16 ธันวาคม 2549 17:39 น.
risa
โลกไร้สาย พาให้ ได้พบรัก
ดังศรปัก ลงกลางใจ ดังไฝ่ฝัน
พรหมบันดาล พาลพา มาพบกัน
ได้ผูกพัน รักนิรันดร์ สัญญาใจ
ยิ่งพบกัน วันแรก แสนแปลกจิต
ดุจนิมิต ฟ้ากำหนด วันสดใส
แม้คบกัน แสนสั้น ผูกพันใจ
ดั่งเคยได้ รักกันหนา มาแสนนาน
ไม่รวรเร ไม่หันเห หรือปันจิค
จะไม่คิด นอกใจ ให้กล่าวขาน
จับมือกัน ก้าวไป ใจเบิกบาน
อุปสรรค มากนั้น ไม่หวั่นใจ
ขอขอบคุณ โลกกว้างไกล ไร้สายนี้
ทำให้มี รักมั่น ไม่หวั่นไหว
ทำไห้มี พี่อยู่ เป็นคู่ใจ
ตลอดไป ใจสอเรา เคล้าคุ่กัน..............
14 ธันวาคม 2549 19:55 น.
risa
ทำอย่างไร จะลดได้ ในความรัก
ทำอย่างไร จึงจะหัก เสน่หา
ทำอย่างไร จะหยุดคิด ถึงพี่ยา
ทำอย่างไร ดีหนา ช่วยบอกที.......
พยายาม ห้ามจิต อย่าคิดถึง
ไฉนจึง มากขึ้น ทุกวันนี่
อยู่ที่ไหน ทำอะไร อยู่คนดี
คิดถึงเรา หรือเปล่านี่ บอกทีนะ....
14 ธันวาคม 2549 14:54 น.
risa
อีกปี แล้วนะนี่ เป็นอีกปีที่ผ่านไว
ล่วงพ้นลับเลยไป สิ่งเหลือไว้ประสบการณ์
เริ่มไหม่ให้ดีดี ด้วยวิถีที่เบิกบาน
สิ่งข้องดองดวงมาลย์ ของวันวารปล่อยมันไป
วันนี้ซิสำคัญ จะสร้างสรรค์จะฝึกใจ
มองโลกด้วยอภัย โลกแจ่มใสด้วยเมตตา
เขี้ยวโลกรอบทางเดิน ทุกข์สรรเสริญสุขนินทา
เข้มแข็งด้วยปัญญา พารอดได้ด้วยไหวทัน
เวลาน้อยเกินคาด อย่าประมาทพลาดท่ามัน
ชีพหดลงทุกวัน ใครจะผันมันคืนมา
มีเจอก็มีจาก ความพลัดพรากอยุ่รอท่า
วันนี้ไต้ชายคา วันข้างหน้าไต้ฝาโลง...................
12 ธันวาคม 2549 20:14 น.
risa
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
ฉันจึง เขียนกลอน มาหา
อยากบอก จากใจ อีกครา
โหยหา อยู่ทุก นาที............
ทำไม จึงเป็น ไปได้
ไม่เคย จะเป็น เช่นนี้
มันเกิด ขึ้นได้ ไงนี่
บอกที มันเป็น ได้ไง
ทำไม คิดถึง เขามาก
ทำไม จึงอยาก ชิดใกล้
ทำไม จึงรัก หมดใจ
ทำไง จะได้ สมปอง...
หน้าส่วนตัว
1637
