1 ธันวาคม 2547 23:28 น.
Rainsummer
เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่นห้อง
แต่ไม่ได้เป็นผลให้ใครที่ตั้งเวลาไว้รู้สึกอยากตื่นสักเท่าไหร่นัก
หนอนเหลือบมองมันแค่เแวบเดียว แล้วหลับตาลงต่อไป
เสียงเจ้านาฬิกายังคงทำหน้าที่อันซื่อสัตย์ของมันต่อไป
กริ๊งงง..กรุ๊งกริ๊ง.กรุ๊งกริ๊งกริ๊ง (สาบานได้ว่าเสียงนาฬิกาปลุก )
.กริ๊ก เสียงสุดท้ายที่ได้ยินนั้น เป็นผลจากมือน้อยๆเอื้อมมาปิดมันด้วยความรำคาญ
แล้วเธอก็หลับตาลงต่อไป.
ก๊อกๆ .เสียงเคาะประตูห้องนอนทำให้หนอนลืมตาด้วยความหงุดหงิด
เธอทำหน้าบึ้งไม่พอใจแล้วเดินลงจากเตียงฉุบฉับอย่างขัดใจ
อารมณ์ตอนนี้กำลังพุ่งปรี๊ดด้วยความฉุนเฉียว
หวือเสียงกระชากเปิดประตู
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแต่งตัวเรียบร้อยพร้อมที่จะออกเดินทาง หรือไปไหนสักอย่าง
เพราะดูจากชุดแล้วไม่น่าที่จะเรียกได้ว่าจะอยู่บ้าน
แทนไทยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี
ยังไม่อาบน้ำอีก ไปอาบน้ำแต่งตัวสิ เดี๋ยวจะไปส่งที่ทำงาน
หนอนมองอีกฝ่ายอย่างงุนงง แต่เธอไม่มีเวลาที่จะงงมากกว่านั้นเพราะ
7 โมงแล้ว.เฮ่ย
ไวเท่าความคิดหนอนปิดประตูปัง แล้วรีบถอดชุดนอนวิ่งตื๋อเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ผ่านไป 10 นาทีจึงเห็นคนสองคน นั่งอยู่บนรถท่ามกลางการจราจรที่ติดขัด หนอนมองแทนไทอย่างขุ่นเคือง ตาเขียวๆตวัดมองเป็นระยะ พร้อมกับเสมองข้างทางบ้างข้างหน้าบ้าง
นี่จะขำอะไรนักหนา ก็คนมันเพลียนี่นา เหนื่อยน่ะเข้าใจมั้ยไม่ได้นั่งเป็นคุณชายอยู่บ้านเฉยๆนี่
แทนไทอมยิ้มกับคำแก้ตัวนั้น นี่ถ้าเขาไม่ไปปลุกเธอคงจะนอนจนถึงเที่ยงเลยมั้ง
ถึงแล้ว เธอบอก
ยังงัยก็ขอบคุณละกัน ที่มาส่ง หิวข้าวก็หากินเอง ขอโทษที่วันนี้ตื่นสาย
แทนไทกลั้นหัวเราะกับท่าทางของแม่หนอนน้อย
หากเขาเผลอหัวเราะเสียงดังขึ้นมาแน่นอนว่า
คงไม่มีวันจะสงบศึกกันได้
เขาจึงเลือกที่จะมองคนตัวเล็กก้าวฉับๆเข้าบริษัทไปอย่างรีบเร่ง
.....................................................................
วันนี้หนอนต้องเข้าไปดูกระบวนการผลิต เพื่อจัดทำ แผนผังการผลิตและวิเคราะห์อันตรายที่อาจจะเกิดจากการผลิต .
..ที่ line การผลิต
น้องคะ น้องเป็นนักศึกษาฝึกงานรึเปล่าคะ ไม่เคยเห็นหน้า
หนอนยิ้มให้กับพนักงานสาวแล้วตอบด้วยน้ำเสียงแจ่มใส
ค่ะ พี่ทำงานที่นี่มากี่ปีแล้วคะ
พนักงานไม่รู้สึกรำคาญเธอเลย รู้สึกชอบหนอนขึ้นมาอย่างประหลาดคงเป็นเพราะเธออัธยาศัยดีนั่นเอง
2 ปีแล้วค่ะ น้องมาฝึกงานด้าน Safety รึเปล่าคะ เมื่อเช้าหัวหน้างานเค้าประกาศตอน Safety Talk 1
ใช่ค่ะ ที่นี่ดีจังเลยนะคะเห็นความสำคัญด้านความปลอดภัยในการทำงาน เป็นองค์กรที่น่ายกย่องจริงๆ
หนอนชมด้วยใจจริง แต่เธอก็นึกขึ้นได้ว่าอาจทำให้พนักงานล่าช้าในการทำงานจึงขอตัวออกมาเดินดู Line การผลิตอื่นๆ พนักงานชายหลายคนส่งสายตากรุ้มกริ่ม บางคนส่งเสียงแซว บางคนเดินมาเฉียดๆทำทีเป็นเดินมาหยิบงาน แล้วเดินผ่านเธอ
น้องสาวมาใหม่เหรอ หนอนมองพนักงานคนนั้นแล้วยิ้มให้พยายามนับหนึ่งถึงสิบ เขาถามแกดีๆหนอนเอ๋ย เขาถามแกดีๆ ทั้งๆที่พนักงานคนนั้นใช้สายตาแบบมองทะลุทะลวงชุดที่หนอนแต่งมา เดี๋ยวเหอะ แม่จะถอดประชด ฮี่ฮี่ เธอคิดอย่างติงต๊อง แล้วตอบคำถามไปว่า
ค่ะมาฝึกงาน แผนก Safety ยังงัยก็ฝากตัวด้วยนะคะ เราคงได้เจอกันตอน Training 2
แหม น้อง จะฝากทั้งหัวใจพี่ก็ไม่ว่าหรอกจ้ะ ตัวเล็กๆ แค่นี้เอง พี่เลี้ยงได้ ให้อยู่บ้านเฉยๆยังได้เลยนะจ๊ะ พี่ไม่ให้ลำบากเลยนะ หนอนแค่ยิ้มๆ แล้วเดินออกไปที่ Line การผลิตอื่นๆ
และเธอก็พบเพื่อนนักศึกษาฝึกงานแผนกวิศวกรรม วินกับวุฒิ
จับเวลาทำไมเหรอวิน เธอถามอย่างใคร่รู้
จับเวลาว่าเครื่องจักรตัวนี้ใช้เวลาเท่าไหร่ในการหมุนครบหนึ่งรอบไง แล้วก็ในการผลิตให้ได้งานหนึ่งชิ้นใช้เวลาเท่าไหร่ ข้อมูลพวกนี้เราจะเอาไปทำรายงานส่งอาจารย์ แล้วก็เป็นข้อมูลเบื้องต้นในการออกแบบเครื่องจักรเพื่อลดเวลาในการทำงานและเพิ่มผลผลิตให้มากขึ้นทันส่งลูกค้า หนอนอยากได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมไหม เรามีนะเกี่ยวกับการทำงานของเครื่องจักรตัวนี้
