3 สิงหาคม 2547 18:46 น.
Rainsummer
...................ที่หอพัก............
"พิมจ๊ะ อยากดูหนังมั้ย ...เราเห็นพิมบ่นอยากดูคู่แท้ฯไม่ใช่เหรอไปม้า"
"เขารู้นะ ตัวเองชอบพี่ติ๊ก ไปป่ะ"
"แดไม่ชอบนี่นา จะดูได้เหรอ" พิมว่า
"ไม่ป็นไรความสุขของเพื่อนเราได้เสมอไป.....ไปแต่งตัวได้แล้ว
ไปดูที่โอเอซิสกัน.........เดี่ยวชวนเจ้าเรียวมันก่อน"
"เรียบร้อยแล้วเรียว โทรบอกเจ้านนท์เลย " แดส่งซิก
....ที่โอเอซิส.....
"อ้าวแดเป็นอะไรไป" พิมมองเพื่อนทั้งสองอย่างสงสัย
".ทำไมตั๋วมีใบเดียว"
"คือว่า ....แบบพิมอย่าโกรธเรานา
แบบไอ้เรียวมันอยากดูหนังผีน่ะ"
" เราก็เลย..จะดูเป็นเพื่อนมันหน่อย...น่ะ"
"โธ่แค่นี้เอง " พิมว่า "ไม่เป็นไรจ้ะไปเหอะ "
เราดูคนเดียวได้ เจอกันหน้าโรงนะ โรงใกล้ๆกันเอง"
"ดูได้แน่นาพิม" แดย้ำ "ขอโทษจริงๆนะ....."
.".จ้า " พิมยิ้มๆ
แต่ก็สงสัยพิรุธสองคนนี้
ซุบซิบกันมาตั้งแต่ออกจากหอแล้ว แต่คงจะเป็นเรื่องนี้มั้ง
พิมเดินเข้าโรงหนังไป
ด้วยความที่ปรับสายตาไม่ทันจึงสะดุดบันไดโรงหนังเซถลา .....
เกือบจะล้มแต่ก็มีมือใครไม่รู้มาคว้าไว้ทัน
พิมนึกว่าเป็นพนักงานแต่ไม่ใช่เพราะจับไม่ปล่อย
แทนที่จะขอบคุณจึงเริ่มนึกขวาง....
..ใครกันฟะบังอาจมาลวนลามฉัน เดี๋ยวได้เจอทุ่ม
พิมคิด
"นี่คุณ......" .ยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไป มือนั้นก็ลากเธอไปที่นั่ง
พิมมองหน้าชัดๆ.... นนท์!!!.........
"ใช่สิ แหมจะเล่นบทบู๊ที่โรงหนังหรืองัยกัน"
"นายมาได้ไง" พิมเริ่มรู้ตัว เพื่อนเธอเล่นเข้าให้แล้ว ...
"นาย........"
"นั่นแหละเข้าใจถูกต้องแล้วไม่ต้องไปว่าเขาแล้วนั่งลง
ยอมเสียศักดิ์ศรีนั่งดูกับเราสักวันจะเป็นไรไป"
.....นนท์ว่า
"มีไรไปคุยกันข้างนอกตอนนี้อยากดูหนัง เข้าใจ๋..."
พิมพูดไม่ออก...
................................................................................
"หนังสนุกนะ " นนท์ว่า "สงสารพี่ติ๊กจังเลย "
นนท์มองหน้าพิมล้อๆ
"ไม่ต้องมาพูดดีจอมบงการ เจ้าแผนการดีนัก คอยดูนะ ."
"อะไร ว้า...ยังไม่หายโกรธอีกเหรอเนี่ย
เราทำไป เราตั้งใจนะ ไม่ขอโทษด้วย"
พิมเงียบ ..........
"เรารู้เรื่องน้องปี1ด้วยนะ" .......นนท์ว่า
พิมเงียบ........อีก.
