4 มิถุนายน 2554 23:58 น.
punjin
...ระลึกรอยรักแหว่งแห่งอดีต
ปานมีดกรีดฝานใจให้เป็นเสี่ยง
เสียดายวันเวลาที่ข้าเพียง
ใช้แต่เสียงหัวใจเพ้อเธอไยยิน
จะใช้ปากถากถางเป็นทางรัก
ก็สมัครพูดบ้าบ้างข้างโขดหิน
จะใช้หน้าตาหล่อ (ก็) ไม่พอกิน
ถึงด้านดิ้นแบบสุดๆก็หลุดลอย
จีบคงเก่งนักแล้วแกล้วกว่ากล้า
ไม่ต่างหมาหมายจันทร์อันสุดสอย
กระโดดเหยงเคว้งเพียงวิ...ชิ๊! คงลอย
ไอ้หมาน้อยหล่นตุ้บจุ๊บจูบดิน...
1 มิถุนายน 2554 13:44 น.
punjin
คงมีวัน ถึงจุด หยุดทึกทัก
ว่าความรัก จะเยียวยา ทุกห่าแผล
เพราะรักคง เป็นแค่ สาบเสือแคร์
จะดูแลแผลคมขวานคงหาญเกิน
...ยิ่งเผชิญแผลสันดานอย่าหาญเลย...อย่า...หาญ...เลย
หน้าส่วนตัว
1603