แหม อะไรๆ ก็เพิ่มผลผลิต เร่งการผลิต อย่าลืมนะจ๊ะ ว่า Safety First ก็สำคัญ บางทีการที่เครื่องจักรทำงานเกินกำลังก็สามารถชำรุดได้ง่ายนะ นอกจากจะเสียค่าใช้จ่ายในการซ่อมบำรุงแล้วยังเสียเวลาในการทำงานอีกด้วยนะ ผลกำไรหายไปเยอะทีเดียวเลย เธอกล่าวยิ้มๆ สัมพันธภาพในงานที่เรียนมาเตรียมงัดมาใช้เต็มที่ เหอะๆ ได้ A วิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมมาทั้งทีไม่ใช้ก็เสียดายเกรดตายเลยสิ เธอคิด
คร้าบ แหม เหตุผลมาเป็นชุดเทอร์โบเทียวนะคุณนายหนอน
วุฒิกล่าวเสริม รู้สึกถูกชะตากับเธอมากขึ้นจึงเริ่มคุยเล่นด้วย
ก็จริงนา แต่หนอนคงไม่มีความรู้เท่าท่านวิศวกรที่เรียนมาสายตรงหรอก หนอนก็แค่เรียนมาแบบผ่านๆ ผาดๆ
วินกำลังใจจดใจจ่อกับการจับเวลา และสังเกตการทำงานของพนักงานพร้อมกับเครื่องจักร ส่วนหนอนสังเกตท่าทางในการทำงานของพนักงาน ดูท่าพนักงานอาจจะรู้สึกเมื่อยแน่ๆหากยืนทำงานแบบนี้ทั้งวัน แต่ยังหรอก ยังไม่ใช่วันนี้ที่เธอจะพูดเรื่องท่าทางในการทำงาน มันเร็วไป เธอยังไม่รู้จักมักจี่เขาดีพอ เอาไว้ให้คุ้นกันมากกว่านี้ก่อน จะแนะนำจะทำอะไรค่อยว่ากันอีกที
แล้ววันนี้หนอนจะทำอะไร วินถามขึ้นในขณะที่สายตายังคงอยู่ที่นาฬิกา
วันนี้หนอนว่าจะหาจุดวิกฤตของงานน่ะ ตรงไหนน่าจะเสี่ยงมากที่สุดในโรงงาน อ้อ งั้นหนอนไม่กวนล่ะนะ ไปล่ะจ๊ะ
แต่วุฒิทำท่าเหมือนจะนึกอะไรได้
หนอนๆ อย่าเพิ่งไป เรามีอะไรจะบอก ที่นี่มี Boiler ด้วย เราคิดว่ามันน่าจะมีประโยชน์กับการหาจุดวิกฤตในการทำงาน ของหนอนนะ
หนอนยิ้มกว้างอย่างดีใจ จริงเหรอ วุฒิ
ขอบใจมากนะ นายช่วยได้เยอะเลย ว่าแต่มันอยู่ตรงไหนล่ะ
ทางทิศใต้ของโรงงาน หนอนเราทำ Lay Out มาด้วย เอาไปดูสิ เผื่อหนอนจะได้หามันเจอง่ายขึ้น ไม่ซับซ้อนหรอก วุฒิเอ่ยอย่างใจดี
ขอบใจนะวุฒิ หนอนไม่รู้จะขอบคุณยังงัยดี เธอรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจเพื่อนใหม่ยิ่งนัก
วุฒิมองหน้าแล้วยิ้มกว้าง
ไม่เป็นไรวันนี้หนอนไปกินข้าวกับพวกเราก็แล้วกันเป็นการขอบคุณไง
หนอนหัวเราะเบาๆ ขืนหัวเราะเสียงดัง คนในโรงงานจะหาว่าเธอบ้าน่ะสิ
ได้สิ วันนี้หนอนเลี้ยงเอง แล้วเธอก็ขอตัวไปสำรวจหม้อไอน้ำ หรือ Boiler
วันนี้หนอนเดินออกจากโรงงานอย่างอารมณ์ดี เธอได้เพื่อนใหม่ 2 คน และพี่ดำรงก็ไม่มาป้วนเปี้ยนให้เธอต้องรำคาญใจเลย เพราะวันนี้งานยุ่งทั้งวัน เธอรู้สึกว่าการได้ทำงานในโรงงานที่มีแต่พนักงานชายไม่ใช่สิ่งที่ต้องหนักใจอีกต่อไป ในเมื่อคนที่น่ากลัว และน่ารำคาญที่สุดในโลก อยู่ที่บ้านเธอน่ะเอง ยี้ คนอะไรวันๆ งานการไม่ทำเตร่ไปเตร่มาไม่รู้จักหางาน ถึงจะเรียนจบโทก็เหอะ เฮ้อช่างบ้าแมว ไม่มีเหตุผล
( รึเธอเองหว่าที่ไม่มี )
หนอนมัวแต่คิดเรื่องงานและเรื่องสังคมในองค์กรหรือบริษัท จนเกือบลืมนึกถึงคู่อริที่ไม่ได้ประจันหน้ากันหลายวัน เอาไว้ให้เธอว่างๆก่อนเถอะน่า แผนกำจัดเจ้าเหมียวที่แสนสะตอ...บวกกับความขี้อ้อนเจ้านายต้องเริ่มในสักวัน
แทนไทนั่งมองคนที่เดินออกมาจากที่ทำงานอย่างสงสัย
วันนี้ยัยหนอนผีเข้ารึไงหว่า เดินยิ้มมาคนเดียว รึว่ามีคนมาแจกขนมจีบ
คิดถึงเรื่องนี้เขาก็นึกถึงเจ้าหนุ่มทึ่มเพื่อนยัยหนอน ซึ่งไม่น่าจะใช่ประเด็น ต้นเหตุน่าจะอยู่ที่ทำงานเดียวกัน
เขาจำที่เจ้าทึ่มตีโพยตีพายกับหนอนว่า โรงงานนี้ 80 % เป็นพนักงานชาย แต่อย่างยัยหนอน เนี่ยเร้อมีคนมาปิ๊ง ยังเร็วไปสิบปีเว้ยไอ้ทึ่ม (สมชื่อจริงๆ)
เสียงแตรรถทำให้หนอนหันมามองยังต้นเสียง แหมเกือบลืมมองเห็นหัวหลักหัวตอ หึหึ
ขึ้นรถสิ เขาว่า
วันนี้ว่างเหรอคะ เธอถามอย่างสงสัย เพราะปกติเขาจะกลับทีดึกดื่นเที่ยงคืน วันนี้มาแปลกแฮะ
อ้อ อืม ว่าง จะหาคนไปกินข้าวด้วย
เหตุผลไม่เข้าท่าเอาเสียเลยแทนไทอยากตบปากตัวเองจริงๆ เขาลืมไปว่าสิ่งที่เขาทำวันนี้มันไม่ปรกติตั้งแต่เช้าแล้ว คนช่างสังเกตอย่างยัยหนอนมีหรือจะไม่สงสัย
หนอนไม่อยากติดใจอะไร เป็นอกุศล แต่ก็อดคิดไม่ได้
นี่ เฮียต้องการอะไร อยากให้ช่วยอะไรเนี่ย หรือว่า
แทนไทร้อนตัวขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
เปล่า เรานี่อะไรกัน มาจับผิดพี่ จะมีอะไรเล่า แค่คนมันว่าง ว่างจัด ได้ยินชัดมั้ยทีนี้
หนอนมองแทนไทอย่างไม่ไว้ใจ
ไม่รู้สิ ปกติไม่เคยสนใจไยดีกันเลยนี่นา มีอะไรก็ทึ่ม เอะอะอะไรก็ไปเอง ไม่เคยเห็นมาใส่ใจแบบนี้นี่
เธอพูดตรงๆ หนอนก็เป็นแบบนี้แหละ เล่ห์เหลี่ยมไม่ค่อยจะมีกับเขาเท่าไหร่ บทจะตรงก็มาแบบขวานผ่าซาก บทจะลูกเล่นก็กะล่อนเสียจนจับไม่ทัน จนบางทีเขาก็ไม่เข้าใจเธอ มันคงถึงเวลาที่จะทำความเข้าใจกันดีๆซะที (รึเปล่าหว่า)
หนอน ..
