15 มกราคม 2552 21:32 น.
Salukphin
เมื่อหมดรักผลักไสไม่สื่อสาร
ฉันก็คร้านไถ่ถามถึงความหมาย
เมื่อใยเยื่อเนื้อรักจักแคลนคลาย
มิวุ่นวายวอแวตอแยเธอ
ฉันก็มีเลือดเนื้อเยื่อความคิด
รู้รักสิทธิ์ของใจไว้เสมอ
ไม่ตามตื๊อดื้อรั้นฝันละเมอ
เพียรเสนอใจสนองคล้องผูกพัน
ใจอาจเจ็บเหน็บหนาวปวดร้าวบ้าง
พบอ้างว้างว้าเหว่เร่คว้างขวัญ
คงต้องใช้ใยเวลารักษากัน
คนอย่างฉันนั้นทำได้อีกไม่นาน
ลบลืมจำจดชื่อคือลืมสิ้น
ลืมลมลิ้นลวงหลอกกรอกคำหวาน
ลืมหน้าคนฉลฉ้อก่อร้าวราน
ก้าวพ้นผ่านเธอไปหมดไยดี.
15 มกราคม 2552 21:19 น.
Salukphin
อย่าลืมนะอย่าลืมยืมมาใช้
ขีดเขียนใจใส่ถ้อยร้อยปลาบปลื้ม
ใครคนหนึ่งซึ่งอยู่ไกลไม่เคยลืม
ยังด่ำดื่มสายใจไม่ลืมกัน
แม้เขาเขินเนินผาขอบฟ้าขวาง
ทะเลกว้างหนทางไกลใช่จักกั้น
พรหมลิขิตขีดชะตามาผูกพัน
ร่วมสร้างสรรค์สิ่งสืบสานสู่ลานใจ
อย่าลืมนะอย่าลืมร้อยดื่มด่ำ
อย่าลืมคำสัญญาที่ว่าไว้
อย่าลืมฉันคนนี้ที่อยู่ไกล
ทำได้ไหมใจเธออย่าเผลอลืม.
10 มกราคม 2552 13:45 น.
Salukphin
ในความเหงาและเปล่าเปลี่ยว
พบดายเดียวเกี่ยวขวัญจนหวั่นไหว
ทั้งเหน็บหนาวร้าวรานตรมห่มห้องใจ
ทำฉันใดให้เศร้าเหงาผ่อนคลาย
บางเวลาปลอบใจให้ทนสู้
ละหดหู่เร้นหลบแฝงเหมือนแหนงหน่าย
ครั้นหมองเหม่อเผลอใจไร้ละอาย
พบเพลิงพ่ายอ่อนแอรังแกใจ
บนเส้นทางว่างเปล่าเคล้าว้าเหว่
ขวัญร่อนเร่แรมร้างหลุมกว้างใหญ่
ไร้จุดจบสงบนิ่งทิ้งขว้างไป
ทำฉันใดเส้นทางเหงาเศร้าจักคลาย.
10 มกราคม 2552 13:20 น.
Salukphin
คิดถึงเธอที่แสนดีใช่หนีหาย
หรือเร้นกายหลีกหลบมิพบหน้า
เพราะเส้นทางขวางกั้นวันเวลา
อยากมาหายืนอยู่ใกล้ได้ต่อกลอน
ใช่มีใครกดดันให้ผันเปลี่ยน
ยังขีดเขียนคารมพรมอักษร
ร้อยคิดถึงซึ้งใจใส่อาทร
ใช่หลอกหลอนอย่าตัดพ้อหนอคนดี.
10 มกราคม 2552 13:11 น.
Salukphin
ไม่มีสิทธิ์คิดถึงซึ้งอีกหรือ
เธอจึงถือเป็นข้ออ้างร้างเกี่ยวก่อ
ด้วยใยรักถักไว้ไม่เหนียวพอ
คำตัดพ้อเพียงคารมที่ถมลวง
แสร้งเจรจาพาทีที่อ่อนหวาน
แท้ประหารหัวใจใส่บาศบ่วง
ซ่อนยาพิษฤทธิ์ร้อนกร่อนกินทรวง
รักเป็นห่วงที่แท้แค่ลิ้นลม.