14 กรกฎาคม 2547 10:46 น.
rin
คำขอโทษไม่ได้ช่วยอะไร
เมื่อเธอเลือกจะไปกับคนนั้น
อย่าเอ่ยพร่ำคำร้อยพัน
เพราะคนเสียใจก็ยังเป็นฉันอยู่ดี
ไม่ต้องแสดงความรับผิดชอบ
เพราะคำตอบก็ไม่ต่างจากนี้
เลือเขารักเขา..ฉันเข้าใจดี
ไม่ต้องสรรหาวิธีว่ายังห่วงใย
ไม่ต้องมีคำอธิบาย
เพราะความหมายก็คือฉันไม่ใช่
กล้ารักเขาก็ต้องกล้าตัดใจ
ปล่อยฉันคนโดนทำร้ายให้ร้องไห้คนเดียว
14 กรกฎาคม 2547 10:34 น.
rin
กาลครั้งหนึ่ง...ของความรัก
มีเธอคอยฟูมฟัก...ทนุถนอม
จนเวลาผ่านเลยรักสุกงอม
เกาะเกี่ยวใจเราล้อมไว้ด้วยกัน
กาลครั้งหนึ่ง...ของความเหงา
เรื่องราวตอนจบเศร้า...เธอกับฉัน
จากเคยรักไม่เหลือแม้ความผูกพัน
จากเคยเอาใจวางไว้รวมกัน..ต้องแยกทาง
.....
กาลครั้งหนึ่งของหัวใจ
ฉันจะเอารักวางไว้ให้ไกลห่าง
ไม่ยอมเปิดใจให้ใครเดินร่วมทาง
จนกว่าความเจ็บจะเลือนลาง...ไปจากใจ
14 กรกฎาคม 2547 10:13 น.
rin
ติดต่อกลับมาที...ได้ไหม
ฉันคอยให้เธอแวะมาอีกครั้ง
มีบางเรื่อง...อยากบอกให้เธอฟัง
หลังจากเราได้ตกลงเลิกราไป
.....
อยากให้เธอติดต่อกลับมาหา
ฉันจะได้กล้าบอกสิ่งที่เก็บไว้
จากวันนั้นที่เราแยกทางกันไป
ยังไม่อาจรักใครเพราะใจ..ยังรักเธอ
12 กรกฎาคม 2547 10:51 น.
rin
ใช้หัวใจเป็นเดิมพัน
เธอจะทำร้ายฉันก็ยอมได้
เมื่อรักแล้ว...ก็ทุ่มเทหมดใจ
ยินยอมวางรักไว้ในมือเธอ
หากไม่คิดทนุถนอม
ผู้หญิงคนนี้ก็ยอมเสมอ...
ให้ความรักแหลกลงไปกับมือเธอ
ดีกว่าปล่อยใจให้เพ้อ..กับตัวเอง
เพราะความรักสั่งหัวใจใช่สมอง
ไม่ให้คิดต่อรอง..ทำตัวอวดเก่ง
ยินดีจะรัก..ก็ยินดีเจ็บช้ำเอง
อนาคตฉันไม่หวั่นเกรง...ขอแค่ได้รักเธอ
12 กรกฎาคม 2547 10:37 น.
rin
คิดถึง...อยากติดต่อกลับไป
ห่วงใย...เธอเป็นอยู่อย่างไรกับคนนั้น
เงียบเหงา..คนทางนี้เฝ้าเพ้อรำพัน
หวังให้เธอคิดถึงกันบ้างสักนาที
ไม่กล้า...ติดต่อไปหา
กลัวคนของเธอต่อว่าฉันคนนี้
เพราะไม่บริสุทธิ์ใจกับเธอ..ก็รู้ตัวดี
แล้วคนของเธอจะไว้ใจท่าทีฉันได้อย่างไร
ยอมรับ...ยังรักเธออยู่
ทั้งที่ตัวเองก็รู้...เป็นไปไม่ได้
เธอมีเขา...ฉันยังเฝ้ารักไปทำไม?
เมื่อเป็นแค่อดีตที่ไม่มีค่ากับใครโดยเฉพาะเธอ
หน้าส่วนตัว
711
