16 พฤศจิกายน 2547 20:33 น.
Rainsummer
..ที่บริษัทเครื่องสำอาง..
เฮ้อรอดตายหวุดหวิด 7.55 น.
หนอนถอนหายใจเฮือก ด้วยความโล่งใจ
คิดว่าจะมาไม่ทัน 8 โมงเช้าซะแล้ว
เอ่อขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณเป็นนักศึกษาฝึกงาน Safety รึเปล่าครับ
ใช่ค่ะ .
หนอนมองหน้าอีกคนอย่างสงสัย แต่งชุด Shop น่าจะเป็นวิศวะ เธอคิด.
เหมือนอีกคนจะเดาความคิดเธอได้ จึงเอ่ยต่อไปว่า
ผมชื่อ วิน นะ มาฝึกงานเหมือนกัน วิศวะ-ไฟฟ้าครับ เราคงต้องได้ร่วมงานกันแน่นอน อ้อแล้วนี่เพื่อนผมชื่อวุฒิ วิศวะ-อุตสาหการครับ
หนอนยิ้มให้ทั้งสองอย่างยินดี
สวัสดีค่ะ แน่นอนเราต้องได้ร่วมงานกันแน่ๆค่ะ อย่างน้อย ฉันก็จะต้องขอความร่วมมือคุณสองคนเรื่องแผนผังโรงงาน แล้วก็เรื่องแผนผังกระบวนการผลิตในโรงงาน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ชื่อหนอนค่ะ เรียนทางอาชีวอนามัย เรียก Safety ก็ได้ค่ะ
หนอนเดินเข้าโรงงานพร้อมกับนักศึกษาฝึกงานอีก 2คน
เห็นทีจะต้องแยกกันตรงนี้แล้วล่ะค่ะ เพราะฉันต้องขึ้นไปรายงานตัวกับพี่ที่แผนก Training แล้วเจอกันนะคะ ..
หลังจากกรอก แบบฟอร์ม การฝึกงานเสร็จ อรชาหรือพี่อ้อย หัวหน้าแผนก ก็พาหนอนไปแนะนำให้กับแผนกและฝ่ายต่างๆในบริษัททราบถึงการปฏิบัติงานครั้งนี้
นี่คุณ อดิเรก เป็นผู้บริหารสูงสุดของที่นี่ ..
หนอนยกมือไหว้ อดิเรกมองหนอนอย่างมีไมตรี
คุณอ้อย ผมขอคุยกับน้องเค้าเป็นการส่วนตัวสักครู่นะ
คุณแนะนำน้องกับทุกคนแล้วใช่ไหม? .
ค่ะ ผู้จัดการ ..
งั้นอยู่คุยกับผมก่อนนะ ..
อดิเรกหันมาพูดกับหนอน
ค่ะ ..
หนอนรับคำพร้อมกับนึกไปว่าจะเจอคำถามอะไรบ้าง
เราเรียนสาย Safety มาโดยตรงใช่ไหม ? . เขาเริ่มคำถาม
ค่ะ หนูเรียนสาขาอาชีวอนามัยและความปลอดภัย แต่ปี1 เรียนพื้นฐานวิทยาศาสตร์ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ, ปี 2 เรียนพื้นฐานวิชาแพทยศาสตร์และการปฐมพยาบาล , ปี3 เรียนอาชีวอนามัยโดยตรง แล้ววิชาของวิศวกรรมอีก 2-3 วิชา .
หนอนตอบอย่างฉาดฉานชัดเจน
อืม.
งั้นเราก็ปฐมพยาบาลเบื้องต้นได้สินะ แล้วเรื่องเครื่องจักรพอรู้ไหม?
หนูคงต้องศึกษาเพิ่มเติมค่ะ เพราะเท่าที่เรียนทฤษฎีมาไม่ได้เน้นเกี่ยวกับเครื่องจักร แต่อาจารย์ให้มาศึกษาที่โรงงาน ศึกษากับของจริง จะได้เข้าใจและเห็นภาพได้ดีค่ะ. เธอตอบ
อืม..ก็ถือว่าใช้ได้นะ ทางบริษัทยินดีต้อนรับ ก็ขอให้อยู่ที่นี่ด้วยความสบายใจนะอยากจะให้ทางเราปรับปรุงเรื่องไหน ก็ทำโครงการมาเสนอได้นะ หรือว่าจะเบิกอุปกรณ์อะไรในการดำเนินงานก็ประสานงานกับ Safety ของเราได้ ..
