เธอเป็นแฟนฉันแล้ว (สับสน)

Rainsummer

หลังจากเหตุการณ์นั้นเป็นต้นมานนท์กับพิมก็เลยกลายเป็นคู่รักคู่ใหม่ของชั้นปีไปโดยปริยาย

เพื่อนๆต่างลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า เหมาะสมกันอย่างยิ่ง คนนึงโหด และ อีกคนก็ยังบ้าจี้ตาม แต่มีเพียงคนๆนึงที่ยังทำใจยอมรับไม่ได้ซะทีเดียว 

เคนไม่เอาน่าเอ็งอย่าไปคิดมากเลย เอ็งไม่ใช่เหรอที่ช่วยให้เขาเข้าใจกันได้เร็วขึ้น

เพื่อนคนนึงปลอบใจเคน 

แต่ข้าก็ยังทำใจไม่ค่อยได้ว่ะ ก็ข้าชอบพิมด้วยนี่นา แต่ช่างเหอะ เค้าเป็นแฟนกันแล้วยังงัยไอ้นนท์มันก็เพื่อนข้า 

เฮ้ยแต่ข้าได้ข่าวไม่ค่อยดีเลยว่ะ เคน ข้าได้ยินน้องปี 1 เขาเซดกันนะ ว่ามีคนปลื้มเจ้าพิมอยู่น่ะ

ข้าว่างานนี้เจ้านนท์ไม่มีทางราบรื่นหรอกเว้ย

อ่ะเหรอ เออ น้องปี1ข้าไม่กลัวหรอก ข้าน่ะหวั่นๆแทนเจ้านนท์มันเรื่องแฟนเก่าแม่พิมนั่นแหละ

ไม่รู้เลิกกันเด็ดขาดหรือยัง แฟนยัยพิมคนที่เรียนอยู่ มมส.

 น่ะสิ ก่อนนั้นเห็นมาลอยกระทงด้วยกันอยู่

แต่ข้าว่าลง ยัยพิมมันตัดสินใจคบใครนี่มันคงมั่นใจแหละ พวกเราอย่าไปกังวลล่วงหน้าเลยนะ

นนท์กับพิมเรียนคณะเดียวกันแต่คนละสาขา (คนละเอกว่างั้นเหอะ)

ตอนปี1 ปี2 เขาจะไม่แยกเรียน Occ เรียน San แต่พอปี3 จะเริ่มแยก Occ แยก San 

ทว่าก็ยังมีวิชาที่เรียนด้วยกันอยู่ 2 วิชาคือ สถิติในการวิจัยชุมชน(Statistics ) 

และวิชา เภสัชวิทยา( Pharmaco) โดยเฉพาะวิชาเภสัชวิทยา เป็นวิชาที่นักศึกษาไม่กล้าขาดเรียน

ยิ่งสาวๆยิ่งแหกตาตื่นมาเรียนแต่เช้า แม้แต่แดเพื่อนของพิม

เร็วๆเข้านังพิมแกน่ะ วันนี้วิชา อาจารย์พี่ณัต นะเฟ้ยอย่าให้ฉันเสียคะแนนนิยม 

ดูมันๆ จะสวยไปถึงไหนยังงัยๆ นายนนท์มันก็ไม่เปลี่ยนใจหรอก 
โหย มันรักแกจะตาย    มาๆไม่ต้องสวยต่อ 

แหมแกน่ะใจร้อนเป็นวัยรุ่นไปได้นะไอ้แด ฉันไม่เห็นว่าอาจารย์ณัตแกจะน่าสนใจตรงไหน

หุ่นยังกะโรโบคอบ กลับชาติมาเกิด ฮามีดีอย่างเดียวตรงหน้าตาดีเท่านั้น

แกก็พูดได้สิแกมีแฟนแล้วนิ ฉานนี่ ฉาน 

เฮ้ยเอาจริงเหรอวะ อ๊ะๆอย่าเชียวนา ผิดกฎนะนั่น พิมร้องหน้าตาตื่น

โฮ๊ยใครจะเล่นจริงๆเนอะ ขอแค่ฉันไปจองนั่งหน้าฉันก็ดีใจแล้วล่ะ แดว่ายิ้มๆ

อาจารย์ณัต หรืออาจารย์ปณัต เป็นอาจารย์ภาควิชาเภสัชวิทยา สังกัดคณะแพทยศาสตร์ มข.

