1 กุมภาพันธ์ 2552 23:23 น.
Salukphin
ไม่อยากเป็นคนใจดีที่แออ่อน
ไม่อยากซ่อนเหน็บหนาวร้าวขื่นขม
ไม่อยากซ้อนย้อนช่องว่างหว่างอารมณ์
ไม่อยากถมถ่วงซับลับลวงพราง
ไม่อยากกอปรเก็บช้ำซ้ำซ้ำบ่อย
ไม่อยากคอยคนโลเลเร่รักร้าง
ไม่อยากเจอะใจเลอะเลือนเหมือนเลือนลาง
ไม่อยากสร้างพันธะใจกับใครเลย.
1 กุมภาพันธ์ 2552 07:00 น.
Salukphin
คำสัญญาของใจใครเผลอลืม
ละเลยปลื้มลืมหมดรสหวามหวาน
หลงรูปรสกลิ่นสีที่ชื่นบาน
จนร้าวรานเจ็บช้ำซ้ำโทษใคร
เสพเพลิดเพลินเดินหลงกลางหงส์ฟ้า
ลืมกลิ่นกาลาดินถิ่นอาศัย
ต้องเลอเลิศประเสริฐเด่นเน้นเกินใคร
คุ้มกันไหมไร้ศักดิ์รักเผ่าพงศ์
อย่าก่นโกรธโทษใครว่าไสผลัก
สิ้นคนรักร่อนเร่ซวนเซหลง
ใช่อ่อนหัดจัดเจนมากยากงันงง
ไม่มั่นคงคือใจใฝ่รวนเร
ด้วยสินทรัพย์นับคณาน่าหลงใหล
เติมฝันใฝ่ใจกระสันต์บวกหันเห
จิตที่อยากยากหยุดยั้งรั้งโลเล
ใช่ว้าเหว่ว่างเปล่าเหงาเพราะไกล
ลืม ลืม ลืม ลืมหมดใจไม่เหลือซาก
ร้อยลมปากฝากสัญญาอย่าหวั่นไหว
แท้ก็คำคมถ่วงลวงหัวใจ
ที่ฝากไว้วางบ่วงลับลวงพราง
แล้ววันนี้นี่กลับมาหาความหลัง
ช่างน่าชังเชอะกระไรไม่อางขนาง
ขอโทษเถอะถนนใจไร้หนทาง
มันอับปางว่างเปล่าไร้เงาเดิม.
1 กุมภาพันธ์ 2552 06:52 น.
Salukphin
คำสัญญาของใจใครเผลอลืม
บอกเคยปลื้มดื่มด่ำพร่ำคำหวาน
เพียงเวลาพ้นไปได้ไม่นาน
เกิดอาการลังเลหันเหใจ
ก็ไม่ว่าอะไรเชิญไปเถอะ
จะเลอะเทอะรายทางอ้างหวั่นไหว
ให้ต่างคนต่างจบพบทางไป
และอย่าได้มาทวงย้ำคำสัญญา
ฉันไม่มีอะไรไปร้องขอ
หรือตัดพ้อเพื่อยื้อยุดฉุดห่วงหา
ไม่มีแม้เยื่ออาลัยในแววตา
ลบคุณค่าของใจไร้จดจำ
จบ จบ จบ จากใจลบไม่ปลื้ม
เลิกด่ำดื่มดึงดูดใจไร้กลืนกล้ำ
มิต้องตื่นเตือนใจในถ้อยคำ
แค่ขบขำคำสัญญาที่ว่าวอน.