12 ตุลาคม 2549 00:06 น.
Saint Amphioxuz
........ผ้าม่านปลิว พลิ้วอยู่กลาง หน้าต่างเปิด
คืนวันเกิด ปีนี้ ที่แสนเหงา
คืนวันเกิด ปีก่อน ตอนมี เรา
คืนวันเก่า เรื่องดีดี ที่มีมา
.........แต่ตอนนี้ มีเขาเข้า มาเกี่ยวข้อง
รูปเราสอง เธอก็ขว้าง กับข้างฝา
เสียงคำกล่าว คำเก่าเก่า ก็เข้ามา
แต่ทิ้งคำ ให้ฉันว่า เป็นตัวปลอม
..........เธอก็ตัด เอาหัวใจ ไปหมดสิ้น
หมดทั้งกลิ่น กุหลาบเอ๋ย ที่เคยหอม
เหลือแค่รูป เธอวาง อยู่ข้างคอม
ช้อนกับส้อม คว่ำวาง อยู่ข้างจาน
.........ช่อดอกไม้ สีแดง ก็แห้งเหี่ยว
ไม้แขวนเสื้อ เจ้ายังเกี่ยว เก้าอี้สาน
ถ้วยกาแฟ เหลือแต่ เศษน้ำตาล
ทิ้งความหวาน ให้ตรอม ยอมถอนใจ
.........ทั้งพื้นฝา ฝ้าไฟ ในโคมขาว
เคยเห็นเจ้า อยู่ที่นี่ ไม่ไปไหน
นี่แต่พื้น ฝ้าผนัง ทั้งผังไฟ
ถามหัวใจ ว่าเจ้า อยู่ไหนกัน
........ห้องห้องนี้ ยังมี ครบทุกสิ่ง
ทั้งหมอนอิง พิงพัก ก็จักสรร
หนังสือพิมพ์ ผ้าแพร หรือแจกัน
หมดสีสัน ตั้งแต่วัน ที่เจ้าไป......
11 ตุลาคม 2549 12:24 น.
Saint Amphioxuz
......เพ็ญพระจันทร์นั้นสว่างแต่ข้างขึ้น
กระต่ายมึนเมาเพ็ญจนเป็นบ้า
แต่ทรามวัยใสสุกทุกเวลา
พี่ก็บ้าเมามึนทั้งขึ้นแรม
......แต่คืนนี้ไร้รัศมีส่อง
หมดแสงทองส่องสว่างกระจ่างแจ่ม
กระต่ายน้อยคอยเดือนในเดือนแรม
ดาวก็แวมวับต่อเหมือนล้อกัน
......กระต่ายน้อยคอยจ้องบนท้องฟ้า
อนิจจาเดิอนข้ามาผายผัน
กระต่ายนั่งทั้งนึกตรึกถึงจันทร์
คืนวานนั้นเจ้าผันหน้ามาสู่เรา
.....กระต่ายจ้องมองดาวระดาแสง
ฤาเจ้าแกล้งแกล้งถามยามข้าเหงา
กระต่ายถามความลับกับหมู่ดาว
ฤาพวกเจ้าเล่าจะเห็นเดือนเพ็ญนั้น
.....กระต่ายนั่งฟังเสียงเพียงดาวตอบ
แต่ลมหอบเอาเสียงไปให้ใจหวั่น
กระต่ายหนาวร้าวใจไปในพลัน
ถามว่าจันทร์เจ้าไปซ่อนอยู่ที่ใด
......กระต่ายรอเฝ้ารอแล้วรอเล่า
พระจันทร์เจ้าไปส่องสีอยู่ที่ไหน
กระต่ายหมดสลดหวังกำลังใจ
เจ้าคงไปไม่หันมาให้ข้ามอง
......กระต่ายเห็นเป็นแสงรอบที่ขอบฟ้า
หมู่นกกาบินถลาตามแสงส่อง
กระต่ายเศร้าเหงาใจในแสงทอง
ข้านั่งมองทั้งคืนไป .....อยู่ไหนจันทร์......
หน้าส่วนตัว
404