"พิมใบ้แล้วเหรอ ตายล่ะวา แฟนเราใบ้กินซะแล้ว
หยั่งงี้มิหาเลี้ยงจนตายเลยเหรอ"
นนท์แหย่........
พิมอมยิ้ม
"ตาบ้า....ไปเลยป่ะไม่ต้องพูดเลย ฉันไม่เชื่อหรอก
สาวพยาบาลคนนั้นล่ะ"
"คนไหน" นนท์งง
"อ๋อ...ไม่มีอะไรนี่เค้าแค่รู้จักกับเราเท่านั้นเอง"
"แล้วแม่วิทยาการล่ะ "....."
อ๋อ......ยัยนั่น ไม่มีอะไรอีกล่ะ เค้ามากวนพิมเหรอ"
"เปล่าไม่แล้วล่ะ."......พิมก้มหน้า
"พิมอย่าคิดมากเลยนะ เราไม่โทษพิมหรอกแต่ว่าพิมให้โอกาสเราอีกครั้งได้มั้ย"
"เราจะปรับปรุงตัวเอง....เราจะไม่ขี้งอน
ไม่เอาแต่ใจตัวอีกแล้ว.นะพิมนะ"
พิมอมยิ้ม
"อย่าอมยิ้มบ่อยนัก เดี่ยวฟันผุ หรอกแม่คุณ" นนท์แหย่
ผั๊วะ!!!! พิมตบหลังนนท์เสียงดัง
"อยากฟันหักหรืองัยนายนนท์ เดี่ยวเถอะๆ".....พิมว่า
"ถ้านายจะปรับปรุงตัว ต้องทำตามที่ฉันพูดนะ"
"ได้สิ" นนท์รับปาก
1. นายต้องไปส่งฉันวันนี้
2. นายต้องคอยกันท่าเวลาที่แซนเค้ามาหาฉัน ไม่ใช่เผ่นหนีไปที่อื่น
3. นายต้องเลิกกินเหล้าเด็ดขาด เวลาที่อยู่กับฉัน
4. นายต้องไม่ทึกทักเอาเองมีอะไรให้ถามฉันก่อน
เอาล่ะแค่นี้ก่อน คิดได้เมื่อไหร่จะบอกอีกนะ
พิมว่า.............
"คร้าบ....ได้เลยงั้นเรากลับกันนะ
ไปเถอะ......................."
.........เสียงเพลงดังขึ้นมาในใจของนนท์ เขามีความสุขจริงๆ ...............เนื้อความเพลงนั้นมีว่า
ปากแข็ง
เธอคงเข้าใจว่าชายคนนี้
ไม่เคยมีใจให้เธอ ทำเป็นไม่แคร์
แต่ความจริงนั้นมีแต่เธออยู่ในใจ
ก็เป็นคนปากแข็งคนหนึ่ง
จึงทำตัวไม่ถูก
แค่ผู้ชายที่ปากกับใจไม่ตรงกัน
เกือบทำให้ฉันต้องเสียเธอ
รู้ไว้เถอะว่ารักเธอ
อยากใกล้เธอทุกนาที
แค่เธอห่างไปไหน..
เหมือนใจมันจะหายไปทันที
ขาดเธอเมื่อไรเหมือนตายอย่างนั้น
เธอที่แสนดีอย่าไปจากฉัน
ทำอย่างนั้นฉันเสียใจ
ทำตัวไม่ดี อยากให้เธออภัย
ช่วยเข้าใจสักนิดนึง
ขาดเธอเมื่อไรเหมือนตายอย่างนั้น
ไม่ดี ถ้าฉันไม่มีเธออย่างนั้น
.................................
3 สิงหาคม 2547 18:20 น.