เธอมองหน้าเขา เขาไม่ได้สบตาเธอหากแต่ยังคงมองถนนอย่างเดิม
เรียกทำไม กลัวลืมชื่อรึไง ปัญญาอ่อน ! ฮึ
เปล่า..ช่างเถอะ
เขาไม่รู้จะพูดยังงัยดีกับสิ่งที่มันอยู่ในใจ มันเกิดขึ้นเงียบๆ เขาเองยังไม่แน่ใจ หากพูดอะไรออกไป
แม่หนอนน้อยอาจจะซัดเปรี้ยงเข้าที่ปลายคางให้เขานอนไปชมดาวเล่นก็ได้ ( ก็เขาไม่ชอบใช้กำลังตอบโต้หรือทำร้ายผู้หญิง )
ประสาทรึเปล่า พี่ไท ไปหมอมะ
เธอถามอย่างจริงจัง ยื่นหน้าขึงขังมาเชิงขอคำยืนยัน
ไม่ต้อง.. จะบ้าเหรอ พี่ไม่ได้ป่วยนะ แทนไทอดขำไม่ได้ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก อายตายเลยหน้าแดงกับเด็กอย่างยัยหนอน
หนอนเองก็ชักจะแปลกใจกับอาการคนตรงหน้า และหลังจากนั้น ทั้งสองก็ไม่พูดอะไรกันอีกเลยตลอดการเดินทาง..
...
**คำอธิบาย ***
Safety Talk = การสนทนาด้านความปลอดภัยในการทำงาน
Training 2 = การฝึกอบรมพนักงานในการทำงานเกี่ยวกับข้อควรปฏิบัติในการทำงาน กฎระเบียบขององค์กร บางครั้งรวมถึงการอบรมเกี่ยวกับกิจกรรมความปลอดภัย ความรู้เรื่องอุปกรณ์ป้องกันอัคคีภัย อุปกรณ์ดับเพลิง
16 พฤศจิกายน 2547 20:33 น.
Rainsummer
..ที่บริษัทเครื่องสำอาง..
เฮ้อรอดตายหวุดหวิด 7.55 น.
หนอนถอนหายใจเฮือก ด้วยความโล่งใจ
คิดว่าจะมาไม่ทัน 8 โมงเช้าซะแล้ว
เอ่อขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณเป็นนักศึกษาฝึกงาน Safety รึเปล่าครับ
ใช่ค่ะ .
หนอนมองหน้าอีกคนอย่างสงสัย แต่งชุด Shop น่าจะเป็นวิศวะ เธอคิด.
เหมือนอีกคนจะเดาความคิดเธอได้ จึงเอ่ยต่อไปว่า
ผมชื่อ วิน นะ มาฝึกงานเหมือนกัน วิศวะ-ไฟฟ้าครับ เราคงต้องได้ร่วมงานกันแน่นอน อ้อแล้วนี่เพื่อนผมชื่อวุฒิ วิศวะ-อุตสาหการครับ
หนอนยิ้มให้ทั้งสองอย่างยินดี
สวัสดีค่ะ แน่นอนเราต้องได้ร่วมงานกันแน่ๆค่ะ อย่างน้อย ฉันก็จะต้องขอความร่วมมือคุณสองคนเรื่องแผนผังโรงงาน แล้วก็เรื่องแผนผังกระบวนการผลิตในโรงงาน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ชื่อหนอนค่ะ เรียนทางอาชีวอนามัย เรียก Safety ก็ได้ค่ะ
หนอนเดินเข้าโรงงานพร้อมกับนักศึกษาฝึกงานอีก 2คน
เห็นทีจะต้องแยกกันตรงนี้แล้วล่ะค่ะ เพราะฉันต้องขึ้นไปรายงานตัวกับพี่ที่แผนก Training แล้วเจอกันนะคะ ..
หลังจากกรอก แบบฟอร์ม การฝึกงานเสร็จ อรชาหรือพี่อ้อย หัวหน้าแผนก ก็พาหนอนไปแนะนำให้กับแผนกและฝ่ายต่างๆในบริษัททราบถึงการปฏิบัติงานครั้งนี้
นี่คุณ อดิเรก เป็นผู้บริหารสูงสุดของที่นี่ ..
หนอนยกมือไหว้ อดิเรกมองหนอนอย่างมีไมตรี
คุณอ้อย ผมขอคุยกับน้องเค้าเป็นการส่วนตัวสักครู่นะ
คุณแนะนำน้องกับทุกคนแล้วใช่ไหม? .
ค่ะ ผู้จัดการ ..
งั้นอยู่คุยกับผมก่อนนะ ..
อดิเรกหันมาพูดกับหนอน
ค่ะ ..
หนอนรับคำพร้อมกับนึกไปว่าจะเจอคำถามอะไรบ้าง
เราเรียนสาย Safety มาโดยตรงใช่ไหม ? . เขาเริ่มคำถาม
ค่ะ หนูเรียนสาขาอาชีวอนามัยและความปลอดภัย แต่ปี1 เรียนพื้นฐานวิทยาศาสตร์ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ, ปี 2 เรียนพื้นฐานวิชาแพทยศาสตร์และการปฐมพยาบาล , ปี3 เรียนอาชีวอนามัยโดยตรง แล้ววิชาของวิศวกรรมอีก 2-3 วิชา .
