17 ธันวาคม 2551 01:43 น.
Salukphin
ดอกไม้ไพรไหวกรูสู่ลานป่า
ดั่งรับว่าวันนี้สีใจเศร้า
เป็นสัญญาณขานเรื่องเมืองสีเทา
ที่นกเขาจากป่ามาบรรยาย
มีสีแสงแข่งเสียงสำเนียงก้อง
มีกรงทองรองรับมิตรสหาย
มีผู้คนมากจริงทั้งหญิงชาย
ซึ่งหลากหลายคำขานก่นบอกตนดี
มีอาหารการกินถิ่นวิเศษ
มีฤทธิ์เดชสารพิษติดวิถี
มีแม่น้ำลำคลองเน่าเข้ามากมี
มีภัยที่โหดร้ายรอบกายตน
มีต้นไม้ใบหนาอุ่นฝาฝุ่น
มีปุยนุ่นคือเขม่าเคล้าเมฆฝน
มีเสียงครางฮาฮือคือเครื่องยนต์
ส่งเสียงพ่นคำรามก้องท้องถิ่นเมือง
หากก้าวพลาดพลั้งไปใช่ชีพจบ
ต้องพานพบสบเลวร้ายอีกหลายเรื่อง
ต้องเข่นฆาตฟาดฟันกันนองเนือง
ต้องขุ่นเคืองน้ำใจเมินไม่มอง
ไม่มีแสงสีทองของจันทร์ฉาย
ไม่มีอายไอบริสุทธิ์ที่ผุดผ่อง
ไม่มีทุ่งทิพย์สถานวิมานทอง
ไม่มีห้องธรรมชาติสะอาดตา
จึงกลับขยับปีกบินหลีกหนี
หวังเตือนพี่เพื่อนพ้องน้องบ้านป่า
ให้รับรู้ประสบการณ์ที่ผ่านมา
ก่อนบ่ายหน้าสู่เมืองใหญ่ให้ตรองดู.
17 ธันวาคม 2551 01:36 น.
Salukphin
ลาแล้วหนอช่อเฟื่องฟ้าชบาแก้ว
ลานมแมวพุดจีบปีบยี่โถ
ลาจำปากาหลงโมกชงโค
ลาร่มโพธิ์พิกุลใหญ่ใกล้ราตรี
ลาจำปียี่สุ่นละมุนหอม
ลาพะยอมบัวงามพุดสามสี
ลากุหลาบกรรณิการ์สารภี
ลาบานบุรีเหลืองลานทานตะวัน
ลานางแย้มพุดซ้อนรักหงอนไก่
ลากล้วยไม้ไทรลั่นทมนมสวรรค์
ลาตะแบกตะเคียนทองคล้องผูกพัน
ลาแสงจันทร์สายหยุดย้ำอำลาไกล
จำตัดใจใยเยื่อเพื่อไกลถิ่น
ดั่งนกขมิ้นพลัดหลงคอนร่อนอาศัย
ทิ้งถิ่นฐานบ้านนารักอาลัย
สู่เมืองใหญ่ใจมุ่งมั่นฝันปริญญา
หวังเก็บเกี่ยวความรู้สู่ถิ่นฐาน
กอปรกิจการสร้างสรรค์งานการศึกษา
เพื่อเด็กน้อยด้อยโอกาสขาดพัฒนา
ได้ก้าวหน้าเป็นคนดีมีคุณธรรม
เหมือนลิขิตขีดชะตาชี้อาภัพ
ร่างเธอกลับถูกคร่าพร่าขย้ำ
มารสังคมเมืองใหญ่โฉดใจดำ
เจ็บชอกช้ำซ้ำซัดเซเร่ขาดใจ
หมดแสงเทียนที่ศรัทธาสู่ป่าเขา
สายลมเหงาพัดกลับคืนพื้นอาศัย
ดอกไม้ป่าอาภัพกลับผืนไพร
หรีดร่ำไห้วังเวงบทเพลงลา.
17 ธันวาคม 2551 01:31 น.
Salukphin
หนาวน้ำค้างกลางไพรบ้างไหมพี่
ในคืนนี้หนาวใจบ้างไหมหนอ
หรือลืมเลือนเพื่อนใจใครเฝ้ารอ
ไปเกี่ยวก่อกอรักใหม่ยามไกลตา
ขอฝากลมห่มใจไปไต่ถาม
ทุกโมงยามยังหวังวาดไฟปรารถนา
ฝากดวงดาวพราวพร่างกลางนภา
ไถ่ถามว่ายังรักฉันมั่นหรือใจ
ขอฝากจันทร์เจิดแจ่มแต้มนวลสี
ถามใจพี่เคยพรั่นขลาดหวาดกลัวไหม
เคยระแวงแคลงคลางหมางสิ่งใด
ขวัญหวั่นไหวไห้หวนครวญเดียวดาย
ขอฝากหรีดเรไรไปส่งข่าว
ร้อยปวดร้าวอาดูรคูณใจหาย
บอกว่าคนอยู่ไกลไม่สบาย
พบแพ้พ่ายพิษรักรุมสุมห้องใจ
ข้ามวันคืนผืนฟ้าดารดาษ
ฤทธิ์สวาทวาดรับจับเป็นไข้
ไร้หยูกยาทาแก้แย่กว่าใคร
ทำไฉนจักรักษาพยาบาล.
17 ธันวาคม 2551 01:26 น.
Salukphin
หากเธอเป็นตะวันฉันเป็นฟ้า
เธอเป็นปลาฉันคือน้ำชุ่มฉ่ำชื่น
เธอเป็นจันทร์ฉันขอเป็นกลางคืน
เธอเป็นคลื่นฉันทะเลเห่เว้าวอน
เธอบุปผามาลีฉันผีเสื้อ
เธอเป็นเสือฉันผาป่าสิงขร
เธอเป็นนกฉันเป็นไม้ให้เกาะคอน
เธอเป็นหมอนฉันเป็นเมาะเหมาะไหมเธอ.
17 ธันวาคม 2551 01:20 น.
Salukphin
เป็นอะไรดีดีมีมอบให้
จากน้ำใจใส่ซื่อสื่อปรารถนา
ร้อยหวังดีมีมอบตอบกรุณา
คุณและค่าอาจด้อยน้อยกว่าเงิน
ด้วยน้ำจิตมิตรน้ำใจรินไหลสู่
แด่ทุกผู้ที่พานพบจบขวยเขิน
พร้อมร่วมเรียงเคียงข้างบนทางเดิน
ไร้หมางเมินมากน้ำใจอิ่มไมตรี
ริน ริน ริน หลั่งไหลสู่มิรู้หมด
งามจับจดจิตใจเติมเสริมสุขศรี
เรือง เรือง เรือง รุ่งสว่างพร่างปฐพี
เจิดแจ่มสีสดใสใช่วับวาว
สุข สุข สุข ทุกข์ใดไร้พานพบ
ร้อยประสบสรรค์สร้างทางสีขาว
เด่นอะเคื้อคือระยับวะวับวาว
สุกสกาวพราวพร่างบนทางใจ
อาบรอยยิ้มพิมพ์ละไมทั่วใบหน้า
หวานแววตาต่อกระชับซับหวั่นไหว
ยื่นมือน้อยก้อยเกี่ยวมั่นขันสายใย
ถักทอไหมใจซื่อคือรางวัล.
หน้าส่วนตัว
897
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