นับว่าเป็นอาจารย์ที่สอนให้นักศึกษาได้เข้าใจแจ่มแจ้งดีทีเดียว พร้อมยังมีมุขตลกๆ มาอยู่เสมอ

เกร็ดชีวิตเมื่อสมัยเป็นนักศึกษามักจะถูกถ่ายทอดออกมาผ่านคำพูดของอาจารย์อย่างเช่นวันนี้

เมื่อพิมกับแดเดินเข้าห้องไป ยังไม่มีคนมาเว้นแต่อาจารย์ปณัตคนเดียวที่มารอนักศึกษา

(อาจารย์มาก่อนเวลานั่นเอง) แน่นอน..ยัยแดย่อมกรี๊ดดังๆแน่ถ้าไม่มีอาจารย์อยู่ตรงนี้ถ้าเห็นอยู่ไกลๆ ล่ะ แม่แดจะกรี๊ดให้ดูแถมยังสะกิดพิมแล้วสะกิดอีก พิมหันมามองตาขวาง เป็นเชิงปรามเพื่อน

สมัยที่ผมเป็นนักศึกษาที่ มช. นะ อาจารย์หนุ่มว่า

ผมมักจะไม่ค่อยเข้าเรียนหรอก เพราะเขาไม่มีการเช็คชื่อ 

ผมเลยได้ใจ นิสัยนี้มันเลยติดมาจนกระทั่งผมไปต่อโท ที่ มหิดล

 ผมก็ยังทำแบบนั้นอยู่ แต่แล้วมีวันนึงอาจารย์ที่สอนผมก็เรียกผมไปหา

แล้วบอกกับผมว่า ปณัต สมัยที่ผมเป็นนักศึกษานะผมมาก่อนอาจารย์เสมอเลย
นะ
 อาจารย์ของผมบอก 

ผมเลยถามอาจารย์ว่า เอ่อ อาจารย์ครับ อาจารย์มากี่โมงครับ อ่อ ผมต้องตื่นแต่

เช้าเพื่อมาทำกับข้าวให้ลูกชาย และส่งเค้าไปโรงเรียน ผมเลยถามต่อ เอ่อ

อาจารย์ครับ อาจารย์มาถึงห้องที่ภาควิชากี่โมงครับ อ้อ ผมมาถึงนี่ตี5น่ะ ปณัต

 คุณจะต้องมาก่อนผมนะ อาจารย์ผมบอก แล้วผมก็ต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตผมใหม่เลย

นะ ชีวิตป.โท ของผม พวกคุณอย่าเป็นแบบผมนะอ้าว..มากันครบแล้วเหรอ  

พออาจารย์ปณัตพูดจบทุกคนก็พร้อมเรียนทันที นี่เป็นเพียงแค่เศษย่อยๆของ

อาจารย์หนุ่มคนนี้ พิมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพื่อนๆเธอทำไมถึงได้หลงใหลได้ปลื้มอาจารย์คนนี้นักก็ไม่รู้

คงจะเพราะหน้าตากระมังเธอคิด แต่สำหรับพิมนั้นเธอกลับมองว่าถ้าคนๆนี้เป็นเพียงผู้ชายธรรมดา.

ก็คงจะเป็นคอหนังตัวยง นักเที่ยวตัวฉกาจ ที่หาตัวจับยากคนนึง แล้วก็คงจะเป็น

นักดื่มคอทองแดงด้วยมั้งเธอคิด วิเคราะห์จากคำพูดที่เธอได้รับฟังทุกครั้งที่ 

คนๆนี้นอกเรื่องเมื่อสอนจบแล้วหรือก่อนสอน เธอไม่ได้รู้สึกปลื้มตามคำพูดนั้นเลย

 ถ้าพวกคุณจะฆ่าตัวตายนะ อย่าไปกินเลยนะยาพาราเซตามอล มันไม่สะใจเท่า

กับ ยาแก้แพ้หรอกผมว่า พวกคุณ ต้องใช้ยาแก้แพ้โดยเฉพาะที่ทำให้ง่วงนอน

มากๆ กินพร้อมกับเหล้าจะได้ผลดีเยี่ยมเลยนะ อาจารย์พูดติดตลก 

อ้อ อีกอย่างนะถ้าพวกคุณไม่อยากจะกินยาแก้แพ้ พวกคุณอยากจะตายกันแบบเปลืองๆล่ะก็

ผมแนะนำเลยนะ พาราเซตามอล 500 มก. 50 เม็ด พร้อมเหล้า1แก้ว รับรองพวกคุณไม่มีโอกาส

ที่แหยมหน้ามาดูโลกพรุ่งนี้ได้ ดูสิขนาดนี้ยังไม่วายพูดถึงเหล้าอีก พิมทำหน้าเหย ๆ

พร้อมกับส่ายหน้า

อ้าว..เออ ผมลืมไป นี่พวกคุณรู้วิธีการแก้แฮงค์มั้ย ผมจะบอกให้นะ

พวกคุณจะต้องกินกลูโคสเยอะๆนะ ช่วยได้มากทีเดียว อืมหรือคุณจะกินโค้กก็ได้นะ เพราะโค้กเป็นกลูโคสอยู่แล้ว

