14 กรกฎาคม 2550 19:49 น.
riderkeng
ในยามที่อ่อนล้า
เคยคิดว่าเธออยู่ใกล้
แต่พอหันกลับไป
เธออยู่ไกลจนลับตา
เคยคิดเอื้อมมือคว้า
กลับพบว่ามันห่างไกล
ที่ผิดคงหัวใจ
ที่ให้ไปจนสุดตัว
ไม่ใช่เธอที่ผิด
ผิดที่คิดไกลเกินตัว
อีกไม่คิดที่จะกลัว
กลัวที่ตัวจะผิดหวัง
ฉันท้อและอ่อนล้า
จนเกินกว่าจะสานต่อ
ฉันท้อที่จะรอ
รอจนกว่าจะขาดใจ
14 กรกฎาคม 2550 19:38 น.
riderkeng
ก่อนหน้านี้เคยเดินไร้จุดหมาย
มองรอบกายเปลี่ยวเหงาดูสิ้นหวัง
เดินตามทางเดิมๆตามลำพัง
แต่ก็ยังคงเดิมอยู่ต่อไป
แล้วก็มาพบเจอเธอคนนี้
เหมือนกับมีจุดหมายอยู่ข้างหน้า
เธอคือดาวที่ฉันต้องไขว่คว้า
หวังเพียงว่าเธอจะรออยู่ตรงนั้น
ขอเวลาฉันคนนี้อีกซักนิด
ทั้งชีวิตคนๆนี้จะทำให้
จะทำจนกว่าเธอภูมิใจ
ที่ฉันได้คู่ควรกับตัวเธอ
แล้วตัวเธอจะรอฉันได้ไหม
ให้หัวใจพิสูจน์กาลเวลา
ให้เธอเห็นว่าฉันพอมีค่า
กับคำว่า "รัก" จากใจเธอ
14 กรกฎาคม 2550 19:25 น.
riderkeng
อยากให้มันเป็นอย่างหวัง
แต่ไม่เป็นดังตั้งใจ
เพราะภาระที่มากมาย
คนรอบกายตั้งความหวัง
บางครั้งอยากมีความหวัง
แต่ดูมันไม่เป็นไป
ได้แต่มองดูใครๆ
ที่ทำได้ตามใจตัว
รู้ไหมมันอ่อนล้า
วันเวลาไร้จุดหมาย
จนบางครั้งอยากหนีหาย
ปล่อยใจกายตามสายลม
แต่ความจริงมันไม่ใช่
ฉันทำได้แค่เดินต่อ
ทำเพื่อคนที่เฝ้ารอ
แต่ก็ขอทำสุดใจ
13 กรกฎาคม 2550 21:34 น.
riderkeng
ลองฟังฉันซักครั้งจะได้ไหม
คำจากใจบอกให้เธอคนนี้
อยากให้เธอลองฟังฉันดีๆ
ก่อนที่เธอจะคิดตัดสินใจ
อาจไม่มีสิ่งดีๆให้เธอเห็น
สิ่งที่เป็นคือตัวฉันจากข้างใน
ไม่เคยคิดให้สงสารหรือเห็นใจ
ที่ทำได้คงมีให้เพียงเท่านี้
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันจะมีได้
นั่นคือใจห่วงใยอยู่เสมอ
และสิ่งนี้จะมีให้ก็แค่เธอ
แรกพบเจออยู่เสมอไม่เปลี่ยนแปลง
เธอจะรับได้ไหมสิ่งเหล่านี้
กับคนที่ไม่ค่อยจะเอาไหน
หากว่าเธอรับฟังและเปิดใจ
ความห่วงใยทั้งใจฉันให้เธอ
13 กรกฎาคม 2550 21:11 น.
riderkeng
ค่ำคืนนี้ช่างยาวนาน
ล่วงเลยผ่านกาลเวลา
มีแค่จันทร์สาดแสงมา
ความเหว่ว้าเข้าย่างกราย
คงมีแค่ดาวที่เป็นเพื่อน
เมฆลอยเลื่อนกลบแสงจันทร์
กับคนหนึ่งที่เพ้อฝัน
ให้คืนวันผ่านพ้นไป
ล่วงเลยผ่านจันทร์สิ้นแสง
ตะวันแดงเข้าแทนที่
ดวงดาวที่เคยมี
ต่างหลบลี้และหายไป
อาทิตย์เริ่มทอแสง
รวมเรี่ยวแรงลุกขึ้นสู้
เป็นอย่างไรยังไม่รู้
ที่มีอยู่ก็แค่ใจ
ก้าวเดินอย่างเชื่องช้า
เริ่มมองหาที่พักพิง
ขอเพียงได้แอบอิง
สงบนิ่งพักแรงกาย
ถึงเวลาต้องเดินต่อ
เคยคิดท้อเดินกลับหลัง
แล้วซ่อนตัวเพียงลำพัง
เพียงเพื่อหวังหลบผู้คน
ก้าวเดินไปข้างหน้า
แสวงหาในบางสิ่ง
ที่เคยถูกทอดทิ้ง
ความเป็นจริงที่ขาดหาย
สิ่งที่ยังขาดหาย
คือ"ความหมายของหัวใจ"
สิ่งนี้อยู่ที่ไหน
ใกล้หรือไกลเกินคาดเดา
ค้นหามาเนิ่นนาน
ล่วงเลยผ่านยังอ่อนล้า
หมดแรงจะตามหา
ให้เวลากับตัวเอง
ในที่สุดก็พบเจอ
เฝ้าพร่ำเพ้อเฝ้าเสาะหา
ไม่เคยรู้เลยว่า
ที่มีค่าคือตัวเรา
ให้เวลากับตัวเอง
ปล่อยบทเพลงกล่อมหัวใจ
ความทุกข์ปล่อยมันไป
ทิ้งมันไว้อยู่เบื้องหลัง
ค้นหาไปแสนไกล
กลับอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือ
ความสุขที่ได้เจอ
คือ"ความหมายของหัวใจ"
หน้าส่วนตัว
797