ค่ะ หนอนพูดได้อยู่คำเดียว
อ้อ ทางเราถือว่าการฝึกงานครั้งนี้เป็นผลงานอย่างหนึ่งที่นักศึกษาต้องรายงานกับบริษัท ฉะนั้นคุณอ้อยบอกแล้วใช่ไหมว่าหนูต้อง ทำรายงานส่งทางเราหนึ่งเล่ม แล้วก็ก่อนจบการฝึกงานต้องพรีเซ้นท์สิ่งที่ได้ทำให้กับทางบริษัท .
ค่ะ ทราบค่ะ .
งั้นก็คงไม่มีอะไร อ้อ ลืมบอกไปทางบริษัทมีเบี้ยเลี้ยงให้ แต่หนูต้องไปติดต่อกับฝ่ายการเงินเองนะ ..คงมีเท่านี้แหละ อยากจะเสนออะไรก็ส่งผ่านทาง Safety เราได้นะผมจะรับพิจารณาให้ ..
ขอบคุณค่ะ ..
หนอนเดินออกมาจากห้องผู้จัดการอย่างโล่งอก ฟู่. เธอพ่นลมหายใจ
เฮ้อ.เริ่มงานซะที
อ๊ะ.น้องครับมายืนทำอะไรตรงนี้ครับ
ดำรงทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยที่หนอนมองดูแล้วน่าจะเหมือนหน้าโรคจิตมากกว่า แต่เธอยังไม่รู้จักใครดีพอจึงไม่อยากจะตัดสินนิสัยคนเร็วไป
อ้อ เข้าไปคุยกับคุณอดิเรกน่ะค่ะ พี่ดำรงล่ะคะ ..
ฮั่นแน่.จำชื่อพี่ได้ด้วย ความจำดีนี่นาเรา อย่างนี้ต้องเลี้ยงข้าวกลางวัน
คือ.หนอนว่ามันจะไม่ดีมั้งคะ มาวันแรกก็รบกวนพี่เลย ..
ไม่เป็นไร๊ไม่เป็นไรน้อง ถือว่าเลี้ยงต้อนรับไง พี่อยู่ฝ่ายบุคคล
ยังงัยเราก็ต้องได้คุยกันเรื่องประวัติพนักงานอยู่แล้ว น้องต้องรบกวนพี่จนฝึกงานเสร็จน่ะแหละ .
เขาว่ายิ้มแย้ม ทำเอาหนอนทำหน้าไม่ถูก ทำไมโรงงานนี้ ผู้ชายมันเยอะอย่างนี้วะ เธอคิดในใจอย่างขนลุก
บริษัทเครื่องสำอางนะเนี่ย เหอะๆ ท่าทางจะสนุกแฮะ..
เธอนึกแผนการไว้ในใจ เมื่อนึกถึงเวลาต้องเดินเข้าไปใน Line การผลิต และห้องแล็ป ทดลองคุณภาพเครื่องสำอาง
11 พฤศจิกายน 2547 17:43 น.
Rainsummer
เช้าวันใหม่หนอนแต่งชุดนักศึกษาเพื่อที่จะไปรายงานตัวที่โรงงานผลิตเครื่องสำอาง ซึ่งเป็นที่ทำงานใหม่ ก๊อก.ๆ..ๆเสียงเคาะประตูเบายังกับแมวข่วนของแทนไททำให้หนอนต้องถอนหายใจเฮือก อย่างหงุดหงิด
กลัวประตูพังรึไงนะ อีตานี่
ค่า.เดี๋ยวนะคะ แต่งตัวอยู่
หนอนบ่นพึมพัมต่ออีกสองสามคำจึงเปิดประตูให้เจ้าของบ้าน ซึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับแมวเหมียวในอ้อมกอด หนอนมองแมวเหมียวอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
แต่นึกได้ว่าเจ้าของมันจ้องหน้าเธออยู่ เธอจึงปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แทนไทกวาดสายตามองรอบๆห้องอย่างพิจารณา
อะไรคะคุณเจ้าของบ้าน ดิฉันจัดห้องแล้วนะคะ แล้วนี่มันก็ 7 โมงแล้วนะคะ มีอะไรก็ว่ามาคนจะไปทำงาน ไม่มีเวลามานอนเอกเขนกอยู่บ้านเฉยๆ..
