13 มิถุนายน 2547 17:38 น.
rose sad
ใบไม้ร่วง ไม่เคย คืนสู่ต้น
สายน้ำวน ไหลผ่าน แล้วห่างหาย
ดอกไม้บาน แย้มกลีบ ร่วงกระจาย
ชีพอุบัติ พลันดับกลาย เป็นผงคลี
.......................................................................................................................
ลมพัดมา แล้วไป ไม่ยืนยง
แสงสว่าง มัวลง แล้วจ้าใหม่
น้ำค้าง พรมชื้น แล้วเหือดไป
ดินฟุ้ง ธุลีไกล ไม่ยืนยง
......................................................................................................................
อ้ามหาเทพช่วยอวยพระพร
ให้วิญญาณเร่ร่อนคืนมานี่
ได้พบ ได้รัก เช่นเคยมี
อย่าอ้างว้างไร้ถิ่นที่พักใจเลย
....................................................................................................................
ดาวเหนือ ดาวนำ ดาวเนตร
สุขซึ้ง รังเรข สดใส
จารจำ สลัก หทัย
เลือนๆ ละม้าย เงาๆ
เอามาจากหนังสือเรื่องธุวตารา
เขียนโดย ลักษณะวดี
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วดีมากเลยเอามาบอกเพื่อนๆ
สนุกมากๆเลย
ชอบภาษาเขียนของเค้าอะ
เรื่องดั่งดวงหฤทัยก็หนุก
เราว่าของบ้านวรรณกรรมชอบคนแต่งแค่สองคนอะ
พนมเทียนกะลักษณะวดี
13 มิถุนายน 2547 07:07 น.
rose sad
อ้างว้าง......เมื่อขาดเธอ
คิดถึง เสมอ เธออยู่ไหน
หากเธอ.....กันแสนไกล
ขอฝากใจ...ดวงนี้...ไปกับลม
ขอเพียงเธออย่าลืม
แม้วันคืน..ผันผ่าน
ครั้งหนึ่งเรามีกัน
สร้างสัมพันกันยาวนาน
8 มิถุนายน 2547 17:11 น.
rose sad
แต่ก่อนนี้ ไม่รู้จัก คำว่าจาก
ไม่รู้จัก คำว่าพราก เป็นอย่างไหน
แต่ตอนนี้ รู้ซึ้ง ถึงหัวใจ
การจากไป เลยต้องมี คำอำลา
เราจะพบ กันใหม่ ในวันหนึ่ง
กว่าจะถึง วันนั้น อีกนานไหม
คนละที่ ห่างกัน ไกลแสนไกล
แต่จะฝาก ใจไว้ ณ ที่เธอ
หน้าส่วนตัว
3557