Rainsummer
"อ้าว ...เอ้อ เด็กอะไร น้องอยู่ปี1
รึเปล่าไม่ค่อยคุ้นหน้าเลยนะ"
ไม่ทันซะแล้วเด็กหนุ่มคนนั้นวิ่งไปเร็วมาก
พิมแกะซองออกอ่านทันที
"พี่พิมครับผมต้องขอรบกวนเวลาพี่
ช่วยอ่านจ.ม.ฉบับนี้ด้วยนะครับ ผมชื่ออ้นครับเรียนปี1
ผมปลื้มพี่มากเลย ผมอยากคุยกับพี่มากเลยครับแต่ไม่กล้า
พี่อย่าดุอย่าว่าผมเลยนะครับผมเห็นเวลาที่พี่คุยกับพี่นนท์
ดูพี่มีความสุขจังเลยครับผมอยากเป็นแบบนั้นบ้างจัง
ผมประทับใจพี่ตั้งแต่ตอนมาเข้าปี1ใหม่ๆแล้วครับ
เห็นพี่เค้าบอกว่าไม่ห้ามไม่ให้จีบข้ามรุ่น
ผมจะแหกกฎนี้ดีมั้ยครับแหะๆ ...
ผมหวังว่าพี่คงไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกพี่ปี3นะครับ
ผมค่อนข้างเกรงๆเขาโดยเฉพาะพี่นนท์
แต่ถ้าพี่พิมไม่รังเกียจ ...ผม จะสู้ครับ
.แค่นี้ก่อนนะครับ"
พิมพับเก็บจ.ม. แล้วถอนหายใจ
อืม สำนวนใช้ได้แฮะ แต่...พิมยิ้มน้อยๆ
ฉันไม่นิยมกินตับเด็ก...ขอโทษละกัน
แล้วพิมก็เอาจ.ม.ฉบับนี้เก็บไว้ในกระเป๋า
"เป็นงัยมั่งวะแก" อ้นถามเพื่อน
"ให้เรียบร้อยแล้ว แต่ไม่รู้พี่เค้าจะว่ายังงัยนะ "
"อย่าให้เฮียนนท์รู้เป็นพอว่ะ ข้าได้แต่หวังว่าพี่พิมคงไม่ดัดหลังแกหรอกนะ"
"อืม.......เหวอ..........พี่นนท์"
สองสหายร้องเสียงดัง
"ทำอะไรกันตรงนี้ " นนท์ถาม2 หนุ่ม
เอ่อ ...คะ ...คือ...ผม......."
"อ้อ พี่นนท์ ....พี่เลิกกับพี่พิมยังครับ" อ้นโพล่งขึ้นมา
นนท์จ้องอ้นเขม็ง "ทำไมนายจะรู้ไปทำไม"
"ก็ผมชอบพี่พิมนี่ ผมจะจีบพี่เค้า
ถ้าพี่นนท์ไม่ใส่ใจผมจะคบกับพี่พิมพ์ "
อ้นว่าอย่างไม่สะทกสะท้าน
"เฮ่ย...." เพื่อนสะกิดอ้น "ไปเถอะ....".
นนท์มองเด็กหนุ่มแล้วอึ้ง ไอ้นี่มันบ้าแฮะ
เหมือนเราไม่มีผิด
แล้วเขาฉุกคิดถึงพิมขึ้นมา ...พิมไม่ชอบเด็ก
แต่ไอ้นี่ อาจไม่แน่แฮะ ไม่ได้การแล้ว
นนท์นึกอะไรได้....บางอย่างผุดขึ้นในใจ.......
............ที่โรงอาหารคณะพยาบาล............