หนอนตอบอย่างฉาดฉานชัดเจน
อืม.
งั้นเราก็ปฐมพยาบาลเบื้องต้นได้สินะ แล้วเรื่องเครื่องจักรพอรู้ไหม?
หนูคงต้องศึกษาเพิ่มเติมค่ะ เพราะเท่าที่เรียนทฤษฎีมาไม่ได้เน้นเกี่ยวกับเครื่องจักร แต่อาจารย์ให้มาศึกษาที่โรงงาน ศึกษากับของจริง จะได้เข้าใจและเห็นภาพได้ดีค่ะ. เธอตอบ
อืม..ก็ถือว่าใช้ได้นะ ทางบริษัทยินดีต้อนรับ ก็ขอให้อยู่ที่นี่ด้วยความสบายใจนะอยากจะให้ทางเราปรับปรุงเรื่องไหน ก็ทำโครงการมาเสนอได้นะ หรือว่าจะเบิกอุปกรณ์อะไรในการดำเนินงานก็ประสานงานกับ Safety ของเราได้ ..
ค่ะ หนอนพูดได้อยู่คำเดียว
อ้อ ทางเราถือว่าการฝึกงานครั้งนี้เป็นผลงานอย่างหนึ่งที่นักศึกษาต้องรายงานกับบริษัท ฉะนั้นคุณอ้อยบอกแล้วใช่ไหมว่าหนูต้อง ทำรายงานส่งทางเราหนึ่งเล่ม แล้วก็ก่อนจบการฝึกงานต้องพรีเซ้นท์สิ่งที่ได้ทำให้กับทางบริษัท .
ค่ะ ทราบค่ะ .
งั้นก็คงไม่มีอะไร อ้อ ลืมบอกไปทางบริษัทมีเบี้ยเลี้ยงให้ แต่หนูต้องไปติดต่อกับฝ่ายการเงินเองนะ ..คงมีเท่านี้แหละ อยากจะเสนออะไรก็ส่งผ่านทาง Safety เราได้นะผมจะรับพิจารณาให้ ..
ขอบคุณค่ะ ..
หนอนเดินออกมาจากห้องผู้จัดการอย่างโล่งอก ฟู่. เธอพ่นลมหายใจ
เฮ้อ.เริ่มงานซะที
อ๊ะ.น้องครับมายืนทำอะไรตรงนี้ครับ
ดำรงทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยที่หนอนมองดูแล้วน่าจะเหมือนหน้าโรคจิตมากกว่า แต่เธอยังไม่รู้จักใครดีพอจึงไม่อยากจะตัดสินนิสัยคนเร็วไป
อ้อ เข้าไปคุยกับคุณอดิเรกน่ะค่ะ พี่ดำรงล่ะคะ ..
ฮั่นแน่.จำชื่อพี่ได้ด้วย ความจำดีนี่นาเรา อย่างนี้ต้องเลี้ยงข้าวกลางวัน
คือ.หนอนว่ามันจะไม่ดีมั้งคะ มาวันแรกก็รบกวนพี่เลย ..
ไม่เป็นไร๊ไม่เป็นไรน้อง ถือว่าเลี้ยงต้อนรับไง พี่อยู่ฝ่ายบุคคล
ยังงัยเราก็ต้องได้คุยกันเรื่องประวัติพนักงานอยู่แล้ว น้องต้องรบกวนพี่จนฝึกงานเสร็จน่ะแหละ .
เขาว่ายิ้มแย้ม ทำเอาหนอนทำหน้าไม่ถูก ทำไมโรงงานนี้ ผู้ชายมันเยอะอย่างนี้วะ เธอคิดในใจอย่างขนลุก
บริษัทเครื่องสำอางนะเนี่ย เหอะๆ ท่าทางจะสนุกแฮะ..
เธอนึกแผนการไว้ในใจ เมื่อนึกถึงเวลาต้องเดินเข้าไปใน Line การผลิต และห้องแล็ป ทดลองคุณภาพเครื่องสำอาง
11 พฤศจิกายน 2547 17:43 น.
Rainsummer
เช้าวันใหม่หนอนแต่งชุดนักศึกษาเพื่อที่จะไปรายงานตัวที่โรงงานผลิตเครื่องสำอาง ซึ่งเป็นที่ทำงานใหม่ ก๊อก.ๆ..ๆเสียงเคาะประตูเบายังกับแมวข่วนของแทนไททำให้หนอนต้องถอนหายใจเฮือก อย่างหงุดหงิด
กลัวประตูพังรึไงนะ อีตานี่
ค่า.เดี๋ยวนะคะ แต่งตัวอยู่
หนอนบ่นพึมพัมต่ออีกสองสามคำจึงเปิดประตูให้เจ้าของบ้าน ซึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับแมวเหมียวในอ้อมกอด หนอนมองแมวเหมียวอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
แต่นึกได้ว่าเจ้าของมันจ้องหน้าเธออยู่ เธอจึงปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แทนไทกวาดสายตามองรอบๆห้องอย่างพิจารณา
อะไรคะคุณเจ้าของบ้าน ดิฉันจัดห้องแล้วนะคะ แล้วนี่มันก็ 7 โมงแล้วนะคะ มีอะไรก็ว่ามาคนจะไปทำงาน ไม่มีเวลามานอนเอกเขนกอยู่บ้านเฉยๆ..
เธอแขวะเขาเข้าให้แล้ว แทนไทอมยิ้ม
จัดห้องได้เรียบร้อยดีนี่ ..อ้อ อยากจะบอกว่าเมื่อคืนขอบใจนะ สำหรับขนม ..
แค่นี้นะ .เข้ามาขอบใจแค่นี้ ..โอย.ท่านเจ้าของบ้านคะ ดิฉันสายแล้วนะคะ .. เธอประชดด้วยการยกนาฬิกาข้อมือให้ดู
แทนไทยิ้มน้อยๆ
ก็ไม่ได้บอกจะให้เราไปเองซะหน่อย พี่จะไปส่ง ไปเถอะ.
ไม่เป็นไรค่ะ หนอนไปเองได้
หนอนรีบเดินลงบันไดอย่างรวดเร็ว
ไม่ได้ ไหนว่านายทึ่มมารับไง ทำไมป่านนี้ยังไม่มา แต่ยังงัยพี่ก็จะไปส่งเอง
วันนี้บอกยกเลิกนายทึ่มนะ
เขาว่า
มันคงลืมไปแล้วล่ะค่ะ หนอนไม่รบกวนดีกว่า พี่ไทต้องไปรับแฟนพี่ไม่ใช่เหรอ
พี่ไม่มีแฟน เราเอาอะไรมาพูด เขาเถียง
นั่นแหละค่ะ โอ๊ยธุระ พี่เยอะแยะ อย่ามายุ่งกะหนอนเลย สายแล้วๆ โอ๊ยๆ สายๆ
เธอร้องลั่น..
ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวไปส่ง .
แทนไทฉุดแขนอีกฝ่ายให้ขึ้นรถให้ได้
ก็บอกว่าไม่เป็นไรไงคะ ไม่อยากรบกวน .. หนอนยื้อสุดชีวิต
เอ๊.ยัยเด็กดื้อนี่ เดี๋ยวก็สายกันพอดี
แทนไททำเสียงดุ พร้อมกับลากตัวเธอขึ้นรถ
ในขณะที่ทั้งสองกำลังยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่นั้น ..
เอี๊ยด.ดดดดด.ด.ด.โครม..มม..เพล๊ง!!!
ไอ้ทึ่ม ! หนอนร้องเสียงดัง รู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาทันที
หนอนจ๋า ที่รัก มายดาร์ลิ้ง ทึ่มมารับแล้วจ้า
ทึ่มโผล่หน้าออกมานอกรถ พร้อมกับรอยยิ้มอย่างผู้ชนะสิบทิศที่ภาคภูมิใจในความเก่งกาจเมื่อสามารถตีเมืองตองอูแตกพ่ายได้
ทึ่ม แกทำรั้วบ้านเค้าพังอีกแล้ว โธ่.
หนอนร้องเสียงหลง อย่างเหลืออด
นี่มันเป็นวันอะไรของเธอนะ คิดว่าจะไปทำงานแต่เช้าเพื่อสมองจะได้ปลอดโปร่ง
เริ่มงานวันแรกก็วุ่นวายซะแล้ว
คือว่า มันเบรคไม่ทันน่ะจ้ะ หนอนสุดเลิฟ ทึ่มขอโทษน้า
ทวีศักดิ์ทำตาละห้อยอย่างน่าเห็นใจ หนอนคิดอย่างนั้นแค่แวบเดียว น่าเห็นใจแต่ไม่ใช่เวลานี้ เธอต้องไปทำงาน
เคลียร์กันเองนะ เจ้าของบ้าน กับเจ้าของรถ
หนอนรีบเลี่ยงออกมาอย่างสุดระอา
อ้าว.เฮ้ย !!! หนอน.อ้าว
สองหนุ่มอุทานพร้อมกัน ทวีศักดิ์ ยิ้มแหยๆ ส่วนแทนไททำหน้ามุ่ย จ้องเขาเขม็ง ไอ้ตัวซวย ฉันจะได้ไปส่งยัยหนอนแล้วเชียว แทนไทนึกแค้นในใจ
6 พฤศจิกายน 2547 17:29 น.
Rainsummer
ต่อจากความเดิมตอนที่แล้ว ...หนอนและลูกน้ำได้ไปฝึกงานที่โรงพยาบาล
แล้วก็มีสิ่งที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้น..........เมื่อมีเสียงโทรศัพท์ที่ห้องพี่พยาบาล
กริ๊ง.....ๆ.......ๆ........
." สวัสดีค่ะ โรงพยาบาล.......ค่ะ "
" อ๋อ...ได้ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ อุ๊ย อย่าขอโทษเลยค่ะอาจารย์ ค่ะวันนี้เลยเหรอคะ
เป็นพรุ่งนี้ได้มั้ยคะ ค่ะ .... ค่ะ ดิฉันจะแจ้งนักศึกษาให้นะคะ ค่ะ ..."
" หนอนจ๊ะ มานี่หน่อย อ่อ ลูกน้ำด้วย มานี่แป๊บนึง " พี่พยาบาลคนสวยเรียกทั้งสอง
" คือว่าทางอาจารย์หนอนแจ้งมาว่า มีโรงงานเค้าเรียกตัวหนอนให้ไปฝึกงานน่ะจ้ะ ส่วนลูกน้ำ ฝึกที่นี่ตามเดิม หนอนต้องย้าย "
." พี่คะ อาจารย์ให้ย้ายไปเมื่อไหร่คะ " หนอนเริ่มรู้สึกเหนื่อยใจ ทำไมนะ อาจารย์ถึงไม่เห็นใจเธอที่ต้องย้ายที่ฝึกทั้งๆที่โรงพยาบาลนี้เธอทำไปได้แล้วเกือบครึ่งของงานทั้งหมด
" พรุ่งนี้จ้ะ วันนี้พี่ขออาจารย์ไว้ก่อน จะเลี้ยงส่งหนอน "
พี่พยาบาลยิ้มให้อย่างเอ็นดูในตัวหนอน
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ หนอนไม่อยากรบกวนพี่ๆ คือเดี๋ยวหนอนต้องขอตัวไปเคลียร์งานกะพี่ลูกน้ำก่อนนะคะ ขอบคุณค่ะ " หนอนเดินจากมาด้วยหัวใจอ่อนล้ายังกะอกหักมา 8 ชาติ
........................................เย็นวันนั้น...............................................
แทนไท รอหนอนด้วยอาการกระวนกระวายใจ ....เขาเดินไปมานับครั้งไม่ถ้วน
" ยัยเด็กบ้านั่น ไปเถลไถลที่ไหนนะ กลับมาจะตีให้เข็ดเลย หึ สงสัยไปกะเจ้าทึ่มแน่เลย คอยดูกลับมาล่ะน่าดู ไปกับผู้ชายสองคนได้ไงค่ำๆมืดๆ "
. " โว้ย ......จะสองทุ่มแล้ว ยังไม่เข้าบ้านอีก " แทนไทโวยวาย
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น .......
" ครับ........หวัดดีครับ อ้าว เกดเหรอ ? ตอนนี้ผมอยู่บ้านครับ คือ...เหรอครับ
เกด ผมไปไม่ได้จริงๆ วันนี้ผมต้องเคลียร์งานครับ วันหลังละกันนะครับ ครับ สวัสดีครับ "
" ฮึ่ม !!! ยัยหนอน เป็นเด็กเป็นเล็ก หัดเข้าบ้านดึก จะ 3ทุ่มแล้วนะนี่ ยังไม่กลับอีก "
แทนไท นั่งมองโต๊ะกินข้าว ที่มีอาหารวางไว้หลายอย่าง เขากินไม่ลง เพราะตั้งใจจะรอกินพร้อมยัยเด็กกะโปโล
แล้วเสียงรถที่ไม่คุ้นหู แล่นมาจอดที่หน้าบ้าน
" มาแล้วเหรอแม่ตัวดี หนอย ....ให้ใครมาส่งอีกล่ะนี่ ."
