1 พฤศจิกายน 2551 03:15 น.
Salukphin
เมฆสีดำคล้ำคาดพาดขอบฟ้า
บังดารามืดมิดมัวทั่วเวหน
ราตรีลับอับแสงแฝงมืดมน
ซู่สายฝนสาดซัดซ่าทั้งราตรี
กบเขียดร้องก้องระงมขรมเซ็งแซ่
ข่มตุ๊กแกข้างฝาใหญ่ในค่ำนี้
ธรรมชาติชุ่มชื่นคืนดินดี
ทุกถิ่นที่กลับอุดมทรัพย์สมบูรณ์.
1 พฤศจิกายน 2551 02:53 น.
Salukphin
ฝากลมวอนอ้อนใจไปสู่เขา
ฝากคำเว้าซื่อซื่อสื่อคิดถึง
ฝากหัวใจใส่อิ่มอาบร้อยซาบซึ้ง
ฝากคำหนึ่งคือรักจากดวงใจ
ให้สายลมพรมพลิ้วล่องท่องข้ามฟ้า
ช่วยพัดพาผ่านเขาเขินเนินไศล
กระซิบถ้อยร้อยคำย้ำห่วงใย
ถักทอไขว้แขวนแนบอุ่นแอบอิง
1 พฤศจิกายน 2551 02:28 น.
Salukphin
บอก.....ใครใครไม่อ่อนแอแพ้หวั่นไหว
บอก.....หัวใจไม่ก่นร้องฟ้องสงสาร
บอก.....น้ำตาอย่าละลายพ่ายซมซาน
บอก.....ย้ำผ่านเพื่อตระหนักตักเตือนตน
แต่.....ทำไมใจขี้แยแพ้หวั่นไหว
แต่.....ไฉนใจครองความหมองหม่น
แต่.....เหตุใดใจหมดความอดทน
แต่.....สุดค้นคำใดไปพรรณนา
ทำ.....อย่างไรไม่อาจยื้อรื้อสาเหตุ
ทำ.....ฤทธิ์เดชอย่างไรไขปัญหา
ทำ.....อย่างไรไล่ทุกข์ลับดับเวทนา
ทำ.....ปรารถนาอย่างไรให้เพียงพอ
ยาก.....เหน็ดเหนื่อยเมื่อยใจให้หยัดสู้
ยาก.....หดหู่หัวใจซมตรมระย่อ
ยาก.....หยุดห้ามปรามน้ำตาที่บ่าคลอ
ยาก.....จริงหนอนะหยุดห้ามปรามใจตน.
1 พฤศจิกายน 2551 02:12 น.
Salukphin
เย็น.....สายลมพรมพลิ้วกายผ่านสายฝน
เย็น.....ลมบนโบกโบยโรยระรื่น
เย็น.....สายน้ำพร่ำพรมห่มค่ำคืน
เย็น.....ชุ่มชื่นชโลมลูบจูบรับใจ
เหมือน...ราตรีมีม่านนุ่มคอยหุ้มห่อ
เหมือน...เมฆกลุ่มกลมเกลียวเกี่ยวฟ้าใหญ่
เหมือน...แสงจันทร์ปันอาทรป้อนห่วงใย
เหมือน...ดาวไล้ให้แสงแรงพลัง
น้ำ.....ตาหยุดหยดไหลเพราะไหวอ่อน
น้ำ.....คำอ้อนอ่อนหวานสานความหวัง
น้ำ.....ใจจดแจกจ่ายลืมพ่ายพัง
น้ำ.....ฝนหลั่งลบฝันร้ายสลายลง
ทิพย์....สถานวิมานใจใฝ่สงบ
ทิพย์....พิภพพรมแดนใจหยุดใหลหลง
ทิพย์....ไมตรีมีมอบตอบมั่นคง
ทิพย์....เสริมส่งสร้างคุณธรรมนำชีวิต.