1 มกราคม 2550 16:47 น.
Princess_in-dream
...มืดมน...หมองมัว...เมฆหมอก...
...ดอกไม้...สายลม...ต้นสน...
...ยืนหยัด...เดียวดาย...ทุกข์ระทม...
...หนามไหน่...รักคม...ปวดใจ...
...หนึ่งมือ...เกาะกุม...เกี่ยวกัน...
...หนาวเหน็บ...เจ็บพลัน...จางหาย...
...ลมหนาว...กระทบ...กลับอุ่นกาย...
...เพียงใจ...อบกรุ่น...อุ่นไอรัก...
...ยืนหยัด...รอคอย...เดียวดาย...
...แต่ใจ...มิเคย...เหน็บหนาว...
...มองฟ้า...พราพร่าง...หมู่ดาว...
...บอกกล่าว...รักเธอ...ผู้ห่างไกล...
...เมฆหมอก...ภูผา...ตะกร้ารัก...
...ทอถัก...จักเก็บ...เอาไว้...
...รอเพียง...หนึ่งนาง...ผู้แสนไกล...
...กลับมา...เคียงใกล้...ไออุ่นกัน...
---------------------------------------------------------------
จาก ชุมนุมคนรักเพชรพระอุมา
1 มกราคม 2550 16:37 น.
Princess_in-dream
อากาศในยามเช้า ณ ทิวเขาสล้างลม
หมอกขาวลงพร่างพรม น่าภิรมย์ ณ ดงดอย
อากาศในยามสาย ดูพริบพรายคล้ายรอคอย
ตะวันที่เคลื่อนลอย ผ่านทิวน้อยบนดอยดง
อากาศยามเที่ยงวัน อาทิตย์ผันผ่านหัวตรง
ร้อนแรงแสงฟ้าน่าพิศวง ผ่านดอยดงตรงหัวเรา
ยามบ่ายชายอ่อนๆ แดดยังร้อนละลายหนาว
แสงส่องต้องหัวเรา ที่แนบเนา ณ ดงดอย
บ่ายแก่แลน่ารัก แสงน้อยนักน่าใจน้อย
ตะวันพลันเคลื่อนคล้อย ส่องแสงน้อยมาต้องดิน
ยามเย็นเป็นย่ำค่ำ หนาวระส่ำค่ำบนถิ่น -
หมอกลงบนดอยดิน ยามยนยิลสำเนียงไพร
ชีวิตและเวลา คือวารีที่เลื่อนไหล
ล่องลอยแลลิบไป ไม่มีวันจะหวนมา
เวลาและชีวิต จงอุทิศให้ธรรมา
ทำดีทุกเวลา จะรู้ค่าของชีวี ...
---------------------------------------------------------------
จาก ชุมนุมคนรักเพชรพระอุมา
1 มกราคม 2550 16:29 น.
Princess_in-dream
จริงเเล้วเป็นน้ำค้าง--------------------เเม้จะร้างในเร็ววัน
หยดน้ำจากสวรรค์--------------------มินานพลันแห้งมลาย
มิใช่จะไร้ค่า--------------------หยดลงมาเเล้วเลือนหาย
ประโยชน์นั้นมากมาย--------------------มิใช่วายอย่างไร้คุณ
กล้าอ่อนหรือยอดหญ้า--------------------ได้น้ำฟ้ามาเจือจุน
หล่อเลี้ยงเเละเกื้อหนุน--------------------เพิ่มผลพุนให้เเนวไพร
หรีดหริ่งเรไรร้อง--------------------เเก้วเสียงก้องกังวานใส
ได้น้ำสุราลัย--------------------ช่วยต่อชีพให้ยืนยง
อากาศในยามเช้า--------------------สายหมอกขาวฉ่ำพราวพง
ความชื้นยังดำรง--------------------เย็นสบายร้อนคลายไป
จริงเเล้วเป็นน้ำค้าง--------------------มิใช่ร้างเเรมไปไหน
กลับขึ้นสู่ฟ้าไกล--------------------เเละหยดใหม่สู่ผืนดิน
เปรียบเช่นกับความดี--------------------ย่อมไม่มีวันสูญสิ้น
แม้ตายวายชีวิน--------------------ชื่อยังเป็นปิ่นโลกา
---------------------------------------------------------------
จาก ชุมนุมคนรักเพชรพระอุมา
1 มกราคม 2550 16:27 น.
Princess_in-dream
แม่เอ๋ยแม่คะนิ้ง ไพเราะจริงใครตั้งให้
สายสายก็หายไป ไม่ทันไรก็ละลาย
แม่เอ๋ยแม่คะนิ้ง สวยสุดจริงยามสายสาย
กระทบแดดดูพร่างพราย แลวิบวายน่าชื่นชม
แม่เอ๋ยแม่คะนิ้ง ดูพรายพริ้งสวยเหมาะสม
เช้ามาน่าภิรมย์ ดูคายคมสมทิวา
แม่เอ๋ยแม่คะนิ้ง พิศดูยิ่งงามหนักหนา
ใสใสตามยอดหญ้า ละลานตาพาตะลึง
แม่เอ๋ยแม่คะนิ้ง เปรียบเป็นหญิงงามที่หนึ่ง
ตาคมดูสวยซึ้ง พาตะลึงยามชายมอง
แม่เอ๋ยแม่คะนิ้ง งามจริงๆไม่มีสอง
สวยครบจบครรลอง เหมือนนวลน้องยามยิ้มพราย
ลาแล้วแม่คะนิ้ง คิดถึงจริงแล้วใจหาย
จะจากเจ้าไกลแสนไกล แทบจะตายวายชีวา
ลาก่อนแม่คะนิ้ง เจ้ายอดหญิงยอดยิหวา
เดินพลางทางร่ำลา เจ้าลับตาข้าลาเอย...
---------------------------------------------------------------
จาก ชุมนุมคนรักเพชรพระอุมา
1 มกราคม 2550 16:25 น.
Princess_in-dream
ระคางน้ำค้างแข็ง
ดูอ่อนแรงยามหน้าหนาว
พริบพริบวิบแวววาว
ดูสกาวดุจดารา
ระคางน้ำค้างไหว
อยู่ไวไวตามยอดหญ้า
พินิจพิจารณา
อยู่กลางป่าน่าเศร้าใจ
น้ำค้างดุจน้ำฟ้า
หยดลงมาปลิวไสว
หนาวเหน็บน้ำค้างใส
จะหาใครมาคู่กาย
ระคางน้ำค้างแข็ง
ยามถูกแสงแห่งยามสาย
พริบพรับวับแวบวาย
ระเหยหายกับสายลม
ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า
โอ้เอ๋ยเจ้าน้ำค้างจ๋า
หนาวเหน็บเจ็บอุรา
สุดจะหาใดเทียบเทียม
เกิดมาเป็นน้ำค้าง
ดูเหมือนดั่งอายุสั้น
เกิดมาไม่ถึงวัน
พลันสลายเป็นสายลม
พินิจพิศดูเจ้า ก็
ยิ่งเอาเจ้ามาคิด
เปรียบเทียบกับชีวิต
ก็ยิ่งคิดให้มากมาย
ชีวิตเรานั้นสั้น
ต้องผ่านผันสิ่งมากหลาย
อีกไม่นานก็ต้องตาย
จงขวนขวายทำความดี
ระคางน้ำค้างเอ๋ย
ระเหิดเหยไปอยู่ไหน
มองดูไม่ทันไร
ก็จางหายไปกับตา...
---------------------------------------------------------------
จาก ชุมนุมคนรักเพชรพระอุมา
หน้าส่วนตัว
818