"ขอบคุณนะคะ พี่ฟ้า หนอนต้องฝากพี่ลูกน้ำด้วย ถ้าเกิดหนอนมีโอกาสหนอนจะแวะไปเยี่ยมนะคะ "
" จ้า แค่นี้เอง ไว้เจอกันใหม่น้า หนอนพี่ไม่เข้าไปนะ พี่จะรีบกลับ แฟนพี่โทรมาตามแล้ว "
" ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ขับรถดีๆ นะคะพี่ฟ้า "
หนอนโบกมือให้ แทนไทยืนกอดอกมองดูที่ประตู เขาบอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่ จะว่าเกลียดก็ไม่ใช่ หมั่นไส้ ก็ไม่เชิงอีกนั่นแหละ รู้แต่ว่าไม่ชอบให้คนที่เขามองเป็นเด็กคนนี้ไปโบกไม้โบกมือให้ใคร
" ดูยังจะมีหน้าเดินอมยิ้มเข้ามาอีก เห็นแล้วขวางหูขวางตา "
แทนไทค่อนขอดในใจ เขาไม่รู้หรอกว่าคนที่มาส่งหนอนเป็นใคร
" อารมณ์ดีเชียวนะ " แทนไททัก เป็นผลให้หนอนสะดุ้งเล็กน้อยเพราะไม่ทันมองว่ามีคนยืนอยู่ตรงประตู
" แน่นอน ก็คนมีความสุข ก็ต้องอารมณ์ดีสิ " หนอนว่า
" กินข้าวมารึยัง "
" แล้วค่ะ .ขอตัวนะคะ " หนอนเดินเลี่ยงขึ้นไปข้างบน
แทนไทมองตามอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี เออ เขาโง่รอกินข้าวกะยัยคนนี้ได้ไงนะ เธอไม่มองด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรไว้ รอ ดีเหมือนกัน หมาหน้าบ้านคงจะหิว
"ในเมื่อคนไม่สนใจ ทิ้งให้หมากินก็ได้วะ " แทนไทฉุน
ความหิวหายไปจากความรู้สึก ตอนนี้เขากินอะไรไม่ลงจริงๆ จากที่คิดว่าเจอหน้าใครบางคนแล้วจะกินข้าวด้วยกัน คุยกัน แต่เขากลับกินอะไรไม่ลง
" อาการแปลกว่ะ....เรา " แทนไทบ่นงึมงำ
เขาเดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน มองเห็นสุนัขตัวนึง เดินไปมาอยู่
" เอ้า กินซะ เจ้าหมาน้อย วันนี้ข้าใจดี "
สุนัขตัวนั้นมองอาหารกองโตที่แทนไทใส่ถาดใบใหญ่มาให้มัน แค่มอง สักพักมันก็เดินจากไปอย่างไม่ใส่ใจแม้จะลองดมดู
" ฮึ ดูสิ.... ขนาดหมายังเมิน แล้วคนกินยากอย่างเจ้าหนอนจะมองเหรอวะ "
แทนไทหงุดหงิดเต็มที่...มองอาหารกองโตที่เจ้าตูบสุนัขตัวดีสบัดตูดเดินจากไปอย่างไม่แยแสแม้แต่น้อย หางตามันยังไม่มองด้วยซ้ำ
แทนไทเดินเข้าบ้านหลังจากจัดการกับกองอาหารลงถังขยะเรียบร้อยแล้ว
เขามองขึ้นไปยังชั้นบนของบ้าน ยัยหนอนยังไม่นอน นี่ก็จะ 4 ทุ่มเข้าไปแล้วเห็นทีต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่แม่เขาจะมาเฉ่งว่าไม่ดูแลลูกสาวเพื่อนตัวเอง
ก๊อก........ๆ....ๆ....ๆ.......
" เชิญค่ะ " เสียงคนเกลียดแมวเอ่ยปากอนุญาต
" เมี๊ยววววว.................. " หนอนตาโต มองหาอาวุธทันทีอย่างลืมตัว
" นี่คุณพาแมวเข้ามาด้วยเหรอ ....อย่าบอกนะว่าคุณจะให้มันอยู่ในห้องนี้ "
หนอนมองแมวอย่างหวาดๆ อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ไม่สามารถรบกับมันได้อย่างมันมือ เท่าตอนที่แทนไทไม่อยู่
" แกอย่าเข้ามานะ " หนอนส่งภาษาสายตากับแมวน้อย
" เข้ามาแม่จะหวดด้วยแข้งแข็งๆ "
" เมี๊ยว...ววววว........" เหมือนแมวน้อยจะเข้าใจภาษาสายตาของหนอน มันไม่ยอมออกจากอกของแทนไทเลย
" เอาล่ะ พี่มีเรื่องจะพูดด้วย เรานี่นับวันจะห่างๆกันขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ ยุ่งอะไรนักหนาเหรอหนอน? "
หนอนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
" อ่าว เหรอ ไม่รู้สิคะ หนอนก็ทำงานหนักน่ะค่ะช่วงนี้ยุ่งๆ
จะย้ายที่ทำงานอีกแล้ว "
" แล้วย้ายไปไหนล่ะทีนี้ "
" อาจารย์ส่งไปโรงงานผลิตเครื่องสำอางค่ะ..... ไม่ไปโรงพยาบาลแล้ว "
" อืม .เดี๋ยวพี่ไปส่งก็ได้ พี่รู้จัก อยู่แถวๆนี้เองนี่นา"
" ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง เดี๋ยวเจ้าทึ่มก็มารับ เพราะไปทางเดียวกัน "
หนอนว่าอย่างเกรงใจ อีกอย่างเธอไม่ชอบไปกับคนรักแมวเข้ากระดูกอย่างนี้ บรื๊อ....น่ากลัว
" อ๋อ แฟนมารับอย่างนี้นี่เอง หึ งั้นก็ตามใจ ถามแค่นี้แหละ "
แทนไทกลับห้องไปด้วยใจสับสน ทีแรกเขากะว่าจะด่ายัยเด็กเมื่อวานซืนให้หน้าหงาย โทษฐานที่ทำให้เขารอกินข้าว แล้วยังไม่ยอมมองกับข้าวเขาทำตัวเหมือนเจ้าตูบภาคสอง ที่สะบัดก้นเดินหนีเขา แถมยังกลับบ้านดึกดื่นเผื่อเป็นอะไรขึ้นมา แม่เธอกับแม่เขาน่ะแหละจะมาเฉ่ง ยิ่งคิดแทนไทยิ่งปวดหัว
โอย....ยัยหนอนเอ๊ยยายหนอน ทำไมฉันจะต้องคิดเรื่องเธอด้วยนะ เซ็งจริงๆ
ไม่มีน้ำใจ แล้วยังใจร้ายกับแมวของเขาอีก ..........แล้วแทนไทก็หยิบงานมาทำต่อ
หนอนมองลงมาข้างล่าง เห็นแทนไทยังไม่นอน แล้วไอเดียอันบรรเจิดที่สุดเท่าที่สมองเธอคิดออกตามแบบฉบับคนเข้าข้างตัวเองก็เริ่มขึ้น
" หนอนชงนมอุ่นๆมาให้ ค่ะ " เธอยิ้มแป้น หน้าใสไร้เครื่องสำอางแต่งแต้ม
แทนไทมองหน้าอย่างทิฐิ " ฉันไม่เคยดื่มนมตอนก่อนนอน "
" อ้าว วันนี้ก็เคยซะสิคะ ดีออกน้า แล้วอย่าลืมดื่มน้ำเปล่าอีกแก้วด้วยนะ หนอนเตรียมไว้แล้ว "
. " ตามใจเธอ อยากเอามาก็ตามใจ แต่ขอบอกว่าฉันไม่สนแน่นอน " แทนไทพูดอย่างไม่ใส่ใจ
" งั้นหนอนไปนอนก่อนล่ะ ตามใจคุณเหมือนกัน อุ๊ย ตามใจพี่ไทแล้วกัน "
หนอนเดินยิ้มขึ้นบันไดไปโดยไม่หันกลับมองข้างหลัง
... เชอะคิดว่าฉันแคร์รึงัยยะ ไม่กินก็ อดตายอยู่อย่างนั้นแหละ เธ่อ ข้าวเย็นไม่กิน จะทนได้สักกี่น้ำ ...หึหึ..
