13 กรกฎาคม 2552 06:45 น.
Salukphin
ก็เคยบอกเธอใช่ไหมในวันก่อน
การยอกย้อนซ้อนรักจักผิดหวัง
ฉันมิใช่ใจพระน่ะชิงชัง
พร้อมหันหลังเดินจากไปอย่างไม่แคร์
เธอบอกฉันขันเกลียวอย่างเหนียวแน่น
ย้ำหวงแหนใจรักภักดิ์แน่วแน่
แต่วันนี้นี่ควงใครไปดูแล
คำรักแท้ถมคารมห่มหลอกลวง
วันรักร้างจางจากใจใช่บรรจบ
มาพานพบจบจนได้ไม่แหนหวง
คำแก้ตัวมั่วไปแค่ไว้ควง
อย่ามาถ่วงท้วงติงประวิงใจ
ฉันมิใช่นางเอกใจไม่รู้หนาว
ร้อยเรื่องราวคาวเธอเผลอหวั่นไหว
แล้วลืมเรื่องเคืองโกรธโปรดอภัย
เถอะรู้ไว้ว่ายากนักหากรักลวง.
13 กรกฎาคม 2552 06:41 น.
Salukphin
สายลมจ๋า
เจ้าพัดพาความคิดถึงซึ้งส่งไหน
ข้ามเขาเขินเนินผาป่าพงไพร
เหนื่อยบ้างไหมเล่าสายลมพรมพัดพา
สายลมจ๋าเจ้าอ่อนแอท้อแท้ไหม
ยามพลิ้วไหวหวั่นหวาดปรารถนา
ผ่านทะเลเห่ระทมตรมน้ำตา
เคยอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง ณ แห่งใด
สายลมจ๋าเจ้ารู้เจ็บเหน็บหรือเปล่า
พบโศกเศร้าเหงาหงอยบ่อยบ้างไหม
เจอหม่นหมองคลองระกำช้ำหมดใย
หยุดปลอบใจใครบ้างเล่าเจ้าสายลม.
13 กรกฎาคม 2552 06:35 น.
Salukphin
อยากต่อว่าฟ้าดินสิ้นสงสาร
ทรมานใจเราสองต้องหมองหม่น
มีน้ำตามาลัยทองคล้องกมล
ยอมจำนนในรักเศร้าเคล้าน้ำตา
พรากเธอไกลใช่สุดตาเกินคว้าสอย
ร่างหลุดลอยเหลือสายใจใยเสน่หา
สถานการณ์ผลาญเผาใจให้ทรมา
การเข่นฆ่าของมนุษย์หยุดเมื่อไร
ต้องสูญเสียอีกกี่ครั้งถึงยั้งหยุด
ต้องยื้อฉุดจุดมโนธรรมซ้ำอีกไหม
ฤๅเลือดต้องล้างเลือดเชือดเฉือนใจ
ครอบครัวใครจักเจ็บร้าวหนาวช่างมัน
สวรรค์สร้างวิมานเมฆเสกประดิษฐ์
แล้วใครคิดนรกสาปบาปมหันต์
เคราะห์ผลกรรมทำไมไม่เท่ากัน
ฟ้าดินนั้นน้อยใจลืมปลื้มเมตตา
ต้องจำยอมพร้อมรับความอับโชค
ต้องรับโศกเสียใจไร้วาสนา
ชีพคนรักในโลงทองคล้องมาลา
และคำว่าคนดีศรีแผ่นดิน.
13 กรกฎาคม 2552 06:30 น.
Salukphin
เมื่อไม่มีที่หวังยังจะฝืน
พร้อมหยัดยืนอยู่อย่างรั้นน่าขันไหม
ยอมลดละสละซึ่งกิเลสใจ
ยอมงอให้ใช่เสียเกียรติใครเหยียดเธอ
ก็เตือนใจให้คิดก่อนผิดซ้ำ
พลาดถลำลวงใจให้ไผลเผลอ
อาจมองค่าว่ารำคาญคร้านเจอะเจอ
ย้ำเสมอฉันหวังดีนี่จริงใจ.
12 กรกฎาคม 2552 16:28 น.
Salukphin
เธอจะอยู่หรือไปใครจักห้าม
ฉันมิปรามทักท้วงหรือหวงหึง
มิเหนี่ยวรั้งยื้อยุดตามฉุดดึง
หรือรำพึงรำพันพ้อและวอแว
เธอจับปลาสองมือถือได้ไหม
เธอแบ่งใจจ่ายแจกว่อนร่อนเผื่อแผ่
เธอจะอยู่หรือไปฉันไม่แคร์
เลิกเหลียวแลลืมเศร้าเหงาเพราะเธอ
ไม่มีเธอเผลอใจให้เคืองขุ่น
มิต้องวุ่นวิ่งวนว่ายฝายก่นเพ้อ
มิต้องเจ็บเหน็บหนาวร้าวเผอเรอ
และต้องเจอซานซมตรมตรอมใจ.