มันสามารถ absorb เข้าร่างกายเราได้เลย แต่ถ้าคุณอยากจะแก้โดยกาแฟก็ได้นะ

แต่คุณต้องใส่น้ำตาลเยอะๆ มันจะช่วยให้คุณรู้สึกสดชื่นดีขึ้น. อานี่ผมพูดอะไรไปมั่งเนี่ย

โห เห็นป่ะเพื่อนคุณมองผมตาค้อนแล้วน่ะ อาจารย์ว่าแล้วมองมาทางพิม 

ส่งผลให้ทุกคนหันมามองพิมกันหมด นนท์รีบสะกิดพิม

พิมเป็นไรทำไมมองอาจารย์อย่างนั้น เปล่านี่เรายังไม่ได้โต้แย้งซักคำ พิมว่า


หลังจากเลิกเรียนเภสัชวิทยา อาจารย์ปณัตเดินตรงมาที่พิม

อ้อคุณ ผมวานคุณช่วยถือเอกสารหน่อยสิครับ คือผมต้องแวะห้องสมุดคณะคุณน่ะ

อ้าวอาจารย์ก็. พิมกำลังจะบอกค้าน พิมช่างเถอะนะ เดี๋ยวเค้าช่วยแกถือก็ได้ แดว่า

ไม่เป็นไรครับเพื่อนคุณเค้าคงไม่หนักหรอกแค่นี้เองใช่ไหม ปณัตหันมาถามพิม

ค่ะ . พิมรับคำ แล้วนึกในใจ กร๊อดๆๆ ตานี่ ฮึ่มๆ ถ้าไม่ว่าเป็นครูบาอาจารย์น่ะสนุกแน่

..

ยิ่งคบกันนานเข้าพิมยิ่งรู้สึกว่านนท์น่าสงสารมาก เพราะว่าทุกครั้ง ทุกเวลาที่พิมคุยกับนนท์

จิตใจของเธอจะนึกถึงคนๆนึง ที่เคยห่างกันไป เธอรู้ว่ามันไม่ยุติธรรมกับนนท์เอาเสียเลย 

แต่จะทำไงได้..เมื่อเธอก็ยอมรับกับตัวเองแล้วว่านนท์คือคนที่เธอแคร์ 

แต่เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมต้องคิดถึงใครคนนั้นด้วย .ลางสังหรณ์ของพิมมีความหมายเสมอเมื่อวันนึง

แฟนเก่าของพิมที่เรียนอยู่ มมส. ได้ส่งเมลมาถึงเธอ

พิมสุดที่รัก

แซนไม่รู้ว่าตอนนี้พิมทำอะไรอยู่ที่ไหน แซนคิดถึงพิมมากมาย แต่แซนติดต่อพิมไม่ได้

พิมใจดำมากเลยนะ ที่ไม่ยอมส่งข่าวบอกแซน อยู่ดีๆก็เงียบหายไป

พิมรู้มั้ยเมลนี้ถ้าแซนไม่ไปถามเพื่อนพิมแซนคงไม่มีทางรู้เด็ดขาดว่าจะติดต่อพิมยังงัย แซนดีใจมากๆเลยที่ได้บอกพิม 

แซนไม่ได้มีใครอย่างที่พิมคิดหรอก พิมน่ะชอบคิดมาก แซนยังรักและรอพิมเพียงคนเดียวเท่านั้น

พิมล่ะมีใครหรือยัง. แค่นี้ก่อนนะพิมแซนจะต้องทำรายงานส่งอาจารย์ .อ้อ แซนฝากเพลงที่พิมชอบมาให้ด้วยนะ .

