27 ตุลาคม 2547 11:49 น.
Rainsummer
ที่ปรึกษา
คงทำได้แค่เพียงปลอบโยนเธอ
ยอมละเมอเพ้อไปอยู่เสมอ
รักแค่ไหนคงได้ใกล้แค่พบเจอ
น้ำตาเอ่อร่วงรินยินเธอครวญ
รักเขามากหากเธอเกิดปัญหา
จึงวิ่งมาปรึกษาร้องไห้หวล
อยากให้เธอทั้งสองคิดทบทวน
คนที่กวนรั้งเธอนั้นคือใคร
ที่ปรึกษาเธอมาเพียงแค่นั้น
ใจหวั่นไปไม่รู้ว่าวันไหน
เกิดปรึกษาพบหน้าแล้วหัวใจ
ฉันหวั่นไหวใครกันช่วยฉันทัน
หน้าที่ฉันมันเพียงแค่ปรึกษา
มีปัญหาปลอบไปจนใจฉัน
กลัวเหลือเกินกลัวนักว่าสักวัน
ใจจะสั่นบอกไปว่ารักเธอ
24 ตุลาคม 2547 08:03 น.
Rainsummer
บอกให้อีกกี่ครั้งยังพูดได้
ไม่มีใจจะรักเธอรู้ไหม
หมดเวลาที่ผ่านมาแล้วกันไป
หมดหัวใจที่จะเจ็บกับคำลวง
ไม่ได้รักชัดเจนไหมที่ได้ยิน
ฉันชาชินสิ่งเธอทำช้ำใหญ่หลวง
เสียเวลาทนนานมาสิ่งทั้งปวง
จะไม่ทวงคำรักที่ให้เธอ
ไม่ต้องการทรมานคนไม่แคร์
ที่เคยแพ้น้ำคำซ้ำเสมอ
ต่อจากนี้จบเท่านี้พอแล้วเออ
เก็บใจเธอเอากลับไปไม่ต้องการ!
........................................................
http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=2124
24 ตุลาคม 2547 08:01 น.
Rainsummer
ถึงเวลาที่เธอต้องเดินจาก
น้ำตาพรากรินหลั่งครั้งหนหลัง
หมดเรี่ยวแรงสูญสิ้นไร้พลัง
หมดความหวังยังมีใจยิ้มให้เธอ
เมื่อก่อนนั้นฉันอาจร้องไห้ฟูมฟาย
เจ็บเจียนตายใจละลายอยู่เสมอ
เมื่อก่อนนั้นฉันอาจเศร้าเฝ้าละเมอ
อาจพร่ำเพ้อเพียงเธออยู่เรื่อยมา
แต่วันนี้มันไม่มีที่เคยทุกข์
เมื่อเธอสุขล้นใจกับใครหนา
ฉันก็อยู่อย่างสงบจิตใจมา
หมดน้ำตาให้นองหน้าไม่มีเลย
ใจมันยอมรับได้เมื่อไหร่นะ
ฉันรู้ล่ะเมื่อครั้งเธอยังเฉย
ฉันทำใจได้เมื่อเราไม่ลงเอย
จะไม่เอ่ยอะไรให้ใจมัว
แค่เกิดมาพบเธอแค่เจอกัน
เพียงแค่นั้นแม้คืนวันมันสลัว
สิ่งต่อไปในข้างหน้าจะไม่กลัว
อยู่กับตัวอยู่กับใจไม่ง้อคน
ได้เป็นคนที่เธอเคยนึกรัก
ก็ดีนักแม้ใจหักชักเลิกสน
เพียงเท่านี้จบแค่นี้เริ่มสุดทน
ไม่เคยจนอับคนรักมีมากมาย
คนอย่างเธอรักใครไม่ยืดนาน
ชักสงสารแม่น้ำตาลเสียมากหลาย
เอาเถิดนะบอกตอนนี้คงไม่วาย
ว่าก้าวก่ายเรื่องส่วนเขาเราแส่ไป
อยู่เฉย-เฉยรอดูละครจบ
เธอคงพบเส้นทางสว่างใส
ก่อนจะรู้ว่าใครไม่จริงใจ
คงร่ำไห้ไปหลายกระบวนความ.
