9 พฤศจิกายน 2550 16:17 น.
Salukphin
แรกรู้จักรักกันก็หวั่นหวาด
สายสวาทจะวายหายห่างไหม
เสี้ยวรู้สึกนึกแย้งคลางแคลงใจ
ทนร้าวได้แค่ไหนใจบอบบาง
สู้อุตส่าห์ถนอมออมรักษา
เมินคุณค่าของรักไปไร้หม่นหมาง
มิมีรอยเว้าแหว่งแต่งอำพราง
มิอยากสร้างสานต่อก่อสัมพันธ์
เธอเข้ามาตามตื๊อถือสนิท
จนใกล้ชิดเคียงข้างมิห่างฉัน
เป็นดั่งเงาเฝ้าดูแลกันและกัน
ดั่งคู่ขวัญเคียงข้างมิร้างรา
แต่แล้วกรรมลิขิตปิดหักเห
รักร่ายเล่ห์ลวงร้าวหนาวเสน่หา
เธอจากไปไม่ส่งข่าวคราวคืนมา
ใจขมปร่าเกือบสิ้นแรงแฝงอ่อนแอ
ถามตัวเองทุกครั้งชั่งใจคิด
ฉันทำผิดอะไรใจเกิดแผล
หยุดความรักกักเก็บใจไปดูแล
เลิกพ่ายแพ้เพราะนิยามความหลอกลวง
ตายหรือเปล่าเศร้าไปใครจักเห็น
เธอเลือดเย็นอย่างไรใช่ต้องห่วง
ตั้งแต่นี้นะเขียนใจไร้คู่ควง
วางบาศบ่วงหวงรักไว้ใต้โลเล
เธอกลับมาเข้าทางช่างน่าขัน
อัศจรรย์รักหลอนย้อนกล่อมเห่
ร่ายเล่ห์หลอนซ้อนใจใส่เสเพล
ฉันรักเร่แรมร้างอย่างตั้งใจ
เธอบาดเจ็บเหน็บหนาวร้าวก็ช่าง
พบอ้างว้างคว้างขวัญร้อยหวั่นไหว
ก็สาสมถมความเจ็บเหน็บแล้วไง
รู้สึกไหมไฟรักลวงทรวงละลาย
คำออดอ้อนงอนง้อบอกขอโทษ
ฉันยากโปรดอภัยไร้ความหมาย
รักแรกจบลบจากใจใช่มันตาย
ใยสลายสายสวาทขาดเพราะเธอ
หัวใจเธอเผลอมีตีนปีนป่านเร่
ฉันเกเรเลียนแบบอย่างช่างเสมอ
เกมรักนี้ไม่มีกฎงดเผอเรอ
ใครพลั้งเผลอเพ้อต้องหนาวร้าวสิ้นลม
รักด้วยเลือดเชือดนิ่มนิ่มอิ่มรู้ไหม
เซ่นหัวใจไว้ดูดดื่มปลื้มรสขม
บัญชีรักดอกเบี้ยใจไว้ชื่นชม
เพื่อห่อห่มห้องใจชายผู้หลายรัก.
9 พฤศจิกายน 2550 10:52 น.
Salukphin
ยัง...........ซาบซึ้งสายใจใยรักหวาน
คิด..............ผสานสื่อสัมพันธ์มั่นเสมอ
ถึง...............รอยรักสลักใจไร้เผอเรอ
สอง.............มือเธอกุมกระชับรับเรือนใจ
มือ..............โอบอุ้มคุ้มครองคล้องผูกขวัญ
ที่................ไหวหวั่นพรั่นระแวงแคลงหวั่นไหว
เคย.............ล้มลุกคลุกคลานผ่านผันไป
โอบ.............อิงไหล่ให้อบอุ่นกรุ่นฝันดี
ไหล่.............สองข้างคอยกำบังทั้งปกป้อง
ใน..............วันหมองหมดทุกข์พบสุขี
วัน..............ร้าวรานผ่านพ้นใจไกลเสียที
ที่.................วันนี้มีเธอรักพักพิงใจ
ใจ...............เคยกร่อนอ่อนแรงกลับแกร่งกล้า
ฉัน..............มิล้าโรยขวัญหรือหวั่นไหว
เหน็บ..........เจ็บจางร้างราไร้อาลัย
หนาว...........แค่ไหนไม่ลึกร้าวหนาวอีกเลย.
8 พฤศจิกายน 2550 10:49 น.
