15 ธันวาคม 2552 19:47 น.
rachan
เหมือนกับไฟ
ทุกครั้งที่ลุกโพลงขึ้นมา
คล้ายกับถูกไฟเผา
คล้ายกับเรือกลไฟที่เติมเชื้อแล้ว
เวลาเช่นนั้น
ราวกับมีโลกทั้งใบอยู่ในอุ้งมือ
ราวกับทุกสิ่งที่ฝันจะคว้ามาได้ในนาทีนั้น
และไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร ยากลำบากเพียงไร ก็จะผ่านไปได้ทั้งนั้น
มันคือไฟ
คือ passion ที่ขับเคลื่อนได้ทุกสิ่ง
ทว่า
อนิจจา..
ไฟนั้นดุจเปลวเทียนในสายลม
ดุจหิ่งห้อยที่เรืองรองอยู่เพียงข้ามคืน
เสี้ยวพริบตาเดียว
ก็จากหายไปในความว่างเปล่า
เหลือเพียงความโศกเศร้า
เสียใจ
ที่มือนี้มิอาจทำเช่นไรได้เลย
มิอาจค้นเจอความเยาว์วัย ไฟอันสร้างสรรค์
อีกไร้แรงจะเดินไป
น่าสมเพช..
น่าสมเพชตัวเองเหลือเกิน..
ไยจึงไม่ฝ่าฝันไปท่ามกลางขวากหนามเช่นคนอื่น...