7 สิงหาคม 2547 02:20 น.
Rainsummer
ชุ่มฉ่ำ สายน้ำ สายฝน
ร่วงหล่น ต้นไม้ สดใส
ทุกสิ่ง ในโลก เปลี่ยนไป
เติบใหม่ รากใบ ไม้งาม
ผีเสื้อ ปีกสวย หลากหลาย
ไม้ใหญ่ ช่างน่า เกรงขาม
แมงปอ บินวน ต้นน้ำ
โอ้ยาม นี้ช่าง รื่นรมย์
ดอกไม้ อวดสี สุดสวย
ระรวย ยลกลิ่น สุขสม
แสนหวาน ยวนตา น่าชม
เด็ดดม ชื่นใจ ไม่คลาย
ฝนพรำ ชุ่มฉ่ำ ชีวี
ฝนนี้ ชวนให้ หลับใหล
ง่วงเหงา หาวนอน เสียไร
หลับไป ใต้ผ้า ห่มเอย ........
1 สิงหาคม 2547 16:19 น.
Rainsummer
# เมื่อรักฉันเกิด #
( ๑ ) ก็เป็นคำถามที่ยังค้างคาใจ
ว่าทำไมฉันจึงต้องหลบหนี
แม้บางครั้งได้พบเจอคนดี
แต่ทุกทีไม่เคยมีแม้สายตา
คงเพราะเธอ ไม่สิ ไม่โทษเธอ
ที่มาเผลอมารักมาห่วงหา
จนถึงวันที่เราต้องจากลา
คำสัญญาย้ำหนักหนาว่าให้รอ
( ๒ ) คนคนนึงวันวันยังคงหวัง
ยังปิดขังหัวใจล็อคแน่นหนา
แต่กลับลืมมองผ่านวันเวลา
ไม่รู้ว่าใครคนนั้นเริ่มปันใจ
เจ็บปวดนักรู้ว่ารักที่เกิดนี้
อยากหลบหนีให้หายจะได้ไหม
เธอคนเดียวเป็นรักแรกของหัวใจ
กลายเป็นใครที่ทำร้ายซะเหลือเกิน
( ๓ ) รักของฉันครั้งนั้นที่เคยเกิด
ทุมเทเทิดทูนหวังมากแค่ไหน
แต่ลงท้ายพังลงมาเหลือเสี้ยวใจ
หายมลายจบไปใจอ่อนแรง
รักจะเกิด ช่างมันเถิด ไม่อยากมี
เห็นใครดี มีใจจริง ยิ่งกินแหนง
พอเสียเถอะพอกันทีเลิกมาแกล้ง
อย่าแสดงออกมาว่ารักเลย
( ๔ ) ยามแรกรักก็ล้วนมักดีทุกคน
พอเราสนกลับทำเป็นเมินเฉย
หมดแล้วใจไม่มีใครอย่างที่เคย
จบลงเอยอย่างสงบก็คงพอ
แค่อยากจะหนีมันไปให้ไกล
หนีออกไปจากใครที่รักหนอ
ก่อนที่เธอจะกลับมาให้ใจท้อ
อยากจะขอหลบหนีไปให้ห่างเธอ
( ๕ ) จะบอกว่าฉันเป็นหญิงไร้ใจ
ก็ตามใจเชิญพูดไปได้เสมอ
เพียงพอแล้วฉันไม่มีน้ำตาเอ่อ
มันพร่าเบลอจนหมดแรงจะแข่งใคร
แค่อยากจะหนีมันให้ไกลสุดกู่
ก่อนจะรู้ว่าไร้ค่ามากแค่ไหน
ก่อนที่ฉันจะเจ็บจะเสียใจ
มีสิ่งใดแย่กว่านี้มีไหมเธอ
( ๖ ) ไม่อยากให้รักมันเกิดอีกเลย
เพราะฉันเคยเจ็บช้ำย้ำเสมอ
ไม่อยากมีอีกแล้วไม่อยากเจอ
แต่เหมือนเธอยังคอยตามมาหลอนใจ
อย่าเกิดเลยรักนี้อยากพอที
ไม่อยากมีน้ำตากับคนไหน
ฉันเจ็บจำเข็ดหลาบเสียมากมาย
อยากหลบไปก่อนที่ใครจะมาเจอ
หน้าส่วนตัว
1585