เธอแขวะเขาเข้าให้แล้ว แทนไทอมยิ้ม
จัดห้องได้เรียบร้อยดีนี่ ..อ้อ อยากจะบอกว่าเมื่อคืนขอบใจนะ สำหรับขนม ..
แค่นี้นะ .เข้ามาขอบใจแค่นี้ ..โอย.ท่านเจ้าของบ้านคะ ดิฉันสายแล้วนะคะ .. เธอประชดด้วยการยกนาฬิกาข้อมือให้ดู
แทนไทยิ้มน้อยๆ
ก็ไม่ได้บอกจะให้เราไปเองซะหน่อย พี่จะไปส่ง ไปเถอะ.
ไม่เป็นไรค่ะ หนอนไปเองได้
หนอนรีบเดินลงบันไดอย่างรวดเร็ว
ไม่ได้ ไหนว่านายทึ่มมารับไง ทำไมป่านนี้ยังไม่มา แต่ยังงัยพี่ก็จะไปส่งเอง
วันนี้บอกยกเลิกนายทึ่มนะ
เขาว่า
มันคงลืมไปแล้วล่ะค่ะ หนอนไม่รบกวนดีกว่า พี่ไทต้องไปรับแฟนพี่ไม่ใช่เหรอ
พี่ไม่มีแฟน เราเอาอะไรมาพูด เขาเถียง
นั่นแหละค่ะ โอ๊ยธุระ พี่เยอะแยะ อย่ามายุ่งกะหนอนเลย สายแล้วๆ โอ๊ยๆ สายๆ
เธอร้องลั่น..
ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวไปส่ง .
แทนไทฉุดแขนอีกฝ่ายให้ขึ้นรถให้ได้
ก็บอกว่าไม่เป็นไรไงคะ ไม่อยากรบกวน .. หนอนยื้อสุดชีวิต
เอ๊.ยัยเด็กดื้อนี่ เดี๋ยวก็สายกันพอดี
แทนไททำเสียงดุ พร้อมกับลากตัวเธอขึ้นรถ
ในขณะที่ทั้งสองกำลังยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่นั้น ..
เอี๊ยด.ดดดดด.ด.ด.โครม..มม..เพล๊ง!!!
ไอ้ทึ่ม ! หนอนร้องเสียงดัง รู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาทันที
หนอนจ๋า ที่รัก มายดาร์ลิ้ง ทึ่มมารับแล้วจ้า
ทึ่มโผล่หน้าออกมานอกรถ พร้อมกับรอยยิ้มอย่างผู้ชนะสิบทิศที่ภาคภูมิใจในความเก่งกาจเมื่อสามารถตีเมืองตองอูแตกพ่ายได้
ทึ่ม แกทำรั้วบ้านเค้าพังอีกแล้ว โธ่.
หนอนร้องเสียงหลง อย่างเหลืออด
นี่มันเป็นวันอะไรของเธอนะ คิดว่าจะไปทำงานแต่เช้าเพื่อสมองจะได้ปลอดโปร่ง
เริ่มงานวันแรกก็วุ่นวายซะแล้ว
คือว่า มันเบรคไม่ทันน่ะจ้ะ หนอนสุดเลิฟ ทึ่มขอโทษน้า
ทวีศักดิ์ทำตาละห้อยอย่างน่าเห็นใจ หนอนคิดอย่างนั้นแค่แวบเดียว น่าเห็นใจแต่ไม่ใช่เวลานี้ เธอต้องไปทำงาน
เคลียร์กันเองนะ เจ้าของบ้าน กับเจ้าของรถ
หนอนรีบเลี่ยงออกมาอย่างสุดระอา
อ้าว.เฮ้ย !!! หนอน.อ้าว
สองหนุ่มอุทานพร้อมกัน ทวีศักดิ์ ยิ้มแหยๆ ส่วนแทนไททำหน้ามุ่ย จ้องเขาเขม็ง ไอ้ตัวซวย ฉันจะได้ไปส่งยัยหนอนแล้วเชียว แทนไทนึกแค้นในใจ
6 พฤศจิกายน 2547 17:29 น.
