อยเฝื่อนเจื่อนจืดรส
เหือดแห้งหมดลำธารหวานสนิท
เหลือซากเก่าเงารักจางเลือนลางนิด
เพียงสะกิดก็ปลิดปลิวลิ่วจากใจ.
7 กรกฎาคม 2550 23:13 น.
Salukphin
ซ่อนเสียใจในรักซ้อนซ่อนเสน่หา
ซ่อนน้ำตาเลือนเลอะบ่าเปรอะเปื้อน
ซ่อนหวังวาดปรารถนามาเยี่ยมเยือน
ซ่อนรอยเถื่อนสวาทวายสิ้นสายใจ
ซ่อนแววตาใสซื่อถือทิฐิ
ซ่อนสติตริตรองลองถามไถ่
ซ่อนซุกซนปนเล่ห์ร้ายหมายลวงใคร
ผิดบ้างไหมที่ใจซ่อนย้อนตอบเธอ.
7 กรกฎาคม 2550 22:43 น.
Salukphin
ตามหารักตามหาใจใครคนหนึ่ง
ด้วยซาบซึ้งสายใจไปเกาะเกี่ยว
ในคำรักถักมั่นเหมือนขันเกลียว
ร้อยหน่วงหนี่ยวสัตย์ซื่อถือสัญญา
ไม่เคยคิดบิดเบือนหรือเลือนหลง
ยังมั่นคงด้วยใจภักดิ์รู้รักษา
เธอคือคนของใจในสายตา
มากคุณค่าฉันซาบซึ้งซึ่งสัมพันธ์.
6 กรกฎาคม 2550 07:15 น.
Salukphin
รับรอยยิ้มพิมพ์ใจใส่ซาบซึ้ง
จากมิตรหนึ่งมากไมตรีมีคำสอน
จดจำติดเตือนใจใช่ตัดรอน
ยามเดือดร้อนเป็นดั่งแสงเพิ่มแรงใจ
สุขสบายกายใจไม่มากนัก
ด้วยทุกข์หนักสถานการณ์บ้านอาศัย
บอมบ์ฆ่าตายรายวันหมู่อยู่ร่ำไป
อีกนานไหมได้สงบสบสุขกัน
รอยยิ้มจึงฝืดเฝือเจือรสขื่น
หลับหรือตื่นก็ผวาล้าโรยขวัญ
กินข้าวกับน้ำตามานานวัน
เมื่อไรฉันจะยิ้มชื่นตื่นฝันดี.