Salukphin
พิพากษาอาญารักจักปวดร้าว
ต้องเหน็บหนาวขมขื่นสะอื้นไห้
โจทก์ก็เจ็บเหน็บร้าวคาวขื่นใจ
จำเลยไซร้ก็ระทมตรมพอกัน
ระหว่างเราเข้ามุมมองต้องแตกต่าง
ด้วยช่องว่างหว่างความคิดถูกปิดกั้น
เธอเชื่อคำเขาหวานหว่านรำพัน
ผิดที่ฉันนิ่งเฉยมิเอ่ยคำ
เรื่องความรักศักดิ์ศรีนี่ยิ่งใหญ่
มิยอมให้ใครเยาะเพาะขบขำ
ทระนงรั้นดื้อคือพฤติกรรม
ยินเธอย้ำคำแย้งแสลงใจ
ใช่ฉันยึดอัตตามากล่าวอ้าง
หรือแสร้งสร้างปัญหาพาหวั่นไหว
ตาชั่งเธอเผลอมีเขาเข้าแทรกใน
มุมเสี้ยวใดของใจฉันไม่มี
เธอบอกว่ารักฉันหมั่นแสดง
แต่แอบแฝงเขาไว้ไม่หน่ายหนี
เป็นเงารักเงาใจไปทุกที่
เหตุรักนี้ชี้ผิดใครโปรดไขความ
ข้าแต่ศาลยุติธรรมคำพิพากษา
โปรดพิจารณาตัดสินใช่หมิ่นหยาม
อาญารักจักทบทวนใคร่ครวญตาม
กฎหมายห้ามรักสามเส้าเอาผิดใคร.
8 พฤศจิกายน 2550 10:02 น.
Salukphin
ให้รู้รสจดเจ็บไว้ใจเจ้าเอ๋ย
ได้คุ้นเคยความชอกช้ำซ้ำเหน็บหนาว
ได้ด่ำดื่มปลื้มขมขื่นดื่นลิ้มคาว
ได้ปวดร้าวร้อยน้ำตาต่างมาลัย
ได้นิยามความเหงาเศร้าเพราะรัก
ได้ประจักษ์รักแจ้งใช่แสงใส
ได้รู้รสขมขื่นตื้นตันใจ
ได้ร่ำไห้ไหวหวั่นวันร้างรา
ได้ซึมซับกับแผลพิษฤทธิ์หลอนหลอก
ได้เจ็บยอกเยื่อใจในเสน่หา
ได้รับรู้เล่ห์รักร้ายร่ายมนตรา
ได้เรียนค่านิยามรักถักหลอกลวง
ได้เดินทางอ้างว้างพรางขื่นขม
ได้เพาะบ่มถมใจไร้แหนหวง
ได้คำตอบปลอบใจใช่คู่ควง
ได้คำห่วงที่แท้แค่ลวงตา
ได้อะไรในวันนี้ที่เรียนรัก
ได้รู้จักสัจธรรมล้ำเลอค่า
ได้เรียนรู้รักโกรธหลงวงมายา
ปรารถนาแค่สนองครองใจตน.
7 พฤศจิกายน 2550 10:11 น.
Salukphin
ทนเซ้าซี้ทำไมให้ใจเจ็บ
เพียงเสี้ยวเล็บรู้สึกลึกเหน็บหนาว
น่าสมเพชเศษใจใช่มีคาว
เจอะรวดร้าวระบมตรมเนิ่นนาน
หากย้อนวันเวลามาคืนกลับ
ฉันขอพับพักรักก่อต่อผสาน
เก็บหัวใจไกลรักล้อทรมาน
ขอก้าวผ่านด่านหลอกลวงล้วงสายใจ
ด้วยขลาดเขลาเยาว์นักถักซ่าเซ่อ
พานพบเธอเผลอรักปักหลงใหล
ใจพ่ายแพ้แออ่อนซ้อนกลนัย
ขวัญหวั่นไหวใจมิแกร่งแฝงโรยรา
เมื่อความรักถักปีกร้ายร่ายบาศบ่วง
รุมเร้าลวงช่วงชิงชัยในเสน่หา
คนเขลาซื่อถือโล่ช้ำคือน้ำตา
ที่ไหลบ่าเนืองนองท่วมห้องใจ
ขอตั้งหลักรักปล่อยวางตรงว่างเปล่า
ลบรอยเศร้าพิษเพ้อยามเผลอไผล
ถมบาดแผลแออ่อนกร่อนทิ้งไป
เป็นคนใหม่ใสสดใจหมดคาว.
หน้าส่วนตัว
2007
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
