31 กรกฎาคม 2551 18:10 น.
Salukphin
ซ่อนคิดถึงซึ้งใจไม่อยากบอก
ซ่อนย้อนยอกยั่วขวัญเก็บหวั่นไหว
ซ่อนสวาทวางแนบแอบสายใย
ซ่อนอาลัยล้อมอาดูรคูณเดียวดาย
ซ่อนรอยยิ้มขมปร่าแสร้งหน้าด้าน
ซ่อนร้าวรานระทมตรมห่อนหาย
ซ่อนเสียงร้องระงมขมจนตาย
ซ่อนความหมายของรักที่ภักดี
ซ่อนสวาทวาดหวังนั่งคิดฝัน
หลงปิดกั้นความจริงนิ่งหลบหนี
วิมานลอยคล้อยเคลื่อนเอื้อนพาที
สร้างภาพที่แก่นกลวงลวงสายตา
น่าอนาถนะใจไขว่ยื้อยุด
ภาพสมมุติมุ่งมั่นปั้นเสน่หา
อารมณ์พ่ายว่ายกิเลสเศษกามา
ปรารถนาก็คือใจถมไม่เต็ม.
31 กรกฎาคม 2551 17:42 น.
Salukphin
รักอำพรางพรางไว้ใจก็เจ็บ
ต้องหนาวเหน็บตรอมตรมทุกข์ขมขื่น
เห็นเขาเคียงคู่สุขทุกค่ำคืน
น้องสะอื้นแอบช้ำซ้ำเดียวดาย
เพราะเก็บงำอำพรางไว้ไม่เปิดเผย
เหมือนละเลยปล่อยรักไปไกลสุดสาย
ต้องซึมซับรับโศกดั่งโชคร้าย
ใจละลายพ่ายพังช้ำเพราะอำพราง
รักอำพรางพรางรักจักห่างเหิน
จำก้าวเดินจากไกลรักไม่สร้าง
พี่รักเขาจริงใจไม่จืดจาง
น้องแรมร้างราไกลไม่เอ่ยลา
อนิจจารักมีกรรมเจอะซ้ำซ้อน
ถูกยอกย้อนเยี่ยมเย้าเหงาเสน่หา
ต้องบาดเจ็บเหน็บแผลเป็นเห็นตำตา
วาสนาแค่ชมเงาเท่านั้นเอง.
8 กรกฎาคม 2551 06:34 น.
Salukphin
รักคือความหวามไหวใยอ่อนหวาน
คือเส้นสานสืบสายคล้ายล้อเล่น
คือบาทบทกฎข้อใดในหลักเกณฑ์
คือข้อเว้นวรรคตอนใดในนิยาม
คือมุ่งมาดปรารถนามาเป็นหนึ่ง
คือคิดถึงห่วงใยไร้หวงห้าม
คือครอบครองปองใกล้ชิดเฝ้าติดตาม
คือรูปนามนิยมกันชั้นเฉกชน
คือเสน่หาน่าใคร่ใช่หรือเปล่า
คือเรื่องเศร้าสุดโศกโลกหมองหม่น
คือความทุกข์โถมใจให้ร้อนรน
คือสับสนวนเวียนเปลี่ยนร้ายดี
คือปรัชญาน่าพิเคราะห์เหมาะศึกษา
คือปัญหาที่ซับซ้อนซ่อนวิถี
คือมูลเหตุเภทภัยในชีวี
คือสิ่งที่เสพติดปิดหัวใจ.
8 กรกฎาคม 2551 06:28 น.
Salukphin
รักคิดถึงเธอมากไหมใจฉันรู้
อยากเคียงคู่แนบสนิทชิดชมใกล้
อยากโอบขวัญกายกรุ่นอุ่นละไม
อยากจะได้ไออ้อมกอดพรอดกำนัล
อยากหนุนแขนแทนหมอนนอนเคียงข้าง
อยากอยู่กลางแก่นใจลบไหวหวั่น
อยากกระซิบคำอ้อนค่อนคืนวัน
บอกว่าฉันรักคิดถึงซึ้งเพียงเธอ
รักคิดถึงทุกวันใจฉันรู้
แม้มิคู่เคียงใกล้ยังไผลเผลอ
อยากใกล้ชิดสนิทแนบแอบใจเธอ
เคียงเสมอเหมือนคล้ายลมหายใจ
มิเคยคิดครอบครองปองถือสิทธิ์
แค่ใกล้ชิดผูกพันยามหวั่นไหว
เป็นเสาหลักพักพิงบ้างใช่ร้างไกล
ผิดบ้างไหมใจคิดถึงซึ้งแอบรัก.
8 กรกฎาคม 2551 06:21 น.
Salukphin
บทสรุปของใจในวันเจ็บ
คือตะเข็บของแผลเป็นเย็นเหน็บหนาว
ร้อยลำนำช้ำซุกซ่อนซ้อนเรื่องราว
ขุ่นข้นคาวฝีหนองคลองน้ำตา
ใช้มีดผ่าแต่งเติมเสริมกี่ครั้ง
ใจก็ยังระบมคมเสน่หา
ด้วยหนามพิษฤทธิ์สวาทบาดทรมา
มิห่อนล้าห่างหายหน่ายจากใจ
บทสรุปของใจในวันเหงา
ร้อยเรื่องเศร้าเร้ารุมสุมหวั่นไหว
เจ็บยอกย้อนซ้อนระทมขมทรวงใน
ร้าวหม่นไหม้หมอกหมองครองทรมา
ใครกำหนดบทเจ็บเหน็บสุดฝืน
ต้องกล้ำกลืนฝืนพิมพ์ยิ้มขมปร่า
อนาถใจให้ทดท้อพ้อชะตา
วาสนาคือราชินีเทพีช้ำ.