9 พฤศจิกายน 2545 22:28 น.
r-u-n
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง
หรือปล่อยให้อะไรมันพลาดพลั้งจนมาถึงวันนี้
ขอโทษหัวใจ ที่ไม่ยอมรับความจริงที่มี
กว่าจะรู้ตัวอีกที ทุกอย่างก็สายเกินไป
คำว่ารักที่อยากเอ่ยในวันนี้
คงไร้ค่าสิ้นดีแล้วใช่ไหม
เมื่อฉันปล่อยให้เวลา มาเป็นเครื่องกันระหว่างใจ
เนิ่นนานผ่านไป ทุกอณูหัวใจของเธอคงชาชิน
ฉันคงเหมือนอีกฟากหนึ่งของนาฬิกาทราย
ที่กว่าจะซาบซึ้งกับความหมาย ต่อเมื่อทรายอีกฝ่ายหมดสิ้น
นั่งมองดูเม็ดทรายที่โอบอุ้ม ความเศร้าเร้ารุมจนไหลริน
ในวันที่อยากบอกคำนั้นให้เธอได้ยิน
กลับมองไม่เห็นอะไรทั้งสิ้นในใจเธอ