24 กุมภาพันธ์ 2552 01:41 น.
Salukphin
เติมหัวใจให้คนดีที่รู้จัก
มาทายทักปลอบขวัญยามหวั่นไหว
ป้อนฉอเลาะต่อกระซิกระริกใจ
จะใกล้ไกลไม่สำคัญมั่นไมตรี
หนึ่งน้ำใจใสสะอาดปราศมัวหมอง
หนึ่งปรองดองคล้องสายใจไม่หน่ายหนี
หนึ่งอบอุ่นโอบเอื้อเยื่ออารี
หนึ่งล้นปรี่คุณธรรมล้ำเมตตา
หนึ่งใจพระประเสริฐเลิศกอปรก่อ
หนึ่งเพียงพอละตามไต่ยุดไขว่คว้า
หนึ่งเมินวัตถุปรุงเสริมเติมหน้าตา
หนึ่งเมินค่าสินทรัพย์นับอนันต์
เมื่อรวมร้อยรอยใจให้เป็นหนึ่ง
ต่างซาบซึ้งสัมพันธ์ใจไว้คงมั่น
สมานสมัครสลักเกลียวเกี่ยวนิรันดร์
เชื่อมผูกพันฉันไว้ไม่คลอนคลาย.
24 กุมภาพันธ์ 2552 01:35 น.
Salukphin
วาดความหวังตั้งไว้ใช่สูงส่ง
ร้อยมั่นคงคือใจไร้เหน็บหนาว
วางวิมานตระการเลิศเพริศแพรวพราว
ดุจเมฆขาวลอยละล่องท่องนภา
เมื่อสัมผัสจัดวิถีวงชีวิต
รู้ว่าผิดผกผันขวัญเหว่ว้า
ใช่ชมพูหรูเริดเพริศพริ้งตา
รสขมปร่าปวดแปลบแสบขั้วใจ
วิมานที่เขียนไว้ไต่มิถึง
สักเสี้ยวครึ่งก็ซัดเซเร่หวั่นไหว
อุปสรรคจักหมุนเวียนเปลี่ยนเรื่อยไป
ครั้งยิ่งใหญ่ใช่จู่โจมโถมทำลาย
ต้องยื้อยุดฉุดใจให้ลุกสู้
ยืนหยัดอยู่ ณ ที่นี่ไม่หนีหาย
เพียรวาดหวังตั้งหนึ่งใหม่หากไม่ตาย
สู่จุดหมายปลายฝันนั้นสักวัน.
24 กุมภาพันธ์ 2552 01:30 น.
Salukphin
ซ่อนหวังวาดปรารถนาพาซุกซ่อน
เก็บยอกย้อนซ้อนกลลวงบ่วงใหลหลง
มากจริตคิดพลิกแพลงแสร้งมั่นคง
ความซื่อตรงจริงใจก็ไม่มี
จึงเจอะเจ็บเหน็บร้าวหนาวปวดปร่า
ขื่นน้ำตาตรอมตรมห่มห่อนหนี
เหตุเพราะซ่อนซอนเจ็บเหน็บค้างปี
ทุกนาทีทรมานร้าวรานใจ
เป็นบำเหน็จเท็จลวงบ่วงรับขวัญ
มอบกำนัลแนบสนิทชิดเคียงใกล้
ด้วยแรงฤทธิ์พิษซ่อนซ้อนกลนัย
น่าขันไหมภัยซ่อนกร่อนใจราน.
23 กุมภาพันธ์ 2552 06:53 น.
Salukphin
คำขานรัก รักฉันนั้นนานนาน
อย่าพ้นผ่านเพื่อพำนักพักหวั่นไหว
อย่าแคลนคลอนถอนสัมพันธ์บั่นร้างไกล
อย่าผลักไสไถ่ถอนจรอำลา
รักฉันนะ นะรักฉันเลิกหวั่นไหว
รักหมดใจใช้ใยรักล้อมรักษา
รักแหนหวงห่วงใยไม่โรยรา
อย่าหนีหน้าบอกรักไว้เมินไยดี
รักฉันนั้นหมั่นเติมต่อก่อความหวาน
อย่าประหารหัวใจให้ป่นปี้
อย่าหยามเหยียดเยาะใจใส่ย่ำยี
ขอแค่นี้นะมากไปไหมคนดี.
23 กุมภาพันธ์ 2552 06:46 น.
Salukphin
ก็เธอคือคนดีที่น่ารัก
อย่าด่วนผลักผันใจไกลลับหาย
ถึงมิใช่คนดีที่ข้างกาย
ก็คือชายใจพระผู้ทะนง
เป็นสายใจใยมิตรเชื่อมชิดใกล้
ยามที่ใจเจ็บช้ำซ้ำลืมหลง
เธอยังคอยเตือนใจให้มั่นคง
ทั้งเสริมส่งความกล้าแกร่งเติมแรงใจ
ในวันนี้เธอคนดีคือพี่เพื่อน
รักเสมือนคนใกล้ชิดมิตรผู้ใหญ่
ยิ้มหน่อยนะอย่าตะบึงขึ้งงอนไป
โปรดรู้ไว้ว่าใจฉันนั้นมิลืม.