9 ตุลาคม 2547 18:05 น.
Rainsummer
หยุดดีกว่าหากอยากมาเพียงแก้ตัว
กลบความชั่วด้วยถ้อยคำพร่ำหวานหู
เสียเวลาเสียดายน่าไม่อยากดู
คนเขารู้ทั่วกันเธอเป็นไง
ใจโลเลชอบร่อนเร่โปรยดอกรัก
คิดอยากหักหัวใจใครใช่ไหม
พอเสียเถอะหยุดวันนี้แล้วออกไป
จำเอาไว้ไม่เสียใจไม่เคยแคร์
คิดจับปลาทีเดียวเสียหลายตัว
อย่ามามั่ว! คิดไม่ดีนี่แสนแหล..!
ขอโทษทีคนแถวนี้ไม่อยากแล
นิสัยแย่แหมบอกให้ไม่อยากมอง
บอกชอบฉันนั่นปะไรไม่ขาดคำ
อยากจะขำเป็นบาลีนี่หนสอง
ตกยามเย็นเห็นกับตาภาพมันฟ้อง
ไม่ได้จ้องจะจับผิดเพียงบังเอิญ
โกหกเก่งแสนกะล่อนซ่อนหัวงู
คิดว่ารู้ไม่ทันเธอแกล้งเขิน
ตบสักเปรี้ยงให้หน้าแหกแล้วมองเมิน
ให้ยับเยินไปม่อใครไม่ได้เลย
ไม่เสียดายสักนิดคิดใหม่ได้
คนอะไรช่างหลงใหลตัวเองเฉย
บอกเอาบุญเผื่อเกื้อหนุนคนคุ้นเคย
ชกสังเวยกำปั้นนั้นฉันให้เธอ
.................................................
16 กันยายน 2547 01:50 น.
Rainsummer
......เหงา...หรือ?.......
เปล่าเลยเธอ ไม่ได้เหงา เศร้าสักหน่อย
แค่อยากปล่อยหัวใจให้ตามฝัน
แค่อยากอยู่เงียบเงียบมันสักวัน
ปล่อยใจมันเดินทางบ้างปะไร
เพียงรู้สึกหดหู่และเงียบงัน
เพียงแค่นั้นแค่เพียงฉันรู้บ้างไหม
เธอไม่เกี่ยวไม่ข้องมาใกล้ใจ
มีอะไรจะโทรไปก็แล้วเออ
จำได้ไหมที่เคยบอกกล่าวมา
อยากรู้ว่าจำได้มั้ยหรือเพียงเผลอ
เคยอยากอยู่คนเดียวลำพังเธอ
ฉันละเมอเพ้อร่ำไห้ไปข้างเดียว
เจ็บวันนั้นที่ฉันนั่งร้องไห้อยู่
เธอไม่รู้ไม่คิดจะแลเหลียว
ฉันก็อยู่อย่างนี้อย่างโดดเดี่ยว
กลางน้ำเชี่ยวห้วงวังวนคนมากมาย
เพียงรู้สึกว่าเธอไม่ได้รัก
อย่านำชักให้เข้าใจผิดเสียหลาย
เธอไม่รักใช่ไหมใจละลาย
เจ็บเจียนตายแต่ฟูมฟายไม่มีทาง
ฉันไม่เหงา เราไม่เจอกันนานมาก
ฉันแค่อยากจะรับรู้เราแสนห่าง
อยู่ไกล ~ ไกลเป็นใครต้องคิดบ้าง
ความอ้างว้างอาจมาปนคนอ่อนใจ
อยากบอกเธอเหลือเกินสิ่งที่เป็น
ที่เธอเห็นอาจไม่ใช่รู้บ้างไหม
ที่มองกันว่าเข้มแข็งไม่เป็นไร
แต่ข้างในมันยอมแพ้และอยากลา
อย่ามาดึงเหนี่ยวรั้งกันไว้เลย
หากไม่เคยมีเยื่อใยอย่าห่วงหา
ฉันไม่อาจอดทนยื้อรั้งมา
ซื้อมันไว้ด้วยน้ำตาอย่าทำเลย
.............................................
หน้าส่วนตัว
1270
