27 มกราคม 2550 10:31 น.
Salukphin
คนอ่อนไหวใจเคยอ้อนกลับอ่อนไหว
กลัวแพ้ใจไหวบางช่างเอนอ่อน
กลัวน้ำคำเขาสลัดพูดตัดรอน
กลัวสะท้อนภาพห่างเหินเมินแววตา
กลัวความดีที่เคยได้ต้องไร้สิทธิ์
กลัวความคิดเขาเหยียดหยันฉันไร้ค่า
กลัวความทุกข์ซุกซานซมขมเหมือนยา
กลัวคำด่าคนอะไรหน้าไร้ยาง
กลัวสายตาตำหนิติเหมือนเหยียด
กลัวเขาเกลียดเสียดคำทอขอเหินห่าง
กลัวใช้สิทธิ์อิสระผละแยกทาง
กลัวขวัญคว้างร้างไกลเขาไม่รัก.
27 มกราคม 2550 09:52 น.
Salukphin
บรรจงเก็บกระเป๋าเจ้าหัวใจ
ลงเป้ใหญ่ด้วยสองมือถือกลับบ้าน
ฝ่าความหนาวเหนื่อยเหน็บเจ็บร้าวราน
ล้มซมซานน่าอนาถแทบขาดใจ
จากบ้านมาเมืองกรุงมุ่งสร้างหวัง
มีพลังตั้งมั่นมิหวั่นไหว
พากเพียรเรียนปริญญามาหนึ่งใบ
พร้อมก้าวไปเรียนรู้สู้สังคม
เจอะโลกกว้างจางน้ำใจในเมืองหลวง
ความหลอกลวงเล่ห์หลอนซ้อนขื่นขม
ผู้อ่อนแอแพ้พิษร้ายพ่ายตรอมตรม
ลุกแล้วล้มลนลานสะท้านใจ
ขอกลับไปบ้านนาเมืองป่าเขา
เติมรักเราปลอบขวัญที่หวั่นไหว
อ้อมอกแม่แท้หอมกรุ่นยามอุ่นไอ
ปัดเป่าภัยพาลพ่ายจางหายพลัน
จะสร้างรักร้อยใจในบ้านเรา
แม้หลังเก่าก็ร่วมเรียงเคียงสร้างฝัน
พร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจมอบให้กัน
สร้างสวรรค์หัวใจอวลไอรัก.
26 มกราคม 2550 21:41 น.
Salukphin
ขอกำลังแรงใจจากปลายฟ้า
ซับน้ำตาคนอ่อนแอพ่ายแพ้หวัง
อย่ารังเกียจเหยียดใจใส่ชิงชัง
ขอสักครั้งหยดน้ำใจมิตรไมตรี
ขอรอยยิ้มอิ่มใจใส่ความสุข
ลบรอยทุกข์ผ่อนคลายเศร้าหน่ายหนี
ขอพิณทิพย์บรรเลงเพลงฝันดี
ผ่านคืนเหงาค่ำนี้หนีน้ำตา
ขอกำลังใจไหวอ่อนหยุดอ่อนไหว
เติมแรงใจเข้มแข็งแกร่งมิล้า
ข่มสะอื้นกลื้นกล้ำเก็บน้ำตา
ขอฟากฟ้าประทานพรคนอ่อนแอ.
26 มกราคม 2550 21:28 น.
Salukphin
พลิกแผ่นดินตรงหน้าก็อย่าหมาย
แม้ตัวตายยังมิยอมพร้อมผลักไส
เธอมิใช่ชายที่รักภักดิ์ด้วยใจ
ให้ผู้ใหญ่บีบบังคับจับจองกัน
คนน่ะใช่สิ่งของต้องซื้อหา
รวยล้นฟ้าอย่าพึงหมายซื้อขายฉัน
ถึงจะจนก็ใช่เขลารู้เท่าทัน
คิดผูกพันด้วยอำนาจขลาดสิ้นดี
เอาเงินทองของหมั้นกำนัลล่อ
ให้แม่พ่อบังคับรักสิ้นศักดิ์ศรี
คิดเหยียบย่ำซ้ำเติมเพิ่มราคี
ใจดวงนี้มิมียอมพร้อมสู้ตาย
ปากบอกรักรักฉันน่าขันนะ
เอาชนะมุ่งมั่นนั่นจุดหมาย
มากมีหญิงอิงแอบแนบชิดกาย
เล่ห์เสือร้ายชายเจ้าชู้ดูไม่จืด
ความหวังดีมีให้ไม่ขอรับ
คนสับปลับกลับกลอกหลอกแล้วฝืด
เลิกวางโตโกหกพกยางยืด
แสร้งเหนียมหนืดนัยน์ตาน่าสมเพช.
26 มกราคม 2550 21:07 น.
Salukphin
อย่ารักฉันคนหัวใจใส่สีโศก
คนอับโชคหัวใจใส่สีหวาน
คนที่ใจเจ็บร้าวหนาวซมซาน
คนที่ผ่านเจ็บช้ำซ้ำรอยเดิม
อย่ารักฉันคนที่ใจไร้รอยยิ้ม
ไร้ภาพพิมพ์อิ่มใจไปซ่อมเสริม
คนที่ใจเว้าแหว่งขาดแต่งเติม
คนที่เพิ่มรอยคาวหนาวน้ำตา
อย่ารักฉันคนที่ใจขี้แย
คนพ่ายแพ้พิษเพลิงฟักหนาวรักษา
คนใจช้ำซ้ำผิดหวังประดังมา
เจ็บเจียนบ้าน่าแปลกไหมใจเจ้ากรรม
อย่ารักฉันนะนะเธออย่ารัก
อย่าสลักรักร้อยรอยขันขำ
อย่าเก็บเกี่ยวเหนี่ยวใจที่ไหม้ดำ
อย่าถลำใจรักและภักดี.