หนาว เหงา หวง เหม่อ 

อยู่ทางนี้ ทุกนาทีคิดถึงเธอ อยากจะเจอ ทำไมเธอหายหน้าไป
อยู่ที่ไหน แล้วคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า
ห่างกันไป ใจของฉันก็เลื่อนลอย ได้แต่คอย คอยให้เธอนั้นคืนมา
กลับมาหา แล้วเธอยังรักฉันหรือเปล่า อย่าปล่อยให้ฉันเป็นอย่างนี้
* ฉันหนาว เลยอยากจะกอดเธอเหลือเกิน ฉันเหงา เลยคิดถึงทุกคืนนะ
ฉันหวง เลยไม่อยากให้ใครใกล้เธอ ฉันเหม่อ ก็เพราะฉันรักเธอ(จนหมดใจ)
ส่งข่าวมา ช่วยโทรหาก็ยังดี เงียบอย่างนี้ ฉันใจคอไม่ดีเลย
อย่าทำเฉย ก็เธอยังรักฉันหรือเปล่า อย่าปล่อยให้ฉันเป็นอย่างนี้.

ป.ล. พิมตอบเมลแซนด้วยนะครับ แซนจะรอ 

พิมอ่านเมลจบ แล้วนั่งซึมอยู่ วันนี้มันอะไรของเธอนะ ทำไมต้องมาเจอเหตุการณ์

ที่ชวนปวดหมองอย่างนี้ แดเดินมาเจอพิมนั่งซึมอยู่ เฮ้ยเป็นไรไปพิม หือ ไม่สบายหรือเปล่า

คราวนี้พิมจงใจให้แดได้เห็นเมลของแซนชัดเจน 

เฮ้ย.นี่มัน.นังพิมแกอย่าบอกนะว่าแฟนเก่าแกกลับมาอีก เจ้านี่น่ะเคยทิ้งแกไปไม่ใช่เหรอ

ทำไมมันกล้าขนาดนี้วะพิม แดกล่าวอย่างแค้นๆ 

แล้วแกจะเอางัย ฉันสงสารตานนท์นะ มันคงรักแกมาก แต่ฉันรู้ว่าแกยังไม่ลืมรักเก่า

แต่ว่าฉันก็อยากจะเตือนสติแกสักหน่อยนะ ผู้ชายคนนั้นมันเคยทิ้งแกไปแล้ว

ถ้ามันจะทิ้งแกอีกเป็นครั้งที่2มันก็ย่อมทำได้ใช่ไหม ไหนๆ ขอฉันดูสำนวนมันชัดๆหน่อย

โห..มันกะจะให้แกกลายเป็นคนผิดนี่หว่า แหมเข้าใจเขียนนะ บอกว่าแกไม่ยอมบอกที่อยู่

โง่..ซะไม่มี เบอร์โทรแกมันก็มีไม่ใช่เหรอ แสน.จะ จริงๆเลยไอ้คนนี้ 

ขอโทษนะพิมฉันโมโหแทนแกน่ะ แดพูดเสียงอ่อยๆเมื่อเห็นแววว่าพิมจะร้องไห้อีกแล้ว

น้ำตาเริ่มรื้นขึ้นมาอีกครั้ง ..ฉันไม่ได้จะจงใจว่าแฟนเก่าแกนะพิม

เฮ้อเพื่อนเราอะไรๆก็ดีไปซะทุกอย่าง เสียอย่างเดียว 

บ่อน้ำตาตื้นไปหน่อยโดยเฉพาะกับผู้ชายคนนี้ แดคิด

ฉันรู้นะพิมแกเคยรักเค้ามากเอาเถอะฉันหวังให้แกมองเห้นความดีเจ้านนท์ละกันนะเพื่อนเอย..

ช่างเหอะแก ..ยังงัยเขาก็ไปแล้วจะกลับมาอีกสัก10ครั้งฉันก็คงจะไม่มีวันเดินหันหลังกลับไป

แน่นอน คนอย่างฉันถ้าลองได้เดินหน้าแล้วไม่มีทางถอยหลังเด็ดขาด.คอยดู 

ปากก็บอกไปอย่างนั้นแต่ใจของพิมใครเล่าจะหยั่งถึงได้ 

ก็ต้องรอดูกันต่อไปว่างานนี้นายนนท์จะกินแห้วหรือเปล่า.นนท์ เราจะทำยังงัยดี ทำไงดีนนท์ เราไม่ได้โลเลนะ เราแคร์เธอ

แต่ทำไม เราคิดถึงคนอื่น นนท์เราควรจะทำไงดีพิมคิดอย่างเศร้าใจ

และพิมไม่ได้ตอบเมลของแซน