19 ธันวาคม 2551 02:36 น.
Salukphin
บ้านคือหลักพักใจไออบอุ่น
มีรักอุ่นอิงแอบแนบเสนอ
มีจริงใจใสซื่อถือปรนเปรอ
มีเสมอไอรักหอมล้อมรอบกาย
มีตักแม่ให้หนุนนอนและอ้อนออด
มีอ้อมกอดของพ่อยามท้อหน่าย
มีคำตอบปลอบใจจากพี่ชาย
มีเส้นสายลายรักพิทักษ์ใจ.
19 ธันวาคม 2551 02:30 น.
Salukphin
ซุ้มเฟื่องฟ้าราตรีเป็นที่พัก
ยามเหนื่อยหนักหนาวใจในหน้าที่
มีแสงจันทร์ปันนวลอวลราตรี
ค่ำคืนนี้ปลอบใจฉันอย่าหวั่นกลัว
แอบยิ้มเศร้าเหงาเหงาเฝ้าถามไถ่
อยากมีใครเคียงข้างคู่อยู่ยิ้มหัว
ใช่โดดเดี่ยวเดียวดายแกร่งแข็งเกินตัว
แล้วล้อมรั้วกำแพงกั้นกีดกันใจ
เพราะทระนงตรงเชื่อมั่นขันศักดิ์ศรี
ใจดวงนี้จึงกล้าหาญต้านหวั่นไหว
อิสระรักยุติธรรม์นั้นเกินใคร
เหมือนสวมใส่เสื้อเกราะทองเพื่อป้องกัน
ทั้งทั้งที่ธาตุแท้แพ้ไหวอ่อน
ใจสะท้อนต้อนรับประคับประคองขวัญ
ยิ่งอยู่สูงยิ่งหนาวร้าวรำพัน
อยากถอดมันหน้ากากซากเกียรติยศ.
19 ธันวาคม 2551 02:27 น.
Salukphin
ไม่เคยคิดคาดฝันมีวันนี้
วันฟ้ามีสีทองเป็นของฉัน
วันที่ใจเบ่งบานขานรางวัล
พบสุขสันต์สงบจบปล่อยวาง
ไม่มีรักโลภหลงคงความโกรธ
ใจยกโทษโปรดอภัยไกลเกลียดห่าง
มีเมตตาปรานีแทนเป็นแกนกลาง
ทำทุกอย่างยั้งไตร่ตรองครองสติ.
19 ธันวาคม 2551 02:23 น.
Salukphin
เก็บใจดาวพราวฟ้ามาเติมฝัน
เก็บใจจันทร์แจ่มนวลอวลอายแสง
เก็บตะวันปันสีทองรองเรี่ยวแรง
มาปรุงแต่งเติมอารมณ์ถมห้องใจ
เก็บเมฆขาวพราวพร่างมาวางเล่น
จากฟ้าเด่นเกี่ยวขวัญลบหวั่นไหว
เก็บสายลมพรมพลิ้วลิ่วล่องไป
มาผูกไถ้ถุงทองคล้องเรือนกาย
เก็บน้ำค้างหว่างไพรหยดใส่แก้ว
แต้มเพริศแพร้วพร่างพรมถมแพ้พ่าย
เก็บเวลาเลื่อนลับผ่านการเดียวดาย
เป็นสุดท้ายที่กำหนดเพื่อจดจำ.
19 ธันวาคม 2551 02:18 น.
Salukphin
ลมเจ้าเอ๋ยรำเพยเชยระรื่น
ลมโชยชื่นแผ่วพลิ้วละลิ่วไหว
ลมพัดพาแผ่นดินถิ่นหัวใจ
ไปฝากใครหรือลมจ๋าบอกข้าที
ลมหนาวเหน็บเหนื่อยไหมในคืนค่ำ
ลมเคยช้ำราร้างห่างไหมนี่
ลมชาเฉื่อยเฉยไหมในไมตรี
ลมหน่ายหนีแหนงใจไหมสักครา
ลมเคยพรมห่มคิดถึงซึ้งหรือไม่
ลมมีใจให้เอื้อเผื่อไหมหนา
ฤๅลมไร้ปรานีมีเมตตา
ใจลมจ๋าจะดำไหมใคร่รู้จัง
ลมพัดผ่านม่านเวลาหารักไหม
ลมถามใจสักนิดยามผิดหวัง
ว่าใจลมห่มโกรธโปรดเกลียดชัง
ลมคลุ้มคลั่งเกรี้ยวกราดฟาดสิ่งใด
ลมรู้จักอภัยบ้างไหมเล่า
ยามลมเศร้าเหงาหงอยเป็นบ่อยไหม
ลมชะเง้อเพ้อรอตัดพ้อใคร
ลมหวั่นไหวหวาดหวั่นพรั่นไหมลม.