11 พฤศจิกายน 2546 05:25 น.
Rainsummer
ฉันไม่ได้บอกให้เธอลืมเขา ไม่ว่าเงาเขาจะอยู่หรือไปไหน
ไม่ว่าฉันจะเป็นไปเช่นไร อย่าได้ไหมอย่ามาบอกว่ารักกัน
ฉันเข็ดนักความรักเพียงลมปาก เจอมามากรักนักรักมากหนา
แต่สุดท้ายเหลือเพียงความเย็นชา ลืมเวลาที่เคยมีที่เคยรอ
อดีตเธอฉันไม่ทวงไม่หวงห้าม แต่อย่าถามได้ไหมฉันร้องขอ
ฉันยังรักเขาอยู่หรือเฝ้ารอ เขามาง้อมาตามถามความใน
ฉันไม่ลืมเขาไปไหนหรอกนะ เธอนั้นจะโกรธเคืองเรื่องสงสัย
คนทั้งคนให้ฉันลืมเขาได้ไง เคยรักไปแค่ไหนเธอคิดดู
แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้คิดรัก แน่ใจนักฉันนั้นยังเฉยหู
ตอนที่เขาเข้ามาลองถามดู มีเขาอยู่หรือไล่เขาไปไกล
ไม่ได้ลืมว่ารักแต่ไม่แล้ว มันเหมือนแก้วที่แตกยากแก้ไข
คิดจะเอากาวมาหล่อมาหลอมใจ คงเป็นไปไม่ได้ให้รู้เลย
เธอน่ะแหละเธอมาบอกรักฉัน เธอลืมมันคืนวันหรือยังเฉย
เธอไม่ลืมไม่ได้ว่าแต่อย่าเลย อย่าได้เอ่ยมันมาคราฉันมอง
หากเธอยังรักเขายังเหงาจิต ก็อย่าคิดรักฉันมันเศร้าหมอง
ใจที่มีให้ไปคนเดียวครอง เป็นที่สองไม่เอาเราไม่มี
หากอยู่กับฉันแล้วใจไปกับเขา ก็จงเอารักเธอไปซะที
ไม่เช่นนั้นฉันคงต้องหลบหนี คิดให้ดีจะให้มีใครอีกคน
อดีตนั้นฉันไม่ห้ามเธอเลยนะ แต่ถ้าจะควงสองต้องล่องหน
ฉันรักใครขอให้มีแค่หนึ่งคน แล้วไม่สนไม่ลองมองใครเลย
หากเธอยังยึดติดอยู่กับเขา ยังคงเหงาเมื่อฉันเคียงเสมอ
เป็นเช่นนั้นก็จงรักเขาเถิดเธอ ฉันเป็นแค่คนที่เธอเผลอมีใจ
มองหน้าฉันแล้วเดินจากไปนะ เธอนะจ๊ะฉันยิ้มเธอเห็นไหม
ฉันไม่โทษไม่ว่าถ้าเธอไป หากรู้ใจตัวเองฉันยินดี
แม้ข้างในใจฉันจะแสนเศร้า แค่เธอเหงามาหาฉันไม่ถอยหนี
แค่เธอเพียงยังมีความหวังดี ใจดวงนี้ไม่มีแม้คำอ้อนวอน
เมื่ออยู่กับเขาเอาใจอยู่กับเขา อย่าเอาเราไปแทรกฉันขอสอน
เอาใจเธอไปให้หมดเดี๋ยวเขางอน ฉันคงนอนไม่หลับหากรับไป
เพียงคนอื่นคนไกลเข้าใจยาก เธอยังอยากจะรู้ใจอีกไหม
ถ้าเลือกเขาก็จงเชิญเธอไป ทิ้งฉันไว้ไม่ต้องมาอาทรกัน
ยิ้มให้เธอมีเสมอไม่เคยหาย อยู่ที่ไหนรักไม่จางห่างเกินฝัน
แต่เพียงเธอหันหลังไกลห่างพลัน น้ำตามันเอ่อมาอย่าเหลียวมอง
9 พฤศจิกายน 2546 17:46 น.
