18 มกราคม 2546 20:41 น.
rose sad
เสียงครวญครางของเจ้าในยามนี้
ดั่งเสียงพิณณีบรรเลงในใจข้า
ตัวข้านี้ร้อนรุ่มอุ้มอุรา
สุดจะหาสิ่งใดมาเทียบเทียม
18 มกราคม 2546 20:33 น.
rose sad
คงหมดเวลา สำหรับสองเรา
เมื่อเขานั้น ได้เข้ามาขวาง
เธอทิ้งฉันไปปล่อยให้อ้างว้าง
สุดทางของเราคงถ฿งเวลา
เมื่อครั้งแรกพบเธอเข้ามาหา
เข้ามาฝากไว้หัวใจดวงนั้น
จากความชิดใกล้กลายเป็นผูกพันธ์
แต่ตอนนี้มันหมดสิ้นกันที
18 มกราคม 2546 20:27 น.
rose sad
คงหมดเวลา สำหรับสองเรา
เพราะว่าเขานั้น ได้เข้ามาขวาง
เธอทิ้งฉันไป ปล่อยให้อ้างว้าง
สุดทางของเรา คงถึงเวลา
เมื่อครั้งแรกพบเธอเข้ามาหา
เข้ามาฝากไว้ หัวใจดวงนั้น
จากความชิดใกล้กลายเป็นผูกพันธ์
แต่ตอนนี้มันจบสิ้นกันที............
3 มกราคม 2546 20:18 น.
rose sad
สักวาป่าไม้มากมายนัก
แต่โดนตัดทำลายมลายสิ้น
ปัหาจึงมีมามากมายจริง
เกือนจะสิ้นป่าไม้ชาติไทยเอย
หน้าส่วนตัว
817