Rainsummer
ต่อจากความเดิมตอนที่แล้ว ...หนอนและลูกน้ำได้ไปฝึกงานที่โรงพยาบาล
แล้วก็มีสิ่งที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้น..........เมื่อมีเสียงโทรศัพท์ที่ห้องพี่พยาบาล
กริ๊ง.....ๆ.......ๆ........
." สวัสดีค่ะ โรงพยาบาล.......ค่ะ "
" อ๋อ...ได้ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ อุ๊ย อย่าขอโทษเลยค่ะอาจารย์ ค่ะวันนี้เลยเหรอคะ
เป็นพรุ่งนี้ได้มั้ยคะ ค่ะ .... ค่ะ ดิฉันจะแจ้งนักศึกษาให้นะคะ ค่ะ ..."
" หนอนจ๊ะ มานี่หน่อย อ่อ ลูกน้ำด้วย มานี่แป๊บนึง " พี่พยาบาลคนสวยเรียกทั้งสอง
" คือว่าทางอาจารย์หนอนแจ้งมาว่า มีโรงงานเค้าเรียกตัวหนอนให้ไปฝึกงานน่ะจ้ะ ส่วนลูกน้ำ ฝึกที่นี่ตามเดิม หนอนต้องย้าย "
." พี่คะ อาจารย์ให้ย้ายไปเมื่อไหร่คะ " หนอนเริ่มรู้สึกเหนื่อยใจ ทำไมนะ อาจารย์ถึงไม่เห็นใจเธอที่ต้องย้ายที่ฝึกทั้งๆที่โรงพยาบาลนี้เธอทำไปได้แล้วเกือบครึ่งของงานทั้งหมด
" พรุ่งนี้จ้ะ วันนี้พี่ขออาจารย์ไว้ก่อน จะเลี้ยงส่งหนอน "
พี่พยาบาลยิ้มให้อย่างเอ็นดูในตัวหนอน
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ หนอนไม่อยากรบกวนพี่ๆ คือเดี๋ยวหนอนต้องขอตัวไปเคลียร์งานกะพี่ลูกน้ำก่อนนะคะ ขอบคุณค่ะ " หนอนเดินจากมาด้วยหัวใจอ่อนล้ายังกะอกหักมา 8 ชาติ
........................................เย็นวันนั้น...............................................
แทนไท รอหนอนด้วยอาการกระวนกระวายใจ ....เขาเดินไปมานับครั้งไม่ถ้วน
" ยัยเด็กบ้านั่น ไปเถลไถลที่ไหนนะ กลับมาจะตีให้เข็ดเลย หึ สงสัยไปกะเจ้าทึ่มแน่เลย คอยดูกลับมาล่ะน่าดู ไปกับผู้ชายสองคนได้ไงค่ำๆมืดๆ "
. " โว้ย ......จะสองทุ่มแล้ว ยังไม่เข้าบ้านอีก " แทนไทโวยวาย
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น .......
" ครับ........หวัดดีครับ อ้าว เกดเหรอ ? ตอนนี้ผมอยู่บ้านครับ คือ...เหรอครับ
เกด ผมไปไม่ได้จริงๆ วันนี้ผมต้องเคลียร์งานครับ วันหลังละกันนะครับ ครับ สวัสดีครับ "
" ฮึ่ม !!! ยัยหนอน เป็นเด็กเป็นเล็ก หัดเข้าบ้านดึก จะ 3ทุ่มแล้วนะนี่ ยังไม่กลับอีก "
แทนไท นั่งมองโต๊ะกินข้าว ที่มีอาหารวางไว้หลายอย่าง เขากินไม่ลง เพราะตั้งใจจะรอกินพร้อมยัยเด็กกะโปโล
แล้วเสียงรถที่ไม่คุ้นหู แล่นมาจอดที่หน้าบ้าน
" มาแล้วเหรอแม่ตัวดี หนอย ....ให้ใครมาส่งอีกล่ะนี่ ."
