26 ธันวาคม 2547 22:19 น.
rin
ครั้งหนึ่งในอดีตที่ผ่านพ้น
ฉันเคยทน..อย่างไม่น่าจะทนได้
ทุ่มเทให้เธอทุกอย่าง..หมดหัวใจ
หวังแค่เพียงให้..เราได้รักกัน
แล้วครั้งหนึ่งที่ฉันต้องเสียใจ
เธอไม่เห็นความหมายของฉัน
คำรักกับการทุ่มเทไม่สำคัญ
สิ่งที่ได้คืนมานั้น..คือน้ำตา
แล้วครั้งนี้...ในปัจจุบัน
เธอขอคืนความผูกพัน..ที่เคยไร้ค่า
ถามหน่อยได้ไหมกับสิ่งที่ผ่านมา
เธอจะใช้อะไรรักษาหัวใจที่แหลกราญ
26 ธันวาคม 2547 00:25 น.
rin
ความรักจบสิ้นคือเรื่องธรรมดา
แล้วทำไมเรื่องเสียน้ำตาจึงไม่ใช่
ความเจ็บปวดทำไมไม่หายไป
ร้องไห้มาเท่าไหร่ทำไม?ไม่ชินชา
เจอะแต่ความรัก...ไม่จริง
แม้เคยหวังอย่างยิ่งในการค้นหา
พบเจอแค่ความเสื่อมศรัทธา
ความรัก...มากค่า..ไม่มี
หัวใจยังคงเต้น
เพื่อมองเห็นความโหดร้ายในโลกนี้
เคยรัก...แต่ต้องเสียใจทุกที
นับต่อจากนี้คงเห็นรักไม่ดีคือเรื่องธรรมดา
10 ธันวาคม 2547 18:18 น.
rin
>b>คงเป็นเรื่องปกติ...ใช่ไหม
มีรักเริ่มต้นเพื่อให้จบลงวันหน้า
บทสรุปของความรักคือ..น้ำตา
มีความปวดร้าวเกินกว่า..กล้าบรรยาย
เคยมีไหม..ใครที่รักคงมั่น
รักกันโดยไม่มีคำว่าวันสุดท้าย
ทำไม? ฉันจึงพบเจอแต่เดียวดาย
มีแต่ใจแหลกสลาย...กับคำลา
...
7 ธันวาคม 2547 20:14 น.
rin
อย่าบอกว่าเธอท้อ....
เมื่อเธอไม่ใช่คนที่ยังรอ..เหมือนฉัน
อย่าบอกเลยว่าเฝ้านับคืนนับวัน
เหมือนอย่างกับฉัน..ที่รอวันผ่านไป
**......**
อย่าบอกว่าเธอเหงา
เมื่อรอบกายเธอมีคนเฝ้าเอาใจใส่
อย่าบอกอีกเลยว่าเธอเองก็เสียใจ
เมื่อคนที่โดนทำร้าย...ไม่ใช่เธอ
5 ธันวาคม 2547 23:25 น.
rin
จะเอาคำพูดอะไรมาลบล้าง
ถ้ามันยังเป็นข้ออ้างทำร้ายฉัน
คำพูดกับการกระทำมันต่างกัน
แล้วจะให้ฉันเชื่อเธอได้อย่างไร
.....
บอกรักฉันอยู่ทุกวัน
แต่การกระทำที่เห็นนั้นมันไม่ใช่
อย่าเอาคำว่ารักมารั้งฉัน..ไม่ให้ไป
หยุดการทำร้ายใจ...ถ้าเธอไม่รักจริง
หน้าส่วนตัว
1611