Rainsummer
รุ่งอรุณกรุ่นไอหมอกชอกช้ำจิต เขาจะคิดเหมือนเราบ้างไหมหนอ
บรรยากาศยามเช้าฉันเฝ้ารอ ชะเง้อคอมองหามามั้ยเออ
รุ่งอรุณกรุ่นไอรักสลักจิต นั่งหวลคิดคำนึงถึงคนไหน
จะคิดถึงคนใกล้หรือคนไกล บอกกับใจตัวเองวังเวงจัง
เวลาเช้าน่าห่วงหาน่าสุขสม มานั่งชมพระอาทิตย์พิศมัย
บอกตัวเองไม่เอาน่าอย่าเศร้าไป ดูแลใจให้เวลาเยียวยามัน
หยิบขนมเอานมมาชงก่อน กินร้อนร้อนแสนอร่อยค่อยถวิล
จิบช้าช้าแต่ทว่าไม่ค่อยชิน เพราะเรากินรีบเร่งเก่งจนเคย
รุ่งอรุณยามนี้มีไอหมอก อยากฝากบอกกับหมอกนะเชียวเอ๋ย
ว่าให้เจ้าช่วยดูแลคนที่เคย มานั่งเอ่ยปลอบใจให้แก่กัน
ยามอรุณรุ่งเช้าเข้าเหมันต์ เราจะหันไปไหนให้หม่นหมอง
ดูอาทิตย์ขึ้นใหม่ใช้ใจมอง ตะวันส่องขึ้นฟ้าโสภาจริง
กาลเวลาเปลี่ยนผันวันเลื่อนผ่าน ฤดูกาลเปลี่ยนตามยามแปรผัน
ยากหยั่งรู้ใจใครในเร็ววัน ค่อยค่อยหันมองนิดพินิจเอย
กาลเวลาแปรไปใจคนเปลี่ยน ดังคำรักมักเลี่ยนเปลี่ยนแปลงหนอ
น่าสงสารคนที่เขาเฝ้าแต่รอ ที่เฝ้าขอให้ใจใครคืนมา
หากเปรียบใจได้ดังดวงอาทิตย์ เราคงคิดเวียนเศียรเพียรเฝ้าหา
เพราะอาทิตย์หมุนเปลี่ยนทุกเวลา รอจนกว่าจะหมุนมาองศาเดิม
ดวงอาทิตย์เปลี่ยนมุมกลุ้มใจนัก ดังกับรักที่เปลี่ยนเหมือนดังฝัน
มาแวะเวียนแล้วเปลี่ยนไปทันใจพลัน โอ้แล้วฉันจะตามทันได้อย่างไร
เรื่องความรักมักเปรียบไปตามใจฉัน ยามเหหันมองหาคราหม่นหมอง
แม้ไม่มีรักนั้นสมใจปอง แค่ได้มองดูเธอละเมอไกล
แม้อาทิตย์จะหลีกไปเกินใจฝัน แม้คืนวันจะไม่หวนกลับมาหา
แม้ว่ามุมที่เปลี่ยนไม่หมุนมา จะขออยู่ในองศาที่ต่างกัน
ตามอาทิตย์คิดไปเหนื่อยใจนัก ตามหารักยิ่งเหนื่อยเป็นไหนไหน
พอทีเถอะหยุดเสียทีเจ้าหัวใจ ไม่มีใครก็ไม่ตายจำไว้เลย
อย่าทำตัวง่ายง่ายให้เขารู้ เขาจะดูหมิ่นเอาเฉาใจหนา
ให้ทำตัวดังอาทิตย์ที่ไกลตา เปลี่ยนองศาทุกวันสุขสันต์เอย
7 พฤศจิกายน 2546 01:56 น.
Rainsummer
พอได้ยินที่คนเขาพูดกัน อันตัวฉันอยากจะร้องให้แสบหู
อยากจะรู้ตัวการงานนี้อยากจะรู้ เดี๋ยวน่าดูรู้แน่แย่จริงจริง
มาปล่อยข่าวออกไปให้ใครรู้ คบฉันอยู่รักกันสนั่นไหว
เออนะคนเราช่างเอ่ยมาได้ นี่ไม่อายเทวดาหรือฟ้าดิน
ฉันงงแป๊ปนั่งแหงกอยู่กับที่ เอคราวนี้มีโมโหโทโสฉุน
บอกเอาไว้เลยนะว่าพ่อคุณ อย่าการุณมากไปมันไม่ดี
ทำอย่างนี้ได้ไงฉันเสียหาย อยากจะตายไร้ที่เผาศพเน่าเหรอ
พูดมาได้ไม่อายปากเลยนะเธอ อย่าเพ้อเจ้อมาวอนถอนคำไป
ขืนพูดอีกโดนแหกอกแยกแน่ รู้ไหมแม่เตรียมมาครบคราสรร
เอามีดหมอที่ยืมมาหรือว่าสั้น ไม่ต้องหันไปหาใครใช่แหละเธอ
วอนจริงจริงคนเรางี่เง่าหนอ คิดว่าขอรักแบบนี้ดีแล้วหรือ
ป่าวประกาศบอกใครไม่หารือ เห็นฉันถือมั้ยนี่ไม้ตีพริก
นั่งสงบอย่าหลิบหลุบหุบปากซะ ประเดี๋ยวจะเห็นดีนี่รู้ไหม
ปล่อยข่าวดังดังนี้ออกไป ขออภัยใครอย่าให้ฉันโกรธา
เล่นแบบนี้ฉันไม่มีอารมณ์ร่วม เดี๋ยวอัดน่วมร้องไปให้อายเขา
บอกเอาไว้แม้โลกนี้มีเพียงเรา อย่ามาเหมาว่าฉันจะรักเธอ
ฉันรักใครใจฉันเรื่องของฉัน รักเป็นหมันนั่นปะไรก็ใจฉัน
คนไม่รักอย่ามาทำให้รำคาญ ความสงสารอาจกลับกลายเป็นร้ายไป
คิดว่าฉันเป็นหนังสือจะเปิดอ่าน น่าสงสารแต่ขอบอกกรอกใส่หู
ยุ่งกับฉันอีกวันล่ะน่าดู จะหดหู่ทั้งชีวิตคิดใหม่เอย...
