17 พฤศจิกายน 2546 01:29 น.
Rainsummer
หยิบปากกามาวาดรูปดาวน้อย
ดาวตัวจ้อยที่ฉันรักคิดถึง
เนื่องด้วยจันทร์ตอนนี้มิอาจดึง
เอาดาวนั้นมาไว้ได้แนบกาย
เหตุเพราะฉันงานมากอยากบอกนัก
ใช่ไม่รักดาวแล้วเจ้าแก้วใส
ใช่ไม่อยากอยู่ข้างเจ้าใกล้ใกล้
แทบอยากไปหาดาวในคราวงอน
จันทร์นิ่งเงียบใช่ว่าไม่ได้คิด
ทั้งชีวิตมีเธอคอยเพ้อหา
คิดถึงทั้งราตรีและทิวา
เมื่อมองมาไม่เห็นดาวเศร้าใจจัง
16 พฤศจิกายน 2546 08:39 น.
Rainsummer
ดาวน้อยในวันนี้มิได้อยู่
ไม่ได้ดูแลจันทร์เช่นวันก่อน
ฝากความคิดถึงไว้ใจอาวรณ์
นั่งถอนใจคิดถึงใครกันเล่าเรา
จันทร์เจ้าขาข้าไม่อยู่ดูแลนะ
จันทร์เจ้าจะคิดถึงกันบ้างมั้ยหนอ
จันทร์เจ้าจะใส่ใจรึเฝ้ารอ
จันทร์เจ้าจะขอให้ใครมาอยู่แทน
ดาวน้อยนี้มีรักให้เสมอ
ถึงแม้เธอจะไม่เหลียวมามองฉัน
ไม่เป็นไรไม่ได้เป็นคนสำคัญ
แม้ว่าจันทร์ไม่ห่วงไม่อาทร
ใจของฉันฉันไม่อาจมาห้ามได้
เป็นเพราะไกลถึงไม่อาจคาดความหมาย
ยามไกลห่างดาวก็ยังห่วงคนไกล
ว่าเมื่อไรดาวจะหมุนเข้าใกล้จันทร์
16 พฤศจิกายน 2546 08:26 น.
Rainsummer
ไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกนะ
ว่าฉันจะเงียบเหงาหรือใจหาย
ไม่ต้องกลัวใจฉันมันจะตาย
เป็นกังวลใจหายเพราะรักเธอ
เธอก็รู้ความจริงที่เธอไป
รู้บ้างไหมว่าฉันนั้นเหนื่อยแสน
มีเธออยู่ใจฉันก็เหมือนแม้น
ไม่มีเธอเพ้อละเมอเพียงผู้เดียว
เธอจะไปไม่ต้องมาอ้อยอิ่ง
ทำมาอิงซบไหล่ไปเถอะหนา
อย่ามาทำเสียใจเสียเวลา
รู้หรอกน่าเธอนั้นใจผันแปร
ฉันไม่เป็นอะไรไปหรอกเธอ
ถึงฉันเหม่อแค่ฉันเผลอไม่แยแส
ฉันรู้ซึ้งแล้วว่าเธอไม่แคร์
แต่ไม่แย่ไม่ทุกข์ทนคนอย่างเธอ
ไปเสียทีเสียเวลามาหาฉัน
มาถามกันฉันนั้นอยู่ได้ไหม
มาเพื่อบอกแบบนี้กันทำไม
ไม่เป็นไรย้ำชัดไหมฉันไม่แล
15 พฤศจิกายน 2546 21:30 น.
Rainsummer
ถึงดวงจันทร์ของฉันในวันนี้
สบายดีหรือไรฉันใคร่ถาม
อยากจะบอกกับเธอบนฟ้างาม
ยามฉันไกลคิดบ้างไหมคิดถึงกัน
เธอสบายดีอยู่หรือเงียบเหงา
อยู่เปลี่ยวเปล่าคนเดียวเหลียวมองหา
ฉันคนนี้อยู่ไกลไม่ได้มา
แทบเป็นบ้าคิดถึงเธอเหม่อใจลอย
ดวงดาวน้อยคอยเธอที่ปลายฟ้า
เฝ้ามองหาเหม่อไปใจคิดฝัน
หากวันใดเธอสลัดตัดสัมพันธ์
ดาวเช่นฉันจะทนได้อย่างไร
ฝากดูแลตัวเองด้วยนะเธอ
ในยามเผลอคิดถึงฉันบ้างได้ไหม
ฉันไม่อาจเรียกร้องเธอมากไป
เจอดาวใหม่ไม่ลืมฉันนั้นก็พอ
15 พฤศจิกายน 2546 20:25 น.
Rainsummer
หยิบปากกามาจรดบนกระดาษ
ห้องเกลื่อนกลาดด้วยรักและคิดถึง
ฝากไปยังพระจันทร์ที่คำนึง
คิดถึงกันบ้างไหมใจจันทร์เอย
ความเงียบเหงาซึมแทรกอยู่ทุกที่
จันทร์เจ้านี้หนีหายไปไหนหนอ
แสงดาวน้อยร่อยริบหรี่คงมิพอ
จะห่อหุ้มเจ้าจันทร์ในวันไกล
จันทร์ยังนิ่งมองดาวเพียงเงียบเงียบ
หนาวเย็นเยียบถึงใจให้หวลถึง
ดาวดวงน้อยรอคอยมิอาจดึง
เอื้อมไม่ถึงแสงจันทร์ไม่หันมอง
...star..
หน้าส่วนตัว
807
