อยู่ ณ ที่นี้ ไม่อาจเขียนสิ่งใด ถ้อยคำกลายเป็นความว่างเปล่า เสียงในใจเหลือเพียงความเงียบงัน ดังตกอยู่ใน หุบเหวที่อนาคตเป็นเพียงความทรงจำ เราไม่อาจเขียนสิ่งใด ดังสูญกำลังที่เคยมีเสมอมา เราไม่อาจเขียนสิ่งใด เหนือกว่าผิดหวังในตัวเอง คือผิดต่อทุกคนที่เคยผ่านมา ทว่าแม้ร่ำร้องก็ไร้ค่า เพราะปัญหาทั้งปวงนั้นเกิดจากใจเราเอง เรายังหวังจะได้เห็นตะวัน และรุ่งสางอันเป็นนิรันดร์ที่ขอบฟ้า ทางนั้นยาวจนไม่อาจเห็นได้ด้วยตา แต่อย่างไร ก็จะเดินต่อไป
หน้าส่วนตัว
1547
