เหล่านาวีขึ้นนาวาอย่างอาจอง นิศากรลวงลับลับตาไป รุ่งอรุณเบิกบานแห่งหัวใจ แต่แล้วไซร้นาเวศล่องธารา เมื่อนาวาแล่นไปในวารี รอบข้างมีแต่ว่านิศาชล มารุตพัดธงไสวปลิวอำพน ความสีตลมาเยือนเหล่านาวี เมื่อเช้าตรู่อโณทัยขึ้นส่องแสง สาดแดดแรงตอนเช้าแสนสุดสวย กระทบดาดฟ้าสาครช่างสดใส แล้ววันใหม่ก็ดำเนินเดินเข้ามา เมื่อเวลาเดินเรือได้พ้นผ่าน ต่างคนต่างดีใจแสนหนักหนา สิ่งที่เทียบปัฏนะคือนาวา ไปสิงกับสุดที่รักที่บ้านเอย
หน้าส่วนตัว
1249
