28 กุมภาพันธ์ 2551 19:05 น.
Salamandre
เจ็บใจเนื่องจากเธออยู่ไกล
ดีกว่าเจ็บใกล้เพราะเธออยู่ข้างใน
ฝันร้ายเนื่องจากมีเธออยู่
ดีกว่าที่รู้ๆว่าอยู่ไปไม่มีเธอ
ฝันพบเจอสิ่งเลวร้าย
ดีกว่าชีวิตไร้ซึ่งความฝัน
อนาคตยังมีวันให้ก้าวเดิน
ดีกว่าเรื่องเดิมๆที่เจอแต่ทางตัน
เกิดมาเป็นคนช่างฝัน
ดีกว่ามีสักวันอดฝันอีกเลย
27 กุมภาพันธ์ 2551 15:37 น.
Salamandre
ดวงใจฉันนั้นมีเพียงสาวโดม ปลอบประโลมตัวเองอย่าคิดมาก
อันตัวเราม.กรุงเทพด้อยปัญญา ไม่อาจแข่งเด็ดดอกฟ้าท่าพระจันทร์
จามจุรีสามย่านล้วนงามนัก เห็นประจักษ์ทิพย์สุดาสรวงสวรรค์
อันตัวเราม.กรุงเทพต้องกัดฟัน มองคนนั้นจ้องคนนี้อยู่ร่ำไป
สาวเกษตรเอแบ๊คไม่เป็นสอง ไม่เป็นรองสาวงามที่ไหนไหน
อันตัวเราม.กรุงเทพคงเพ้อไป ต้องปล่อยใจล่อยลอยติดลมบน
หันมามองตัวเราคนขยัน ที่วันวันแต่งแต่กลอนแสนขื่นขม
อันตัวเราม.กรุงเทพต้องจำทน เกิดเป็นคนคงมีวันสุขสมใจ
อย่าน้อยใจกันนะสาวม.อื่น มิใช่ลืมสาวงามม.ไหนไหน
อันตัวเราม.กรุงเทพไม่คิดไกล ไล่เท่าใดก็ไม่หมดเชยชมนาง
จริงจริงแล้วสาวบ้านกล้วยก็งานแหล่ งามไม่แพ้สาวงามแห่งหนไหน
อันตัวเราม.กรุงเทพเปิดเผยใจ นิสิตไทยสวยสุดไซร้ในปฐพี
27 กุมภาพันธ์ 2551 15:21 น.
Salamandre
คำว่าเหงา ใช้คำเศร้า พึงสะกด
คำรันทด ใช้สะกด ความสิ้นหวัง
ความท้อแท้ ดั่งความฝัน สิ้นซากพัง
หวนความหลัง ฝังใจจำ ยากลบเลือน
6 กุมภาพันธ์ 2551 00:55 น.
Salamandre
คิดถึงยามห่าง คิดถึงยามว่าง มิเอ่ยเรื่องราว
คิดถึงบางคราว เรื่องราวเรื่องเศร้า พานพบรอยร้าว ดวงใจร้าวราน
ยามรักหวานชื่น ผันแปรขมขื่น ไร้เหลือรอยหวาน
ทิ้งเหลือวันวาน พบพานเลิกรา ทรงจำฝังตรา คิดถึงเพียงเธอ
ยามท้อคิดถึง ยามสุขคิดถึง คิดนิดคิดหน่อย
ดวงใจดวงน้อย ละลอยเลื่อนคล้อย ปล่อยเหงาล่องลอย สุขใจใฝ่หา
คิดถึงวันก่อน จำใจตัดรอน เลยล่วงเวลา
ลืมสิ้นโหยหา น้ำตาเลือนราง นภาขาวคราม ลืมสิ้นทีเธอ