พอหนอนปิดประตูห้องปุ๊บ แทนไทยกแก้วนมมาดื่มทันทีอย่างลืมตัว และเคี้ยวขนมที่หนอนเตรียมมาให้อย่างเอร็ดอร่อย .............
31 ตุลาคม 2547 00:55 น.
Rainsummer
ส่วนเจ้าของบ้านหน้ายักษ์ใจร้ายนั่น เธอจะฆ่าหั่นศพ โอ๊ะ! ไม่ดีเดี๋ยวอาจารย์หมอพรทิพย์จับได้เธอจะซวย ต้องเอาอะไรฟาดหัวให้ความจำเสื่อม
จำได้แค่ว่าหนอนเป็นเจ้าของบ้าน ฮ่าฮ่า หนอนยิ้มคนเดียวอย่างติงต๊อง...
เมี้ยว!..... หนอนหันขวับไปทางเสียงนั้นทันที....
"เจ้าแมวบ้าไปนะ อย่ามายุ่งกะฉัน....!!!! "
"ไป๊....ชิ๊วๆ....! " ..หนอนเริ่มไม่สบอารมณ์ อะไรกันเจ้าแมวบ้านี่ มาได้ยังงัย
เธอจำได้ว่า ครั้งสุดท้ายที่ออกไปเดินเล่น เธอล็อคห้องแล้วนี่นา
พลันสายตาก็เหลือบไปที่หน้าต่าง
"ไอ้ตัวแสบ หนอยแน่ แอบย่องเข้าห้องฉัน เดี๋ยวเจอดี! "
ว่าแล้วหนอนก็มองหาไม้หรืออะไรสักอย่าง
ที่พอจะประทุษร้ายเจ้าหน้าลิงนี่
"เมี๊ยววว แง้ววว แง่ววว ม๊าววว " เสียงแมวน้อยร้องขึ้นมาราวกับจะประท้วงใครสักคน
แทนไทได้ยินเสียงแมวน้อยสุดรัก เขารีบตามหาเสียงนั้น นั่น ห้องยัยหนอน โธ่....
ก๊อกๆ ๆๆ "หนอนเปิดประตูเดี๋ยวนี้หนอน ทำอะไรแมวฉัน เปิดเดี๋ยวนี้! "
หนอนรีบเอาไม้เบสบอลซุกไว้ใต้เตียง
ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูพร้อมทั้งทำหน้าดุใส่แมวเหมียว
"จุ๊.....ถ้าแกร้องขึ้นมาอีก ศพเน่าไม่มีญาติแน่แก เชอะ! "
แมวน้อยเบาเสียงลงราวกับรู้ภาษาคนยังงัยยังงั้น " เมี๊ยว.!......"
พร้อมทำหน้าเศร้าซึม....
"ว่าไงลูก โถ....เข้ามานี่ได้ไงเนี่ย มามะมาหาพ่อมา โอ๋ๆ "
แทนไท กอดแมวน้อยไว้แนบอก บ่งบอกว่าหวงแหนอย่างมากและรักสุดชีวิต
แหวะ ! ตาเว่อร์ หนอนคิดในใจ ทำเป็นรักแมว เชอะ คอยดู จะเป็นแบบนี้ได้สักกี่วัน หนอนมองตามแทนไทที่อุ้มแมวเดินจากไปด้วยสายตาไม่ค่อยจะเชื่อถือเท่าไหร่
เช้าวันเดียวกันนั่นเอง.........
"วันนี้เราไปรายงานตัวตอนไหนหนอน ไม่เข้าที่ทำงานเหรอ "
แทนไทถามขึ้นขณะนั่งรับประทานอาหารด้วยกัน
"อ้อ เดี๋ยวเพื่อนแวะมารับค่ะ โทรบอกแล้ว เดี๋ยวคงถึง " .......ยังไม่ทันขาดคำ เสียงเบรคก็ดังลั่นบ้าน เอี๊ยดดดดด.....ตามด้วยเสียงอะไรสักอย่างกะแทกกับของแข็ง โครม!....ตึง!......
"ตาทึ่ม ! " หนอนอุทาน "ตายแล้ววว......." ว่าแล้วเธอก็รีบวิ่งออกไปหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว
"ไอ้ทึ่ม แกทำอะไรวะ ชนข้าวของเค้าเสียหายหมด
แล้วแกเกิดอยากจะตายขึ้นมารึงัยกันห๊า...."
หนอนใส่เป็นชุด ทึ่มมองตาละห้อย พร้อมกับยิ้มแห้งๆ
"แหะๆ บ้านญาติแกนี่หว่า ไม่เป็นไรหรอก น่า แม่ เจ๊ ย่า ยาย......เอ๊า ทวดก็ได้เอ๊า"
"ทะลึ่ง มาทำพูดดี แกน่ะทุกทีเลย เข้าบ้านไหนพังบ้านนั้น
คราวที่แล้วรั้วบ้านเมย์ก็ทีนึงแล้วแกนี่เหลือเกินจริงๆ "
หนอนส่ายหน้าอย่างระอาใจ.......ทึ่มมองหนอนอย่างน้อยใจ อย่างน้อยถึงจะโดนดุโดนด่าเท่าไหร่ ทึ่มก็ยังรักหนอนคนเดียว....(ยัยหนอนโธ่ ไม่ให้กำลังใจกันเล้ย....) แต่เจ้าหนอนนี่แหละ ชอบทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่เรื่อย ชวนเข้าเรื่องทีไร มันเล่นเปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย เฮ้อ......วันนี้เขารีบมารับเพราะได้ข่าวแว่วๆว่าหนอนมาอยู่กับหนุ่มรูปงามตามลำพัง .พอได้ยินหนอนโทรไปบอกให้มารับใจเขาก็แล่นมาถึงนี่ก่อนตัวซะอีก
ดูสิ ยังโดนด่าตามเคยเลย เฮ้อ...ทึ่มถอนใจรอบที่2 ดูสิชื่อเขาชื่อดีๆทวีศักดิ์ ออกจะเพราะ พริ้ง ยัยหนอนดันเรียกซะเสีย ว่า ทึ่ม!