"ขอบคุณนะคะ พี่ฟ้า หนอนต้องฝากพี่ลูกน้ำด้วย ถ้าเกิดหนอนมีโอกาสหนอนจะแวะไปเยี่ยมนะคะ "
" จ้า แค่นี้เอง ไว้เจอกันใหม่น้า หนอนพี่ไม่เข้าไปนะ พี่จะรีบกลับ แฟนพี่โทรมาตามแล้ว "
" ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ขับรถดีๆ นะคะพี่ฟ้า "
หนอนโบกมือให้ แทนไทยืนกอดอกมองดูที่ประตู เขาบอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่ จะว่าเกลียดก็ไม่ใช่ หมั่นไส้ ก็ไม่เชิงอีกนั่นแหละ รู้แต่ว่าไม่ชอบให้คนที่เขามองเป็นเด็กคนนี้ไปโบกไม้โบกมือให้ใคร
" ดูยังจะมีหน้าเดินอมยิ้มเข้ามาอีก เห็นแล้วขวางหูขวางตา "
แทนไทค่อนขอดในใจ เขาไม่รู้หรอกว่าคนที่มาส่งหนอนเป็นใคร
" อารมณ์ดีเชียวนะ " แทนไททัก เป็นผลให้หนอนสะดุ้งเล็กน้อยเพราะไม่ทันมองว่ามีคนยืนอยู่ตรงประตู
" แน่นอน ก็คนมีความสุข ก็ต้องอารมณ์ดีสิ " หนอนว่า
" กินข้าวมารึยัง "
" แล้วค่ะ .ขอตัวนะคะ " หนอนเดินเลี่ยงขึ้นไปข้างบน
แทนไทมองตามอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี เออ เขาโง่รอกินข้าวกะยัยคนนี้ได้ไงนะ เธอไม่มองด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรไว้ รอ ดีเหมือนกัน หมาหน้าบ้านคงจะหิว
"ในเมื่อคนไม่สนใจ ทิ้งให้หมากินก็ได้วะ " แทนไทฉุน
ความหิวหายไปจากความรู้สึก ตอนนี้เขากินอะไรไม่ลงจริงๆ จากที่คิดว่าเจอหน้าใครบางคนแล้วจะกินข้าวด้วยกัน คุยกัน แต่เขากลับกินอะไรไม่ลง
" อาการแปลกว่ะ....เรา " แทนไทบ่นงึมงำ
เขาเดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน มองเห็นสุนัขตัวนึง เดินไปมาอยู่
" เอ้า กินซะ เจ้าหมาน้อย วันนี้ข้าใจดี "
สุนัขตัวนั้นมองอาหารกองโตที่แทนไทใส่ถาดใบใหญ่มาให้มัน แค่มอง สักพักมันก็เดินจากไปอย่างไม่ใส่ใจแม้จะลองดมดู
" ฮึ ดูสิ.... ขนาดหมายังเมิน แล้วคนกินยากอย่างเจ้าหนอนจะมองเหรอวะ "
แทนไทหงุดหงิดเต็มที่...มองอาหารกองโตที่เจ้าตูบสุนัขตัวดีสบัดตูดเดินจากไปอย่างไม่แยแสแม้แต่น้อย หางตามันยังไม่มองด้วยซ้ำ
แทนไทเดินเข้าบ้านหลังจากจัดการกับกองอาหารลงถังขยะเรียบร้อยแล้ว
เขามองขึ้นไปยังชั้นบนของบ้าน ยัยหนอนยังไม่นอน นี่ก็จะ 4 ทุ่มเข้าไปแล้วเห็นทีต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่แม่เขาจะมาเฉ่งว่าไม่ดูแลลูกสาวเพื่อนตัวเอง
ก๊อก........ๆ....ๆ....ๆ.......
