28 สิงหาคม 2555 16:17 น.
punjin
นมัสการครับ Sonkula…
อกผมคร่ำครวญครางหง่างเหง่ง
ดังระฆังวังเวงเมื่อเพรงค่ำ
วอนท่านลืมบทวัตรเย็นเช่นเคยทำ
ช่วยบริกรรมกุศลามาเบาเบา
สวดให้ผมสักครั้งอย่าให้ใคร
ฟังสบายๆพอคลายเหงา
สวดให้รักเจ็ดปีที่มัวเมา
ส่งให้ "เรา" รักกันใหม่ได้ใหมเอย
24 สิงหาคม 2555 10:38 น.
punjin
“รัก” ก็เป็นเช่นนี้แหละที่รัก
ชอบทำความรู้จักกับ “รักใหม่”
เพราะความเหงา มักเข้า มากล้ำกราย
และโยกไหวใจภักดีที่มีมา
ใช่ความผิดของใครคนใดคนหนึ่ง
เมื่อรักซึ้งกลับกลายเป็นรักขม
หากหมดรักบอกเถิดหนาข้ายอมตรม
จะไม่ข่มเขาโคขืนให้กลืนกัน…จะเลิกฝันถึงวันหวานหว่างสองเรา...จะไม่เฝ้าฝันหาตุนาหงัน...จะไม่จินต์หน้าเธอนั้นบนจันทรา...จะไม่กินมาม่าครั้งสองห่อ...จะไม่แต่งหน้าหล่อรอเธอเที่ยว จะแว้นซ์มอไซด์เซี้ยวเพียงลำพัง จะนั่งรถไฟเที่ยวเพียงเดียวดาย...จะจะจะ จะจะจะ จะร้องให้...ก็แค่นั้น จริงๆ
หน้าส่วนตัว
947