คอยดู เป็นแฟนเมื่อไหร่ จะบอกให้นั่งท่องชื่อเขาทั้งวันเลย
อันที่จริงทึ่มก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ออกจะติด 1 ใน10 ของมหาลัยเรื่องหน้าตา (แหวะ! เสียงอ้วกของหนอนตอนที่ได้ยินเขาคุยเรื่องนี้)....เสียตรงที่เปิ่นๆนี่แหละ ไม่งั้นมีแฟนไปนานแล้วหรืออีกนัยคือ รอน้องหนอนคนเล่นตัวนี่เอง....
"ว่าไงวะ เฮ้.........ทึ่ม รู้จักพี่แทนไทซะสิ นี่เจ้าของบ้าน" หนอนสะกิดเขา
"อืม....สวัสดีครับ...ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"เช่นกัน" แทนไทว่า แล้วมองทึ่มอย่างพิจารณา หน้าตาก็ดี แต่ดันชื่อทึ่ม แทนไทคิด คงเป็นแฟนยัยหนอน แต่ไม่น่า คงไม่ใช่หรอก เห็นขู่ๆกันแบบนี้ น่าจะเป็นเพื่อนมากกว่า เอ๊ะ ทำไมเขาต้องมาคิดอะไรกับเรื่องของยัยเด็กนี่ด้วยไม่เกี่ยวกันสักนิด แทนไทสลัดความคิดนั้นทิ้งไป........ยังงัยก็ดูเป็นเด็กกะโปโล เขาคิด.....
"ไปแล้วนะคะ หวัดดีค่ะ " หนอนว่าแล้วลากเจ้าทึ่มไปทันที
"เฮ้ย......เบาๆเจ๊ เดี๋ยวตายก่อนไม่มีคนให้แกล้งนะ " ทึ่มประท้วง
"ถ้าแค่นี้ตาย แกก็ไม่ต้องไปทำอะไรกินเลย " หนอนดุ
แทนไทมองตามทั้งสองไป เขาคิดถึงใครอีกคนคนที่เขาเฝ้ารอมานาน
ใช่ แล้ว เกด ...คนนี้แหละที่เขาควรจะใส่ใจไม่ใช่เรื่องวุ่นๆของยัยหนอน
และแล้วเขาก็ออกไปข้างนอกเช่นกัน
.........................................................................
ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
"คือ ทางเราเพิ่งได้รับแจ้งมาน่ะครับว่าจะมีนักศึกษา อาชีวอนามัยมาฝึกงาน
ต้องขอโทษด้วยจริงๆที่ไม่ได้ต้อนรับเท่าที่ควร พนักงานฝ่ายธุรการกล่าวกับหนอน " แล้วอีกคนล่ะครับ"
"อ๋อ อีกคนจะตามมาทีหลังค่ะ พี่เค้าบอกให้ล่วงหน้ามาก่อน ต้องขออภัยเช่นกันค่ะ ที่วันแรกก็รบกวนมากมายแล้ว พี่คะวันนี้หนอน อ้อ ชื่อ นัทราภรณ์ ค่ะ เรียกหนอนก็ได้ค่ะ "
"ส่วนอีกคนอ้อ...มาแล้วค่ะ พี่ลูกน้ำ มาแล้ววว...." .หนอนยิ้มอย่างดีใจ
"แหมยัยหนอนเป็นไงล่ะหล่อน มานานรึยัง " ลูกน้ำหรือ อนุศักดิ์
ชายร่างบึกบึนดุจดังทหารผ่านศึกแต่จิตใจอ่อนโยนดีงามดังเช่นสตรีงามเลื่องนามแบบนางสาวไทย ยกมือไหว้พี่ๆที่โรงพยาบาลอย่างแช่มช้อย....
"อ่า...ครับ " พี่ผู้ชายคนนั้นตะลึงกับท่าทีที่ตรงข้ามเมื่อมองดูรูปร่างของอีกฝ่ายอันที่จริงหนอนจะได้เข้าโรงงานเหมือนเช่นคนอื่นๆเขา แต่ทางโรงงานที่หนอนยื่นความประสงค์ไปนั้นเกิดความขัดข้อง อาจารย์จึงส่งหนอนมาฝึกที่โรงพยาบาล โดยให้อยู่กับฝ่ายคณะกรรมการความปลอดภัย และอาชีวอนามัย.....เกี่ยวกับสภาพการทำงานของหมอและพยาบาล เข้าใจง่ายๆคือ ทำอย่างไร หมอและพยาบาลจึงจะมีอัตราเสี่ยงน้อยลงต่อการติดเชื้อจากผู้ป่วย
"เอาล่ะครับมาครบกันแล้วใช่ไหม? อืม น้องหนอนจะให้พวกพี่ช่วยอะไรบ้าง"
"อ๋อ.....วันนี้หนอนขอ walk through survey (เดินสำรวจเพื่อค้นหาปัญหาที่เกิดขึ้น) ก่อนละกันค่ะ"
"ได้เลยครับทางเราจะอำนวยความสะดวกให้น้องหนอนกับน้องลูกน้ำ จะทำอย่างไร
ต้องใช้อุปกรณ์อะไรบอกเราได้นะครับ....."
"ขอบคุณพี่ๆมากเลยนะคะ " หนอนยกมือไหว้อีกครั้ง
วันนั้นหลังจากเลิกงาน หนอนเดินออกมา หน้าโรงพยาบาล เพื่อรอรถ แล้วทึ่มก็โทรมา
"หนอนจ๊ะ เรายังไม่ออกจากโรงงานเลยหนอนรอได้ไหม เรายังเคลียร์งานไม่เสร็จเลยน่ะ"
"อืม.....งั้นทึ่มไม่ต้องมาหรอกนะ เรากลับเองได้"
หนอนชักเกรงใจเลยพูดดีด้วย แต่สรรพนามก็เปลี่ยนไปเมื่อหนอนเอ่ยต่อไปว่า.....
"แกกลับบ้านดีๆนะ บาย....."
"อ่ะ......" ทึ่มอ้าปากพูดไม่ทัน
"เฮ้อ......." .เขานั่งถอนหายใจ ชีวิตอีก2เดือน ต้องอยู่กับโรงงานผลไม้กระป๋อง หนอนนี่สิน่าห่วงอยู่โรงพยาบาล ไม่รู้มันจะเอาตัวรอดได้มั้ย แต่มันก็เก่งนี่หว่าคิดอะไรไปนะเรา... เฮ้อ........นี่เขาคิดมากไปหรือนี่ แล้วทึ่มก็หันกลับไปนั่งอ่านแผนผังโรงงาน (Plant Layout) อย่างตั้งอกตั้งใจ......
หน้าส่วนตัว
1512