" เชิญค่ะ " เสียงคนเกลียดแมวเอ่ยปากอนุญาต
" เมี๊ยววววว.................. " หนอนตาโต มองหาอาวุธทันทีอย่างลืมตัว
" นี่คุณพาแมวเข้ามาด้วยเหรอ ....อย่าบอกนะว่าคุณจะให้มันอยู่ในห้องนี้ "
หนอนมองแมวอย่างหวาดๆ อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ไม่สามารถรบกับมันได้อย่างมันมือ เท่าตอนที่แทนไทไม่อยู่
" แกอย่าเข้ามานะ " หนอนส่งภาษาสายตากับแมวน้อย
" เข้ามาแม่จะหวดด้วยแข้งแข็งๆ "
" เมี๊ยว...ววววว........" เหมือนแมวน้อยจะเข้าใจภาษาสายตาของหนอน มันไม่ยอมออกจากอกของแทนไทเลย
" เอาล่ะ พี่มีเรื่องจะพูดด้วย เรานี่นับวันจะห่างๆกันขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ ยุ่งอะไรนักหนาเหรอหนอน? "
หนอนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
" อ่าว เหรอ ไม่รู้สิคะ หนอนก็ทำงานหนักน่ะค่ะช่วงนี้ยุ่งๆ
จะย้ายที่ทำงานอีกแล้ว "
" แล้วย้ายไปไหนล่ะทีนี้ "
" อาจารย์ส่งไปโรงงานผลิตเครื่องสำอางค่ะ..... ไม่ไปโรงพยาบาลแล้ว "
" อืม .เดี๋ยวพี่ไปส่งก็ได้ พี่รู้จัก อยู่แถวๆนี้เองนี่นา"
" ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง เดี๋ยวเจ้าทึ่มก็มารับ เพราะไปทางเดียวกัน "
หนอนว่าอย่างเกรงใจ อีกอย่างเธอไม่ชอบไปกับคนรักแมวเข้ากระดูกอย่างนี้ บรื๊อ....น่ากลัว
" อ๋อ แฟนมารับอย่างนี้นี่เอง หึ งั้นก็ตามใจ ถามแค่นี้แหละ "
แทนไทกลับห้องไปด้วยใจสับสน ทีแรกเขากะว่าจะด่ายัยเด็กเมื่อวานซืนให้หน้าหงาย โทษฐานที่ทำให้เขารอกินข้าว แล้วยังไม่ยอมมองกับข้าวเขาทำตัวเหมือนเจ้าตูบภาคสอง ที่สะบัดก้นเดินหนีเขา แถมยังกลับบ้านดึกดื่นเผื่อเป็นอะไรขึ้นมา แม่เธอกับแม่เขาน่ะแหละจะมาเฉ่ง ยิ่งคิดแทนไทยิ่งปวดหัว
โอย....ยัยหนอนเอ๊ยยายหนอน ทำไมฉันจะต้องคิดเรื่องเธอด้วยนะ เซ็งจริงๆ
ไม่มีน้ำใจ แล้วยังใจร้ายกับแมวของเขาอีก ..........แล้วแทนไทก็หยิบงานมาทำต่อ
หนอนมองลงมาข้างล่าง เห็นแทนไทยังไม่นอน แล้วไอเดียอันบรรเจิดที่สุดเท่าที่สมองเธอคิดออกตามแบบฉบับคนเข้าข้างตัวเองก็เริ่มขึ้น
" หนอนชงนมอุ่นๆมาให้ ค่ะ " เธอยิ้มแป้น หน้าใสไร้เครื่องสำอางแต่งแต้ม
แทนไทมองหน้าอย่างทิฐิ " ฉันไม่เคยดื่มนมตอนก่อนนอน "
" อ้าว วันนี้ก็เคยซะสิคะ ดีออกน้า แล้วอย่าลืมดื่มน้ำเปล่าอีกแก้วด้วยนะ หนอนเตรียมไว้แล้ว "
. " ตามใจเธอ อยากเอามาก็ตามใจ แต่ขอบอกว่าฉันไม่สนแน่นอน " แทนไทพูดอย่างไม่ใส่ใจ
" งั้นหนอนไปนอนก่อนล่ะ ตามใจคุณเหมือนกัน อุ๊ย ตามใจพี่ไทแล้วกัน "
หนอนเดินยิ้มขึ้นบันไดไปโดยไม่หันกลับมองข้างหลัง
... เชอะคิดว่าฉันแคร์รึงัยยะ ไม่กินก็ อดตายอยู่อย่างนั้นแหละ เธ่อ ข้าวเย็นไม่กิน จะทนได้สักกี่น้ำ ...หึหึ..
พอหนอนปิดประตูห้องปุ๊บ แทนไทยกแก้วนมมาดื่มทันทีอย่างลืมตัว และเคี้ยวขนมที่หนอนเตรียมมาให้อย่างเอร็ดอร่อย .............
หน้าส่วนตัว
1931
