10 พฤศจิกายน 2545 13:51 น.
rain
ฤา..เปนเพียง..ภาพฝันอันตระการ..
ขอมี..ปาฎิหารย์..วานเทวา..และ..นางฟ้า..
ช่วยเรนให้..มีภาพฝัน..เปนจริง..สักเพลา..
ให้คุณมา..อยู่คู่กัน..ในวัน..นั้น...(???)
จากนี้พลัน..ขอพร..จากนางฟ้า..
ได้เวลา..อ้อนขอ..รอฝัน..นั้นเปนจริง..
ได้แอบอิง..แนบฝัน..มั่นรักคุณ..
ได้ไออุ่น..จากรัก....ที่คุณให้..
ไออุ่น...จากรัก.. เปนสิ่ง..มหัศจรรย์.มากจังค่ะ.. แค่..รอยยิ้ม..คำพูด..คำแนะนำ..ที่ดี.. ที่ด้ายรับ.. ก้อสุขจัยย.. นั้นคือเหตุผล..ที่ซาหรุบว่า... มัย.??.. รัก!!!..
3 พฤศจิกายน 2545 13:42 น.
rain
บนเส้นทาง..ของความฝัน..
อาจมีวัน..ที่อ่อนล้า..
เหน็ดเหนื่อย..บางเวลา..
กับการค้นหา..บางสิ่ง..ที่หัวจัย..
ใน..ความสับสน..
มีบ้างที่หมองหม่น..เพราะครัย..
หนึ่งในนั้นคือ..กำลังจัย..
และความห่วงใย..ที่เธอมีให้..
แม้เส้นทาง..บนความฝัน..
จาม่ายมีเธอในนั้น..
ฉันก้อจาฝัน..เรื่อยไป..
ครัยจาห้าม..อย่างรัยจาม่ายฟัง..
ก้อจัยฉัน..มีเธอคนเดียว...
เธอคือ..พระอาทิตย์..
เธอคือมิตร..ที่เรนมี..
เธอคือ..คนดี..ที่สุด..
และ..เธอคือ..พระจันทร์..ที่อ่อนโยน..
เรน..ขออนุญาตพี่..นกกระดาษ..คัดบทกลอนของคุณ ที่เรน..แอบปริ้น..เก็บไว้..เปนบทกลอน..ที่เรนอยากด้าย..
มีแทรก..ของเรนบ้าง..ในส่วนที่ม่ายสัมผัส.. เรนขอ...อย่าว่าเรน.. เรนแต่ง..จากความรู้สึก..ของเรนจิงๆ..ตามที่ลุงเวทย์..บอกเรนนะค่ะ.... เรนขอบคุณค่ะ..
23 ตุลาคม 2545 08:06 น.
rain
จันทร์มัยหาย..ร่ายมนต์ดลให้มา..
จาด้ายพา..พี่ยามา..ชมจันทร์..
ด้วยสัญญา..มีไว้..ในคืนนั้น..
อยากขอจันทร์..ฝันดี.มีมั้ย..จันทร์
ด้วยเรนหลับ..พับกับโซฟาหญ่าย..
ด้วยดวงจัย..อ่อนล้า..ทุกข์ท้อจน..
ด้วยอยากมา..ชมจันทร์..ด้วยร้อนรน..
ด้วยเจอบ่น..เจอบ้า..พาหลับไป..
พี่ๆ.. อย่าพึ่งว่า...เรนนะค่ะ..
ขอเริ่มๆ...แบบมั่วๆ... กอ่น.นะค่ะ
แต่งจากความรู้สึก... ที่เปนจิงๆ....
..
24 พฤษภาคม 2545 06:09 น.
rain
เธอ.....ที่ทำให้หัวเราะ...
เธอ....ที่ให้ความรู้สึก.....อบอุ่น....เมื่ออยู่ใกล้...
เธอ....คือทุกสิ่ง.....
เธอ...คือจินตนาการ......ที่ยิ่งใหญ่....
เธอ....คือ.พลัง....ที่ให้.....
เธอ...ผู้ที่ฉัน....อยากจาบอก...ทุกๆวันว่า...
.........ฉันรักเธอ....
....รัก....ที่อยากจาบอก...
....แม้ว่า.....ม่ายเคย....และม่ายเข้าจัย..
....ถามว่า.....ทำมัย.....ตอยม่ายด้ายนะ
...... รู้...แค่ว่า......รักเธอ.....มากมาย.......
รักนะ....รักจัง....
..
30 มกราคม 2545 10:19 น.
rain
ท้องฟ้ายามค่ำคืนช่างมืดมิด
เหมือนความคิดของฉันที่ว่างเปล่า
เธอคงไม่รู้ว่ามีใครที่ปวดร้าว
กับความว่างเปล่าที่เธอให้เป็นของตอบแทน
ฉันรู้ว่าเธอมีคนใหม่
เพราะอะไรเธอจึงห่วงใยฉัน
หรือเพราะเธอยังมีความผูกพันธ์
กรุณาอย่าทำให้ฉันนั้นต้องลำบากใจ
หน้าส่วนตัว
1396