6 พฤศจิกายน 2546 01:42 น.
Rainsummer
จะไม่ขออะไรมากไปกว่านี้ ขอแค่มีเธออยู่ไม่ไปไหน
ขอแค่เธอไม่ห่างจากกันไป นานแค่ไหนไกลสุดตาว่าจะรอ
รอมานานนานแค่ไหนไม่เคยหวั่น ทุกคืนวันฉันรอไม่ท้อถอย
คิดเสมอคิดถึงยังเฝ้าคอย ใจดวงน้อยคอยดวงดาวพราวแสงมา
ค่ำคืนนี้แหงนมองที่ท้องฟ้า โอ้ดาราหายไปไหนใจโหยหา
อยากจะขอวอนเจ้านั้นคืนมา ประดับฟ้าเช่นวันฉันเจอเธอ
เคยฟังเพลงเพลงหนึ่งซึ้งใจนัก กล่าวว่ารักและรออยู่เสมอ
แม้ไม่พบไม่เจอะไม่ได้เจอ รอแต่เธอผู้เดียวไม่เกี่ยวใคร
ใครบางคนทำได้เพียงแค่รอ เพียงแค่ขอมองอยู่แค่ได้ใกล้
เพียงแค่เรามีใครอยู่ในใจ ไม่หวั่นไหวแม้ห่างยังไม่ลืม
รอดวงดาวดวงนั้นเฝ้าฝันหา แต่ทว่าไม่เห็นมาคราเศร้าหมอง
ไม่เป็นไรให้ฉันแค่ได้มอง ดูท้องฟ้าที่ไร้ดาวคราวเธอไกล
ดาวดวงน้อยดวงนั้นหายไปไหน ด้วยเหตุใดไม่มาร่ำลาฉัน
จะจากไปไหนว่าไม่ลืมกัน กี่คืนวันฉันยังจำได้ขึ้นใจ
ไม่เป็นไรไม่ว่าเธอหรอกเธอ ไม่ได้เจอก็จะคอยอยู่อย่างนี้
จะกี่วันกี่คืนกี่เดือนปี ยังคงมีฉันอยู่เฝ้าดูเธอ
open eyes the sky กระจ่างฟ้า
the star ล้อมรอบ เป็นขอบขันธ์
I did not see you มาหลายวัน
อย่าให้ฉัน นั่งเหม่อ เผลอใจลอย
5 พฤศจิกายน 2546 17:39 น.
Rainsummer
รู้ฉันรู้ดีรู้อยู่ว่าเธอรัก แจ้งประจักษ์ถึงใจที่เธอหมาย
รู้ทั้งรู้ฉันไม่อาจนิ่งดูดาย เผลอทำร้ายใจเธออีกต่อไป
ไปเถอะเธอไปหารักคนใหม่ คนที่ใจเขารักไม่ผลักไส
คนที่เขารักเธอทุกลมหายใจ เขารอได้รออยู่รู้ไหมเธอ
เธอทุ่มเทไม่ยั้งมาแบบนี้ โธ่คนดีฉันไม่มีใจพลั้งเผลอ
บอกเอาไว้ให้คิดเลยนะเธอ เพื่อนเสมอเพื่อนกันตลอดไป
รู้ใช่ไหมใจฉันเป็นแบบนี้ แค่เธอมีความเป็นเพื่อนให้กับฉัน
รักเสมอมิตรภาพเรายืนนาน เป็นเพื่อนกันนั่นแหละดีอย่ารีรอ
รักเกินเพื่อนเหมือนดังมิตรภาพ ที่ร้อนวาบบนเปลวไฟหาไหนเหมือน
พอรักคลายใจที่มีเริ่มลางเลือน เปลี่ยนเป็นเพื่อนเหมือนเดิมยากนักเอย
หน้าส่วนตัว
790