"นนท์ที่ตรงนี้มีคนนั่งมั้ยจ๊ะ".....แหม่มสาวพยาบาลถามขึ้น
"ไม่มีหรอกนั่งสิ " นนท์ว่า
ขณะนั้นพิมกับแดและเรียวกำลัง เดินมาที่โรงอาหารพอดี
"อู๊ย....ดูสิ ....พิม ดูตานนท์ จี๋จ๋ากับเด็กพยาบาลลุยเลยเพื่อน" แดว่า
"นั่นสิเราจัดการกันมะพิม" เรียวเสริม
"ไม่......ไม่เด็ดขาด ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขา"
ว่าแล้วพิมก็เดินหนีไป
"ไม่ได้สิใช่มะ เรื่องดีๆแบบนี้ขาดเราได้ไง "
แดพยักหน้าให้เรียว
"อ้าว.......หวัดดีจ้ะนนท์ อุ้ยกินข้าวกับสาวด้วยนา" เรียวนั่งลงข้างนนท์
"จ้า..แหมไม่ชวนเราเลยนะนนท์" แดนั่งคั่นกลางแหม่มกับนนท์
นนท์มองสองสาวอย่าง งงๆ.... แล้ว......นนท์เอ่ยอย่างยากลำบาก
"เพื่อนสาวเธออีกคนไปไหน ไม่กินข้าวรึงัย"
"อุ๊ยตายแล้ว" เรียวทำเป็นมองซ้ายแลขวา
"สงสัยไปกินข้าวกะพี่หมอ ที่โรงแพทย์น่ะจ้ะ "
รายนั้นตอนนี้กะลังคบเด็กแพทย์"
เรียวใส่ไฟ แล้วแอบดูท่าทีนนท์
"เหรอ.." แววตานนท์เจ็บปวด
แดสังเกตได้ทันที แต่แค่แว๊บเดียวเท่านั้น
"ดีแล้วนี่ จบไปก็ไปเปิดคลีนิคทำงานด้วยกัน " นนท์ว่า
"ไม่ต้องลำบากหางานเหมือนเซฟตี้อย่างเรา...."
"เอ่อ..." แหม่มอึดอัดใจ
"เราไปก่อนนะนนท์ ว่างๆโทรมาหาเราบ้างนะ ไปล่ะจ๊ะ"
พอคล้อยหลังสาวพยาบาล.....แดตบไหล่นนท์อย่างแรง
"นายนนท์......."
"โอ๊ย...เธอเป็นอะไรของเธอยายนี่" นนท์ว่า
" ร้ายจริงๆ กระดูกฉันหักรึเปล่านี่"
เรียวเอ่ยว่า
" นนท์ถามจริงๆเถอะนะ นายเลิกชอบเพื่อนฉันแล้วเหรอ"
"ถ้าเลิกฉันจะได้บอกให้เจ้าพิมมันทำใจซะ ด้วยการมีแฟนใหม่"
"เฮ้ย......." นนท์ร้องเสียงดัง
"ใครว่า..พิมต่างหากล่ะที่ไม่ยอมฟังเรา"
"เมลไปก็ไม่ตอบกลับ ไม่สนใจเราเลย"
"เฮอะเมลสั่วๆของนายน่ะไม่ได้ทำให้อะไรมันดีขึ้นหรอกนะ....
.นายต้องเจอตัว..ตัวถ้าเป็นยายพิม ต้องบุกถึงที่ เข้าใจ๋ " เรียวว่า
"เมลนายมันช้าไปล้านปีแสงรู้มั้ย" แดเสริม
"เอางี้ " ......นนท์ถามสองสาว
" เธอ2คนว่าพิมเค้าจะยอมคุยกะเรามั้ย"
"โธ่.....นายนนท์ ฉันจะบอกให้นะ ยายพิมน่ะ
วันๆมันยิ้มกี่ครั้งฉันถามหน่อย"
"ไม่เห็นมันจะยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนที่เคยเป็น
เรียนเสร็จหมกตัวอยู่ห้องไม่พูดไม่จา
ฉันละจะบ้า....คนเคยพูดแจ้วๆ กลายเป็นคนเงียบ.......
นายยังจะให้ฉันพูดอะไรอีกมั้ย...."
"อืมงั้นเรามาวางแผนกัน..."....ทั้งสามเริ่ม สุมหัวคุยกัน
........................
หน้าส่วนตัว
1167
