26 มิถุนายน 2547 20:20 น.
rin
ทำไมหัวใจต้องอ่อนแอ
ย่อมพ่ายแพ้กับเรื่องงี่เง่า
วันไหนจะสามารถกลับมาเป็นตัวเรา
กลับมาเป็นคนเก่าที่ยังไม่เคยรักเธอ
ทำไมหัวใจต้องมีน้ำตา
เธอไม่มีค่า..ก็บอกกับตัวเองเสมอ
หยุดเถอะนะหัวใจ..อย่าไปพร่ำเพ้อ
หยุดซะที...หยุดรักเธอ...แล้วกลับมารักตัวเองกลอน
25 มิถุนายน 2547 01:48 น.
rin
ซ่อนหัวใจไว้ในมุมที่เงียบงัน
ซ่อนความไหวหวั่นไม่ยอมให้ใครเห็น
ทำตัวเฉยชาไม่รู้ร้อนรู้เย็น
ไม่อยากให้ความรักเป็นเช่นที่ผ่านมา
...
ฉันจะเก็บซ่อนความรู้สึก
ให้อยู่ลึก....เกินกว่าจะค้นหา
ไม่ต้องการให้ใครมาเวทนา
แล้วร้องไห้กับฟ้า..เสียน้ำตาลำพัง
24 มิถุนายน 2547 14:21 น.
rin
ถึงเธอ...คนของอดีต
วันนี้ฉันไม่มีสิทธิ์ยืนเคียงข้าง
เธออยู่ไกล...จนเลือนลาง
แต่ฉันมีบางอย่าง...อยากบอกเธอ
ถึงเธอ...คนของความคิดถึง
ทุกวันยังคำนึงถึงเธอเสมอ
ถึงเราจะอยู่ไกลเกินได้เจอ
หากฉันยังรักเธอ...ตลอดเวลา
..........
ถึงเธอ...คนของความรัก
คนที่ทำให้ฉันรู้จักรัก...มากค่า
อยากเกลียดเธอที่ทำให้ฉันเสียน้ำตา
แต่ก็รักเธอเกินกว่า...กล้าตัดรอน
24 มิถุนายน 2547 14:09 น.
rin
ปกปิดตัวเอง....เสมอ
ไม่กล้าบอกใคร..ยังรักเธอเหมือนเก่า
ไม่กล้ากลับไปถามข่าวคราว
กลัวดวงตาจะแสดงความปวดร้าวออกมา
24 มิถุนายน 2547 13:56 น.
rin
เพราะเธอ เพราะฉัน หรือเพราะใคร?
เพราะใจ เพราะรัก หรือเพราะหลง?
เพราะซื่อ เพราะโง่ ที่มั่นคง
เพราะเธอไม่ซื่อตรงต่อรักเรา
..........
วันนี้..มีเขามากางกั้น
แล้วรักของฉันคงว่างเปล่า
ปล่อยใจ..ปล่อยเธอไปกับเขา
ให้ความรักระหว่างเรา..ต้องจบลง
หน้าส่วนตัว
839
